Γιώργο

Στον Τσιτσάνη, τον Μητσάκη αλλά και σε αρκετούς άλλους ακόμη, άρεσε να βάζουν το όνομά τους στων τραγουδιών τους στίχους, στο στυλ «Μαριγώ θα σε τρελάνει ν'ακούσεις τον Τσιτσάνη» ή «Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου, που μού'λεγες το πόνο σου» και τα λοιπά, και τα λοιπά. Είπαμε, είναι αρκετά μεγάλη η λίστα. Φυσικά δεν φιλοδοξούσα να μπω σ'αυτή την κατηγορία, να όμως που συνέβη! Και όχι μια, αλλά τέσσερις-πέντε φορές τουλάχιστον, σε «σήματα» ή σε τραγούδια-αφιερώσεις. Και θυμάμαι, τότε που είχα ζητήσει απ'τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τη Μαριανίνα Κριεζή να μού γράψουν το σήμα για το ραδιοφωνικό «Καλησπέρα Κύριε Έντισον», πόσο είχε παιδευτεί η Μαριανίνα για να βρει λέξη που να κάνει ρίμα στο όνομά μου. Και η μόνη ομοιοκαταληξία που τής «κάθισε» ήταν «σάς αρέσει η παλιά Τζένη Βάνου;». Στο τραγούδι «Γιώργο» που έχουμε τώρα εδώ, ο Στέλιος Φωτιάδης παίζει με τον τίτλο της εκπομπής που έκανα στο Ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ μεταξύ 1993 και 1997. «Της αγάπης μου το δίσκο προσπαθώ μα δεν το βρίσκω», έλεγα εγώ για να έχω περιθώρια να ψάχνω, «Στης αγάπης σου το δίσκο, αχ τον εαυτό μου βρίσκω» τραγουδούσε για να με τονώσει η Γλυκερία. Ήταν ένα δωράκι-έκπληξη, από δυο υπέροχους φίλους και συνεργάτες, που μαζί τους με συνδέουνε πολλά. Τη Γλυκερία ήμουνα ο πρώτος που την παρουσίασε στο ραδιόφωνο από τα προσφερόμενα προγράμματα τής ΛΥΡΑ και θυμάμαι σαν τώρα τον Αλέκο Πατσιφά να με ρωτάει πώς μού φαίνεται. «Εξαιρετική! Θα σκίσει» τού είχα πει και να που είχα δίκιο. Με τη Γλυκερία δουλέψαμε και στην Τηλεόραση πολύ και ήταν πάντα βολική και πάντα διαθέσιμη σε ό,τι τής ζητούσα. Αφήστε που γιορτάζουμε κι οι δυο την ίδια μέρα. Εκείνη ονομαστική, γενέθλια εγώ. Αλλά και με τον Στέλιο, από τα χρόνια κιόλας του «Νοστράδαμου», οι δρόμοι μας συναντήθηκαν άπειρες φορές. Και την εικόνα του συνόδευε πάντα ένα χαμόγελο. Όποτε δουλέψαμε μαζί. Και στη σειρά των «Παλιών μας φίλων» φυσικά, όλο το διάστημα που με το κέφι του το αστείρευτο, ακούραστος ο Στέλιος φρόντιζε τις ενορχηστρώσεις, τους μουσικούς και τη δουλειά στο στούντιο.