Γ. Φασουλάς & Κ. Καλλέργης - Ο νους μου πάλι σήμερο & πεντοζάλι

Ο νους μου πάλι σήμερο δεν είναι με τα 'μένα
μόνο 'ναι στα θολά νερά και τ' ανακατωμένα

Δεν είναι πόνος να πονεί πόνος να θανατώνει
σαν την αγάπη τη κρυφή που δεν ξεφανερώνει

Σε ένα γιαγίνι καίγομαι σε μια φωτιά μεγάλη
πιάσ' το νερό και σβήσε τη να μην καούνε κι άλλοι

Μα 'μένα το 'χει η μοίρα μου κι όπου κι αν αγαπήσω
θαρρούνε πως βαστώ φωθιά το κόσμο να κεντήσω

Ερωτικέ μου ποταμέ, κατέβασε κεφάλι
να πέσω μέσα να βραχώ να ξανανιώσω πάλι

Έρωτα ξαναπέρασε πάλι 'πο τη καρδιά μου
να ξαναμπούνε σ' ορμηνιά τα μέλη τα δικά μου