R.I.P Marios Skaltsas

18/7/2012

R.I.P. Αδερφέ μου...

(Takaros)
Αδερφέ μου, ξύπνησε με απλά και πες μου
πως ήταν ένα όνειρο που χάθηκε στο χθες μου.
για πες μου πως δεν είσαι εκεί ψηλά
και πως θα 'ρθεις πάλι σπίτι ρε πριν φύγω για δουλειά.
Που 'σαι man...? Που 'σαι γερο μου καλέ...??
Έφυγες από κοντά μας πριν να έρθει η ώρα ρε.
Ρε θεέ γιατί...? δεν ξηγήθηκες σπαθί...?
Ήτανε 18, 18 χρονών παιδί.
Και δεν έζησε τίποτα απ'τη ζωή του
η αγάπη του τον σκότωσε που 'χε για το παπί του.
"Crypton SeXxX" όπως έλεγε κ ο ίδιος
μα τι να τα κάνεις τώρα αυτά που τέλειωσε ο χτύπος.
Στην κόντρα αυτή μεγάλε πόνταρες κ είναι κρίμα
δεν υπάρχει γυρισμός δε στοιχημάτισες με χρήμα
μα την ίδια τη ζωή σου σε δυο ρόδες έπαιξες
χίλιες φορές την κέρδισες όμως τώρα έχασες.
Και δεν είχει επιστροφή αυτός ο δρόμος,
ο μόνος που επέστρεψε ήτανε ο πόνος
κι ο κόσμος αντί να σε συγχαρεί
ήρθε να χειροκροτήσει τελευταία φορά να σε δει.
Μα γιατί ένα γιατί με τυραννάει
φαίνεται πως από μας πιο πολύ σε αγαπάει ο Θεός
και οι αγγέλοι και σε πήραν εκεί πάνω.
Διάλεξαν τρόπο σκληρό κάτι δεν μπορώ να κάνω.
Ιούλιος ο μήνας που πονάμε κάθε χρόνο
θα'σαι πάντα ο άγγελός μας που προσφέρει οξυγόνο,
που κρατάει το τιμόνι όταν ξεφεύγει το μυαλό μας
να μας δίνεις μάθημα προσέχοντας τον εαυτό μας.
Ήθελα να εκφραστώ και να'χω κάτι να θυμίζει,
ένα κομμάτι σαν κι αυτό κάθε ψυχή να την αγγιζει
και συγγνώμη αν αυτή η κίνησή μου ήταν λάθος.
Μάριε πάντα στην καρδιά μας
θα σε κρύβουμε με πάθος...
"Καληνύχτα... Μαξιλάρι ήταν ο δρόμος
κ ένα φρούτο τόσο άνοστο, ήτανε ο πόνος.
φίλοι κ εχθροί ήταν εκεί να σε τιμήσουν.
ΑΝΤΙΟ... φιλαράκι μου καλή ζωή η ψυχή σου..."

(Sotiras)
Άλλη μια μέρα νιώθω θλίψη στον αέρα.
Λίγο πιο κάτω κλαίει πάλι μια μητέρα.
Ας έπεφτες λίγα μέτρα λίγο πιο πέρα,
άλλη μια ψυχή αποσύρεται από τη σκακιέρα.
Η αγάπη σου για την ταχύτητα
σε πήρε στο λαιμό της, πανάθεμα της.
Σε θυμάμαι την προηγούμενη ημέρα
με χαμόγελο στο πρόσωπο μα που να φανταστώ
πως αυτή η ψυχή θα χυθεί πάνω στο έδαφος
τόσο άδικα κ άτυχα ταυτοχρόνως.
Για σένα φίλε μου σταμάτησε ο χρόνος
σ' αυτούς που συνεχίζεται φαίνετ' ο πόνος.
Φίλε Μάριε πήρες μαζί σου τα χαμόγελα,
ο ήλιος πλέον δεν λάμπει εκεί ψηλά.
Μας άφησες μες στο σκοτάδι με τα φώτα κλειστά,
άνοιξες το γκάζι κ έφυγες απότομα μακριά.
Δεν ήσουν οδηγός ήσουν πιλότος
μα τώρα πέταξες ψηλά.
Αυτή τη διαδρομή πρέπει να πάρεις μόνος
με τις καλύτερες ευχές μας συντροφιά.
Αν μ' ακούς να 'σαι καλά και να προσέχεις
θα σε θυμόμαστε για πάντα να το ξέρεις.
Στην εκκλησία μηχανές πολλές στροφές,
πολλές φωνές, πολλές κραυγές.
Σου έγραψα τους στίχους αυτούς για να μας θυμάσαι,
να βλέπεις τα πιο όμορφα όνειρα τώρα που θα κοιμάσαι.
Μια ανάμνηση από σένα μάγκα τώρα έχει μείνει.
Α ρε Μάριε "ΑΝΑΠΑΥΣΟΥ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ"...