All the years that I was away ~ Όλα τα χρόνια που έλειπα.

On 1st January 2012, 100 years had elapsed since the birth of the great Laconian poet Nikiforos Vrettakos, the poet of love, peace and humanism. He died in August 1991, but in truth he never left us. He continues to live in our midst with the perpetual presence of his extensive and multidimensional writings.
Nikiforos Vrettakos published more than 20 collections of poetry, several novels and numerous other erudite dissertations and came to be acclaimed as one of the most versatile poets of his generation. In all of his works his lyrical euphoria coupled with poetic sensitivity attest to the sensitivity of his soul, his tenderness and his boundless humanism.

You know all the years that I was away
I was searching for something for you
A rose of a kind I was looking to find
That nobody else
Could give you.

What mountains, what deserts
What oceans I crossed
How much rain has furrowed my brow
How much salt from the waves on my body has lashed
Never another will know.

I squeezed my heart
In a blessed chalice
And inside it sprouted a rose
The beautiful rose was as clean and as pure
As the twilight on Easter morn's allure.

Worn on your belt, on your lapel
Or in your hair, it will suit you so well
As dawning sun brings world's first light
My rose adorns you just as bright.

English adaptation by zeena61

______________________________________________________-

Την 1η Ιανουαρίου 2012 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την γέννηση του Νικηφόρου Βρεττάκου, του μέγιστου αυτού Λάκωνα ποιητή της αγάπης, της ειρήνης και του ανθρωπισμού. Πέθανε τον Αύγουστο του 1991 αλλά ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ από κοντά μας. Εξακολουθεί να ζει ανάμεσά μας με την αέναη παρουσία του πολυδιάστατου και εκτενέστατου ποιητικού του έργου.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος θεωρείται από τους πολυγραφότερους ποιητές της γενιάς του αφού εξέδωσε πάνω από είκοσι ποιητικές συλλογές και αρκετά πεζά έργα. . Σε όλα του τα έργα την λυρική ευφορία συντροφεύει πάντα η ποιητική ευαισθησία που δείχνει την ευαισθησία της ψυχής του, την άμετρη τρυφερότητα και τον βαθύτατο ανθρωπισμό του.

Όλα τα χρόνια που έλειπα
ξέρεις για σένα γύριζα
έψαχνα να βρω το τριαντάφυλλο
που άλλος κανένας
δεν θα μπορούσε να σου δώσει.
Τι βουνά τι ερήμους
και τι θάλασσες επέρασα
τι βροχές μου αυλάκωσαν το μέτωπο
τι αρμύρες με παιδέψαν
πότε κανείς δεν θα το μάθει..

'Eστυψα την καρδιά μου
σε άγιο δισκοπότηρο
και μέσα εκεί φύτρωσε
ωραίο τριαντάφυλλο το καθαρό
σαν της Λαμπρής το λυκαυγές.

Bάλτο στη ζώνη στο στήθος σου
ή στα μαλλιά σου θα σου πηγαίνει
όπως πηγαίνει κάθε πρωί
στον κόσμο ο ήλιος θα σου πηγαίνει..
____________________________________________________

Μουσική: Παναγιώτης Κωνσταντακόπουλος - Θόδωρος Κοτεπάνος(πιάνο) - Στέλιος Ταχιάτης(βιολοντσέλλο) -
Δίσκος: Πικραμένος Αναχωρητής 1992.

[ArtsKris]

I am very touched by this very emotional moment, the beautiful images and the beautiful song. I like. Very good week to you.

[tziatzioumaria]

Βρεττάκος με εικόνες της Ελληνικής γής και την πανέμορφη συνοδεία της Εξαιρετικό!!!

[prostasia]

Κινηματογραφική αποτύπωση με κορυφαίους συντελεστές..
Οι δημιουργίες σου είναι πάντα εξαιρετικά εκλεκτικές..

Πολλά συγχαρητήρια και για την ολοκληρωμένη δουλειά ( πληροφορίες κλπ.)..!

[minoskrok]

Καταπληκτική δουλειά.Πολλά συνχαρτήρια.