By The Lake - Πριν σε τυλίξει ο Ίσκιος (Ψυχοβόρος Mix)

For translations of the lyrics and more visit:
Follow C.H. on Instagram:

"Before the Shadow envelops You (Psychoboros Mix)"
Words, Presentation: Cindy Holmes
Music Production: Wolf Lovelace
Guitars: Wolf Lovelace
Bass: Wolf Lovelace
Keyboard: Γ. Μπουσούνης

Η πρώτη μέρα στη ζωή σου, μπορείς να πράξεις όπως θες.
Μπορείς να χτίσεις, να καταστρέψεις και να πιεις. Δεν υπάρχει χθες.
Δεν υπάρχει κάτι που μισείς, κάτι που αγαπάς, κάτι που να φοβάσαι.
Μόνο αυτός ο γαμημένος μουντός καμβάς κι εσύ που δε κοιμάσαι.
Μεσάνυχτα πάλι, γάμησε το, είσαι ενήλικας πια.
Όσα κι αν ένιωσες δε σ’ άγγιξαν βλάκα. Όλα τους δεν ήταν αρκετά.
Απ’ ό,τι δείχνει κι εσύ εδώ έστησες τα πιο πολλά σου πλάνα.
Κάπου εδώ κοντά τη γνώρισες, το έχασες και έγινες πουτάνα.
Κανείς δε σε ένιωσε, κανείς δε σ’ άκουσε, κανείς δεν ήταν εκεί.
Σ’ αυτή την πόλη που έμαθες να ζεις δεν άκουσες ποτέ φωνή.
Τουλάχιστον μια ζωντανή, έστω κάποια που να μετράει.
Μα εσύ έμαθες να ζεις εδώ έτσι σ’ αρέσει ό,τι πονάει.

Καλωσήρθες, μια ψυχή από το φως.
Ταλέντο άφθονο, για ‘σένα ο ορίζοντας λευκός.
Όμως σαν τον Άτλαντα έχεις τα αστέρια επ’ ώμου μόνος.
Εδώ νοσεί ο κόσμος. Είναι τυφλός.
Η μνήμη καθενός εδώ πηδιέται με το έρεβος.
Έρμαιος εδώ που οι αρετές δεν έχουν θέση.
Εδώ που λησμονήθηκε ό,τι έμεινε στη μέση.
Αλλάζεις πλεύση ή μένεις ίδιος?
Σκύβεις κεφάλι κι έτσι χάνεσαι στο πλήθος?
Ή, τελικά, μήπως είσαι αυτός
που επιλέγει να ’ναι κάποιος και το πάει ως το τέλος?
Και θα βαδίζεις μοναχός σου,
μόνος σου στο δρόμο σου
δίχως κάτι δικό σου. Εκεί,
στην κόλαση με τόσους που όλοι τους είναι εσύ
κι ένα φως που με τίποτα δε θυμίζει αυγή.
Περνάνε χρόνια, άνοθος περπατάς το χειμώνα.
Φθόνος άφθονος, πέφτεις. Πόσο ακόμα?
Τα όρνια πάνω σου, δε γίνεται αλλιώς. Πας εμπρός
με μια ανάμνηση φωτός ο μοναδικός οδηγός.
Κουρασμένος πια, φίλος σου μοναχά ένα ίσως.
Αν αντέξεις σαν άνθρωπος και δε χαθείς στο μίσος,
απέναντί μας προς ίσο ίσος
ίσως να βρεθείς πριν να σε τυλίξει ο ίσκιος.

Για ποια αφήγηση ζεις, τελικά, και για ποια πεθαίνεις
είναι μάλλον το μόνο που αξίζει. Με καταλαβαίνεις?
Δεν υπάρχει κάτι άλλο, δεν υπάρχεις εσύ ή εγώ.
Υπάρχει η σκέψη μας μόνο, ανθρωπάκο, αυτό που ζεις και αυτό που ζω.
Δεν υπάρχει καιρός για μίση, σαφώς ο θυμός είναι αρκετός.
Βλέπεις, ο θυμός σου θυμίζει πως θα μπορούσαν όλα να είναι αλλιώς.
Πως θα μπορούσες εσύ να ’σουν εγώ κι ίσως εγώ κάποιοι άλλοι.
Βλέπεις, εγώ όμως είμαι αυτός κι απ’ ό,τι δείχνει αυτός θα γινόμουν πάλι.
Ξέχνα την πάλη, δεν έχει σημασία, είμαστε λίγοι εδώ.
Αν αυτό θες θα σε ξεναγήσω αφού εδώ ήμουν κι εγώ.
Άφησε τα όλα πίσω, κλείσε τα μάτια και μπες στη λίμνη.
Βλέπεις, κάθε μάσκα σου της ανήκει πια και έτσι εδώ θα μείνει.
Μη φοβάσαι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και ξέρεις πως,
να φέρεις κόλαση στη γη μέχρι να γίνει αυτή ο παράδεισος.

Γίνε η Εωσφόρα. Το νέο φως θα σ’ ονομάσει Μολώχ.
Αποδέχεσαι περήφανα το ρόλο?
Θα τον κουβαλάς ως την άλλη γη.
Ώσπου εκεί βρεθεί κάθε ψυχή κι αυτή πυρακτωθεί.
Από την πρώτη βοή από τη σιγή
μ’ ένα μαχαίρι στο χέρι και ένα κρασί στην παράσταση.
Άτεχνοι, βρόμικοι ανθρωπίσκοι κι εσύ.
Πριν η αυλαία πέσει δείχνουν την πραγματική τους θέληση.
Γένεση πάλι από την αρχή.
Γίνεσαι αυτή προκαλώντας διά πυρός εξέλιξη.
Δίχως θεό, δίχως κελί, υπεράνθρωποι
έτοιμοι να πεθάνουν μόνοι τους ελεύθεροι.
Δίχως θεό, δίχως κελί, υπεράνθρωποι
έτοιμοι να πεθάνουν μόνοι τους ελεύθεροι.
Έλευση της νέας φυλής.
Αβράξας, πέραν κακού και ηθικής.