filmov
tv
Η διώρυγα του Μπλαουμίλχ. Εφραιμ Κιτσον
Показать описание
«Η Διώρυγα του Μπλαουμίλχ» είναι ένα θεατρικό έργο του Εφραίμ Κίσον, που συνδυάζει την κωμωδία με την πολιτική σάτιρα, προσφέροντας μια διεισδυτική ματιά στη γραφειοκρατία και την ανθρώπινη φύση. Το έργο αυτό, με τον πρωτότυπο τίτλο «Blaumilch Canal», παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1969 στο Ισραήλ και έκτοτε έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση.
Υπόθεση
Η ιστορία επικεντρώνεται στον Μπλαουμίλχ, έναν τρόφιμο ψυχιατρείου που δραπετεύει και, οπλισμένος με ένα πνευματικό τρυπάνι, αρχίζει να σκάβει έναν δρόμο στο κέντρο του Τελ Αβίβ. Η αστυνομία, θεωρώντας ότι πρόκειται για επίσημο έργο, κλείνει τον δρόμο και η δημοτική αρχή, χωρίς να ερευνήσει περαιτέρω, εγκρίνει το έργο, πιστεύοντας ότι είναι μέρος κάποιου σχεδίου υποδομής. Καθώς το σκάψιμο συνεχίζεται, η κατάσταση κλιμακώνεται, με τις αρχές να επεκτείνουν το έργο, δημιουργώντας τελικά μια διώρυγα που πλημμυρίζει την πόλη.
Χαρακτήρες και Σκιαγράφησή τους
Μπλαουμίλχ: Ένας ψυχικά διαταραγμένος άνδρας, του οποίου οι πράξεις αποκαλύπτουν την ευπιστία και την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των αρχών.
Αστυνομία: Αντιπροσωπεύει την τάση των αρχών να ακολουθούν τυφλά διαδικασίες χωρίς να εξετάζουν την ουσία των πραγμάτων.
Δημοτική Αρχή: Ενσαρκώνει τη γραφειοκρατία και την έλλειψη συντονισμού, καθώς και την επιθυμία των πολιτικών να προβάλλουν έργα χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.
Κάτοικοι του Τελ Αβίβ: Αντιπροσωπεύουν την κοινωνία που επηρεάζεται από τις αποφάσεις των αρχών, συχνά χωρίς να έχει λόγο ή ενημέρωση.
Υπόβαθρο της Εποχής και Ιστορικά Στοιχεία
Το έργο γράφτηκε τη δεκαετία του 1960, μια περίοδο κατά την οποία το Ισραήλ αντιμετώπιζε ταχεία ανάπτυξη και αστικοποίηση. Η γραφειοκρατία και η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των διαφόρων κυβερνητικών φορέων ήταν κοινά προβλήματα, τα οποία ο Κίσον σατιρίζει με ευφυΐα. Η ιστορία αντικατοπτρίζει επίσης την παγκόσμια πραγματικότητα της εποχής, όπου η τυφλή εμπιστοσύνη στις αρχές και η έλλειψη επικοινωνίας μπορούσαν να οδηγήσουν σε παράλογες καταστάσεις.
Τι Αποκομίζει ο Θεατής
Ο θεατής φεύγει από την παράσταση με μια αίσθηση προβληματισμού σχετικά με την ανθρώπινη φύση και τη λειτουργία των θεσμών. Το έργο αναδεικνύει την ευκολία με την οποία η κοινωνία μπορεί να παρασυρθεί από την αδράνεια και την έλλειψη κριτικής σκέψης. Η κωμική προσέγγιση του Κίσον κάνει το μήνυμα πιο προσιτό, επιτρέποντας στο κοινό να γελάσει με τις αδυναμίες των χαρακτήρων, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει τις δικές του.
Πρώτη Παρουσίαση στη Θεατρική Σκηνή
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1969 στο Ισραήλ, όπου έλαβε θερμή υποδοχή. Η επιτυχία του οδήγησε σε μεταφορές σε διάφορες χώρες. Στην Ελλάδα, η πρώτη παρουσίαση του έργου έγινε το 1970, κερδίζοντας την αποδοχή του κοινού και των κριτικών για την ευφυή σάτιρα και την επίκαιρη θεματολογία του.
Αίσθηση του Θεατή Φεύγοντας από την Παράσταση
Φεύγοντας από την παράσταση, ο θεατής αισθάνεται ένα μείγμα διασκέδασης και προβληματισμού. Η κωμική φύση του έργου προκαλεί γέλιο, αλλά ταυτόχρονα η σάτιρα της γραφειοκρατίας και της ανθρώπινης αδράνειας αφήνει μια επίγευση σκέψης. Ο θεατής μπορεί να αναρωτηθεί για το πόσο εύκολα μπορεί να παρασυρθεί από τις καταστάσεις και πόσο σημαντική είναι η κριτική σκέψη στην καθημερινή ζωή.
Λίγα Λόγια για τον Συγγραφέα
Ο Εφραίμ Κίσον (1924-2005) ήταν Ισραηλινός συγγραφέας, σατιρικός και σκηνοθέτης, γεννημένος στην Ουγγαρία ως Φέρεντς Χόφμαν. Επιζών του Ολοκαυτώματος, μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1949, όπου άλλαξε το όνομά του. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από οξυδερκή σάτιρα και χιούμορ, εστιάζοντας συχνά στη γραφειοκρατία και τις κοινωνικές αδυναμίες. Έγραψε πολυάριθμα βιβλία και θεατρικά έργα, ενώ σκηνοθέτησε και ταινίες, κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση. Δύο από τις ταινίες του, Sallah Shabati (1964) και The Policeman (1971), προτάθηκαν για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Το έργο του Κίσον παραμένει διαχρονικό, καθώς οι θεματικές που εξερευνά—η γραφειοκρατική παράνοια, η ανθρώπινη αφέλεια και η δύναμη της κοινωνικής συμμόρφωσης—εξακολουθούν να έχουν απήχηση σε σύγχρονες κοινωνίες. Η Διώρυγα του Μπλαουμίλχ δεν είναι απλώς μια κωμωδία· είναι ένας καυστικός καθρέφτης των δομών εξουσίας και των μηχανισμών που διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας. Με το καυστικό του χιούμορ και την αφοπλιστική του απλότητα, το έργο αφήνει το κοινό με ένα αίσθημα προβληματισμού και την αναγνώριση πως, πολλές φορές, η πραγματικότητα μπορεί να είναι εξίσου παράλογη με τη σάτιρα που τη μιμείται.
Η ιστοσελίδα μου
Τα Podcast μου:
Το κανάλι μου στο you tube
Facebook σελίδα Αγγελή Γεωργία:
Facebook σελίδα Μύθοι και πολιτισμοί:
Υπόθεση
Η ιστορία επικεντρώνεται στον Μπλαουμίλχ, έναν τρόφιμο ψυχιατρείου που δραπετεύει και, οπλισμένος με ένα πνευματικό τρυπάνι, αρχίζει να σκάβει έναν δρόμο στο κέντρο του Τελ Αβίβ. Η αστυνομία, θεωρώντας ότι πρόκειται για επίσημο έργο, κλείνει τον δρόμο και η δημοτική αρχή, χωρίς να ερευνήσει περαιτέρω, εγκρίνει το έργο, πιστεύοντας ότι είναι μέρος κάποιου σχεδίου υποδομής. Καθώς το σκάψιμο συνεχίζεται, η κατάσταση κλιμακώνεται, με τις αρχές να επεκτείνουν το έργο, δημιουργώντας τελικά μια διώρυγα που πλημμυρίζει την πόλη.
Χαρακτήρες και Σκιαγράφησή τους
Μπλαουμίλχ: Ένας ψυχικά διαταραγμένος άνδρας, του οποίου οι πράξεις αποκαλύπτουν την ευπιστία και την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των αρχών.
Αστυνομία: Αντιπροσωπεύει την τάση των αρχών να ακολουθούν τυφλά διαδικασίες χωρίς να εξετάζουν την ουσία των πραγμάτων.
Δημοτική Αρχή: Ενσαρκώνει τη γραφειοκρατία και την έλλειψη συντονισμού, καθώς και την επιθυμία των πολιτικών να προβάλλουν έργα χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.
Κάτοικοι του Τελ Αβίβ: Αντιπροσωπεύουν την κοινωνία που επηρεάζεται από τις αποφάσεις των αρχών, συχνά χωρίς να έχει λόγο ή ενημέρωση.
Υπόβαθρο της Εποχής και Ιστορικά Στοιχεία
Το έργο γράφτηκε τη δεκαετία του 1960, μια περίοδο κατά την οποία το Ισραήλ αντιμετώπιζε ταχεία ανάπτυξη και αστικοποίηση. Η γραφειοκρατία και η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των διαφόρων κυβερνητικών φορέων ήταν κοινά προβλήματα, τα οποία ο Κίσον σατιρίζει με ευφυΐα. Η ιστορία αντικατοπτρίζει επίσης την παγκόσμια πραγματικότητα της εποχής, όπου η τυφλή εμπιστοσύνη στις αρχές και η έλλειψη επικοινωνίας μπορούσαν να οδηγήσουν σε παράλογες καταστάσεις.
Τι Αποκομίζει ο Θεατής
Ο θεατής φεύγει από την παράσταση με μια αίσθηση προβληματισμού σχετικά με την ανθρώπινη φύση και τη λειτουργία των θεσμών. Το έργο αναδεικνύει την ευκολία με την οποία η κοινωνία μπορεί να παρασυρθεί από την αδράνεια και την έλλειψη κριτικής σκέψης. Η κωμική προσέγγιση του Κίσον κάνει το μήνυμα πιο προσιτό, επιτρέποντας στο κοινό να γελάσει με τις αδυναμίες των χαρακτήρων, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει τις δικές του.
Πρώτη Παρουσίαση στη Θεατρική Σκηνή
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1969 στο Ισραήλ, όπου έλαβε θερμή υποδοχή. Η επιτυχία του οδήγησε σε μεταφορές σε διάφορες χώρες. Στην Ελλάδα, η πρώτη παρουσίαση του έργου έγινε το 1970, κερδίζοντας την αποδοχή του κοινού και των κριτικών για την ευφυή σάτιρα και την επίκαιρη θεματολογία του.
Αίσθηση του Θεατή Φεύγοντας από την Παράσταση
Φεύγοντας από την παράσταση, ο θεατής αισθάνεται ένα μείγμα διασκέδασης και προβληματισμού. Η κωμική φύση του έργου προκαλεί γέλιο, αλλά ταυτόχρονα η σάτιρα της γραφειοκρατίας και της ανθρώπινης αδράνειας αφήνει μια επίγευση σκέψης. Ο θεατής μπορεί να αναρωτηθεί για το πόσο εύκολα μπορεί να παρασυρθεί από τις καταστάσεις και πόσο σημαντική είναι η κριτική σκέψη στην καθημερινή ζωή.
Λίγα Λόγια για τον Συγγραφέα
Ο Εφραίμ Κίσον (1924-2005) ήταν Ισραηλινός συγγραφέας, σατιρικός και σκηνοθέτης, γεννημένος στην Ουγγαρία ως Φέρεντς Χόφμαν. Επιζών του Ολοκαυτώματος, μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1949, όπου άλλαξε το όνομά του. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από οξυδερκή σάτιρα και χιούμορ, εστιάζοντας συχνά στη γραφειοκρατία και τις κοινωνικές αδυναμίες. Έγραψε πολυάριθμα βιβλία και θεατρικά έργα, ενώ σκηνοθέτησε και ταινίες, κερδίζοντας διεθνή αναγνώριση. Δύο από τις ταινίες του, Sallah Shabati (1964) και The Policeman (1971), προτάθηκαν για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Το έργο του Κίσον παραμένει διαχρονικό, καθώς οι θεματικές που εξερευνά—η γραφειοκρατική παράνοια, η ανθρώπινη αφέλεια και η δύναμη της κοινωνικής συμμόρφωσης—εξακολουθούν να έχουν απήχηση σε σύγχρονες κοινωνίες. Η Διώρυγα του Μπλαουμίλχ δεν είναι απλώς μια κωμωδία· είναι ένας καυστικός καθρέφτης των δομών εξουσίας και των μηχανισμών που διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας. Με το καυστικό του χιούμορ και την αφοπλιστική του απλότητα, το έργο αφήνει το κοινό με ένα αίσθημα προβληματισμού και την αναγνώριση πως, πολλές φορές, η πραγματικότητα μπορεί να είναι εξίσου παράλογη με τη σάτιρα που τη μιμείται.
Η ιστοσελίδα μου
Τα Podcast μου:
Το κανάλι μου στο you tube
Facebook σελίδα Αγγελή Γεωργία:
Facebook σελίδα Μύθοι και πολιτισμοί: