Μάγισσα

Με τις φωτογραφίες μου και τη βοήθεια του Proshow Blue, οπτικοποίησα το ποίημα μου "Μάγισσα".

Μάγισσα

Με κάθε φλέβα που γοργά κι ατίθασα χτυπά
μια μάγισσα τα ξόρκια της επάνω μου πετά,
με στίχους ανυπόμονα που γράφει στο χαρτί
την κάθε σκέψη μου σκορπά σα στάχτη στη βροχή.

Το μαγικό θα πιω ζωμό, με βλέφαρα κλειστά
τον κόσμο θα ονειρευτώ, τον πόνο, τη χαρά.
Τους στεναγμούς, τα δάκρυα, την άγρια μοναξιά
τη γλύκα του ανέλπιστου φιλιού, τη ζεστασιά.

Τις μάσκες που απλώνονται σε μάτια βλοσυρά,
χωρίς τα προσωπεία τους, ανίσχυρα, δειλά.
Το φόβο του ανείπωτου, του τελειωτικού,
ελπίδα να πετάξουμε στο χείλος του γκρεμού.

Τους τοίχους που υψώνονται αντί να γκρεμιστούν
τα μίση τ’ αδιάλλακτα, το αίμα που ζητούν.
Τον έρωτα, την άνοιξη, τα γελαστά παιδιά
τον άνεμο καθώς μιλά στα ξέπλεκα μαλλιά.

Τη Φύση που απλόχερα προσφέρει τους καρπούς
το Νόμο που αδίσταχτα ρουφάει τους χυμούς.
Τα όνειρα που χάνονται βαθιά στην καταχνιά
τη λήθη και την προσμονή πνιγμένες στην καπνιά.

Ιδανικά σενάρια σκαρφίζομαι, εκεί,
στην αγκαλιά της ποίησης που με εκλιπαρεί
να δώσω χάρη στο οικτρό, αξία στο γελοίο
ωσάν αλλόκοτος θεός, στον κόσμο μεγαλείο.