Ανάβαση Υμηττού! Ο αθλητισμός είναι δώρο ζωής!

Έχω αισθανθεί πολλές φορές τον Αθλητισμό ως δώρο!
Έτσι το βλέπω και απολαμβάνω κάθε στιγμή, συλλέγω εμπειρίες, δεν αφήνω τίποτε να πάει χαμένο. Έτσι είδα και την προπόνηση του Σάββατου που ήταν ανέβασμα την κορυφή του Υμηττού!
Έχεις δίπλα σου το βουνό που μεγάλωσες βλέποντας το! Το βουνό της καρδιάς μου! Μόλις σε 15 λεπτά από το σπίτι μου μπορώ να μπω σε πανέμορφο πευκόφυτο μονοπάτι .
Ξεκίνησα με τον Μιχάλη κάνοντας μία προθέρμανση και βουρ... για την κορυφή.
Οξυγόνο, φύση και συναισθἠματα! Η προπόνηση στον Υμηττό μας προσφέρει κάτι παραπάνω από αντοχή, δύναμη και ψυχή. Ο Υμηττός μας δίνει ζωή και οξυγόνο, αρκεί να τον προσέχουμε. Σχεδόν στην κορυφή συνάντησα πέρδικες, ενώ την προηγούμενη φορά συνάντησα μία αλεπουδίτσα που με κοίταζε σχεδόν χαμογελαστή σαν να μου έλεγε τι δουλειά έχεις εδώ! Αυτά δεν τα χαρίζω με τίποτε! Κατά τα άλλα ανεβήκαμε με έναν σταθερό ρυθμό στην κορυφή στα 1000μ υψόμετρο βάζοντας δύναμη, αντοχή και αντίσταση!
Είμαστε στην αρχή και θα έρθουν πολλά τα οποία θα αποτελούν και challenge.
Ο Αθλητισμός είναι δώρο, είναι ζωή, είναι οξυγόνο!

[SteliosDoulgerakis]

Ο δρόμος συνεχίζει από τη Μονη Καισαριανής πάνω; θα το πάω. 18, 5 από Ζωγράφου ή από αλλού;