ΘΕΟΔΩΡΟΣ

Όλα μας τα καράβια - πίσω γυρίσανε

Σπασμένα τα κατάρτια - σκισμένα τα πανιά
Ήρθαν από τη Σμύρνη - κι' από τα Μουδανιά

Φέραν των εκκλησιών μας - τα δισκοπότηρα
Παιδιά, γυναίκες, γέρους - γένους ρωμιών παιδί
Τις ρίζες της φυλής μας - απ' την ανατολή

Μα ένα μικρό καράβι - πίσω δε γύρισε
Ποιους κάβους αρμενίζει; - ποιά πέλαγα περνά;
Και πουθενά δε βγαίνει - δε φθάνει πουθενά

Χρόνια το καρτερούμε - και χρόνια πέρασαν
Δεν το 'δε μήτε ναύτης - μήτε θαλασσαητός
Μήτ' ερημίτης φάρος - μήτ' άστρο της νυκτός

Τάχα να 'χει βουλιάξει, - τάχα να στοίχειωσε
Δεν θα ξανά 'ρθει τάχα - στην πατρική του ακτή
Ωωιμέ, κι' έχει φορτώσει - το πιο ακριβό φορτί

Όλα τα χάσαμ' όλα - και μόνο φόρτωσε
Το πιο στερνό καράβι - την ώρα του χαμού
Φόρτωσε την ελπίδα - του ξαναγυρισμού

Έλα μικρό καράβι, - έλα ξεφόρτωσε
Δώσε μας την ελπίδα - κι' άνοιξε τα πανιά
Και τράβα για τη Σμύρνη - και για τα Μουδανιά