filmov
tv
53η Ερώτηση (β μέρος) σχετικά με 'ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ'
Показать описание
"ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ" (από το Ευαγγέλιο κατά τον Ιωάννη - β μέρος)
Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος.
Από την 98η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας ZOOM της ΑΕΕ Τρικάλων την Κυριακή 18/12/2022.
“Όλα έγιναν δι’ αυτού” (διά του Λόγου, διά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού)· «και χωρίς αυτού δεν έγινεν ούτε ένα από όσα έγιναν», διαβάσαμε την προηγούμενη φορά στο Ιωάννης 1/3.
Η ερώτησή μας σήμερα είναι: Σαν έφερε τη Δημιουργία στην ύπαρξη, ποιο ήταν το έργο Του στη συνέχεια;
Μας το λέγει στα εδάφια 4,5, 9,10: «Μέσα σ' αυτόν υπήρχε ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων. Και το φως φωτίζει εις το σκοτάδι, αλλά το σκοτάδι δεν το κατάλαβε (δεν κατανόησε το φως. Σκοτάδι είναι ο κόσμος, βυθισμένος στο σκοτάδι της αμαρτίας) «...Το φως το αληθινόν, το οποίον φωτίζει κάθε άνθρωπον, που έρχεται εις τον κόσμον. Εις τον κόσμον ήτο, και ο κόσμος δι' αυτού έγινε, αλλ' ο κόσμος δεν τον ανεγνώρισε.»
Ο ΄Ιδιος είναι η πηγή της ζωής. Σαν έφερε λοιπόν τη Δημιουργία στην ύπαρξη, συνδέθηκε μαζί της, και άρχισε να της διοχετεύει ζωή για να συντηρηθεί, ν' αναπτυχθεί, να ευημερήσει, να κινηθεί προς τα εμπρός, προς τον σκοπό που της είχε τάξει. Σε όλους μεταδίδει φυσική ζωή, ηθική ζωή, είναι αυτό το ηθικό ένστικτο που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο, και σε ορισμένους μια ανώτερη μορφή ζωής, πνευματική ζωή.
Είναι όπως μια μάνα ή ένας πατέρας, που φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί. Δεν σταματούν εκεί, αλλ' αμέσως φροντίζουν για την προστασία, την ανάπτυξή του, την ωρίμανσή του. Και το παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται κάτω απ’ τη φροντίδα τους.
Είναι δύσκολο να το καταλάβει το μυαλό μας: Η ίδια η πηγή της ζωής, η πηγή από όπου ξεκίνησαν τα πάντα και από την οποία συντηρούνται τα πάντα, εκείνη την νύκτα των Χριστουγέννων ερχόταν ανάμεσά μας. Ούτε ο Ιωάννης το είχε καταλάβει. Όταν, πολύ αργότερα, μετά που πήραν το Άγιο Πνεύμα και ήλθε κάτι σαν αναλαμπή μέσα του και κατάλαβε με ποιον συναναστρεφόταν εκείνα τα 2,5 χρόνια, γράφει με δέος στην Πρώτη του Επιστολή: «Εκείνο το οποίον ήτο απ’ αρχής, το οποίον ηκούσαμεν, το οποίον είδομεν με τους οφθαλμούς ημών, το οποίον εθεωρήσαμεν, και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του Λόγου της ζωής· (και η ζωή εφανερώθη, και είδομεν, και μαρτυρούμεν και απαγγέλομεν προς εσάς την ζωήν την αιώνιον, ήτις ήτο παρά τω Πατρί, και εφανερώθη εις ημάς)» (1/1,2).
Εκτός απ’ τη ζωή, άρχισε να μεταδίδει και φως. Διαβάσαμε: «Το φως το αληθινόν, το οποίον φωτίζει κάθε άνθρωπον (από την αρχή της Δημιουργίας), αυτό το φως ερχόταν στον κόσμο. Εις τον κόσμον ήτο, και ο κόσμος δι' αυτού έγινε, αλλ' ο κόσμος δεν τον ανεγνώρισε.»
Αυτό το φως το είχε σε μεγάλο μέτρο ο άνθρωπος πριν την πτώση, σκοτείνιασε μετά την πτώση, τότε που αποκόπηκε απ' την πηγή του φωτός, το ξαναπαίρνει πάλι, σαν ενωθεί με την πηγή του φωτός, μ' Αυτόν που είπε: "Εγώ είμαι το φως του κόσμου."
Να πούμε όμως και τούτο: Και μετά την πτώση ο Θεός δεν έπαψε να φωτίζει τους ανθρώπους, συνέχισε να τους δίνει θρησκευτικό φως, να τους αποκαλύπτει δηλαδή το πρόσωπό Του αλλά και ηθικό φως, να τους αποκαλύπτει τι είναι καλό, τι είναι αλήθεια. Τους μιλά με τη Δημιουργία, τους μιλά μεσ' απ' τη συνείδηση. Στο Ρωμαίους 2, θα μας πει ότι έχει χαράξει τον νόμο Του μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά.
Είδατε, και οι πλεον υπανάπτυκτοι λαοί αισθάνονται την ανάγκη της λατρείας ενός ανώτερου όντος, και δεν τους λείπει κάποια αίσθηση του τι είναι ηθικά καλό. Αποδείξεις, όλα αυτά, της ύπαρξης του παγκόσμιου φωτός που εκπηγάζει απ' τον Λόγο. Δεν ξέρω εάν έχετε ακούσει την έκφραση «σπερματικός λόγος». Αυτό το φως, αυτή η αίσθηση του ωραίου, του αληθινού, του δικαίου, που τόσο έλαμψε στους αρχαίους ΄Ελληνες και φώτισε και εξευγένισε στη συνέχεια όλη την ανθρωπότητα, εκεί έχουν την πηγή τους, σ' Αυτό το Πρόσωπο, στον Λόγο: "΄Ηταν το φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο", παντού σ' όλη τη γη. ΄Ο,τι καλό πέτυχαν οι άνθρωποι ανά τους αιώνες, ήταν γιατί ο Λόγος τούς φώτιζε συνεχώς και τους έδινε ζωή, δύναμη να κινηθούν προς τα εμπρός. Τα έργα τους, αν τα ψάξεις πιο βαθιά, τον Λόγο δοξάζουν, γιατί από κει ξεκινά η έμπνευση, η σοφία, η δύναμη στο να γίνουν.
Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος.
Από την 98η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας ZOOM της ΑΕΕ Τρικάλων την Κυριακή 18/12/2022.
“Όλα έγιναν δι’ αυτού” (διά του Λόγου, διά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού)· «και χωρίς αυτού δεν έγινεν ούτε ένα από όσα έγιναν», διαβάσαμε την προηγούμενη φορά στο Ιωάννης 1/3.
Η ερώτησή μας σήμερα είναι: Σαν έφερε τη Δημιουργία στην ύπαρξη, ποιο ήταν το έργο Του στη συνέχεια;
Μας το λέγει στα εδάφια 4,5, 9,10: «Μέσα σ' αυτόν υπήρχε ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων. Και το φως φωτίζει εις το σκοτάδι, αλλά το σκοτάδι δεν το κατάλαβε (δεν κατανόησε το φως. Σκοτάδι είναι ο κόσμος, βυθισμένος στο σκοτάδι της αμαρτίας) «...Το φως το αληθινόν, το οποίον φωτίζει κάθε άνθρωπον, που έρχεται εις τον κόσμον. Εις τον κόσμον ήτο, και ο κόσμος δι' αυτού έγινε, αλλ' ο κόσμος δεν τον ανεγνώρισε.»
Ο ΄Ιδιος είναι η πηγή της ζωής. Σαν έφερε λοιπόν τη Δημιουργία στην ύπαρξη, συνδέθηκε μαζί της, και άρχισε να της διοχετεύει ζωή για να συντηρηθεί, ν' αναπτυχθεί, να ευημερήσει, να κινηθεί προς τα εμπρός, προς τον σκοπό που της είχε τάξει. Σε όλους μεταδίδει φυσική ζωή, ηθική ζωή, είναι αυτό το ηθικό ένστικτο που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο, και σε ορισμένους μια ανώτερη μορφή ζωής, πνευματική ζωή.
Είναι όπως μια μάνα ή ένας πατέρας, που φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί. Δεν σταματούν εκεί, αλλ' αμέσως φροντίζουν για την προστασία, την ανάπτυξή του, την ωρίμανσή του. Και το παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται κάτω απ’ τη φροντίδα τους.
Είναι δύσκολο να το καταλάβει το μυαλό μας: Η ίδια η πηγή της ζωής, η πηγή από όπου ξεκίνησαν τα πάντα και από την οποία συντηρούνται τα πάντα, εκείνη την νύκτα των Χριστουγέννων ερχόταν ανάμεσά μας. Ούτε ο Ιωάννης το είχε καταλάβει. Όταν, πολύ αργότερα, μετά που πήραν το Άγιο Πνεύμα και ήλθε κάτι σαν αναλαμπή μέσα του και κατάλαβε με ποιον συναναστρεφόταν εκείνα τα 2,5 χρόνια, γράφει με δέος στην Πρώτη του Επιστολή: «Εκείνο το οποίον ήτο απ’ αρχής, το οποίον ηκούσαμεν, το οποίον είδομεν με τους οφθαλμούς ημών, το οποίον εθεωρήσαμεν, και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του Λόγου της ζωής· (και η ζωή εφανερώθη, και είδομεν, και μαρτυρούμεν και απαγγέλομεν προς εσάς την ζωήν την αιώνιον, ήτις ήτο παρά τω Πατρί, και εφανερώθη εις ημάς)» (1/1,2).
Εκτός απ’ τη ζωή, άρχισε να μεταδίδει και φως. Διαβάσαμε: «Το φως το αληθινόν, το οποίον φωτίζει κάθε άνθρωπον (από την αρχή της Δημιουργίας), αυτό το φως ερχόταν στον κόσμο. Εις τον κόσμον ήτο, και ο κόσμος δι' αυτού έγινε, αλλ' ο κόσμος δεν τον ανεγνώρισε.»
Αυτό το φως το είχε σε μεγάλο μέτρο ο άνθρωπος πριν την πτώση, σκοτείνιασε μετά την πτώση, τότε που αποκόπηκε απ' την πηγή του φωτός, το ξαναπαίρνει πάλι, σαν ενωθεί με την πηγή του φωτός, μ' Αυτόν που είπε: "Εγώ είμαι το φως του κόσμου."
Να πούμε όμως και τούτο: Και μετά την πτώση ο Θεός δεν έπαψε να φωτίζει τους ανθρώπους, συνέχισε να τους δίνει θρησκευτικό φως, να τους αποκαλύπτει δηλαδή το πρόσωπό Του αλλά και ηθικό φως, να τους αποκαλύπτει τι είναι καλό, τι είναι αλήθεια. Τους μιλά με τη Δημιουργία, τους μιλά μεσ' απ' τη συνείδηση. Στο Ρωμαίους 2, θα μας πει ότι έχει χαράξει τον νόμο Του μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά.
Είδατε, και οι πλεον υπανάπτυκτοι λαοί αισθάνονται την ανάγκη της λατρείας ενός ανώτερου όντος, και δεν τους λείπει κάποια αίσθηση του τι είναι ηθικά καλό. Αποδείξεις, όλα αυτά, της ύπαρξης του παγκόσμιου φωτός που εκπηγάζει απ' τον Λόγο. Δεν ξέρω εάν έχετε ακούσει την έκφραση «σπερματικός λόγος». Αυτό το φως, αυτή η αίσθηση του ωραίου, του αληθινού, του δικαίου, που τόσο έλαμψε στους αρχαίους ΄Ελληνες και φώτισε και εξευγένισε στη συνέχεια όλη την ανθρωπότητα, εκεί έχουν την πηγή τους, σ' Αυτό το Πρόσωπο, στον Λόγο: "΄Ηταν το φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο", παντού σ' όλη τη γη. ΄Ο,τι καλό πέτυχαν οι άνθρωποι ανά τους αιώνες, ήταν γιατί ο Λόγος τούς φώτιζε συνεχώς και τους έδινε ζωή, δύναμη να κινηθούν προς τα εμπρός. Τα έργα τους, αν τα ψάξεις πιο βαθιά, τον Λόγο δοξάζουν, γιατί από κει ξεκινά η έμπνευση, η σοφία, η δύναμη στο να γίνουν.