5_Μερος Χ - Ουσιες ft Pogo (prod. Pogo)

Lyrics/Raps: Μερος Χ, Pogo
Beat: Pogo
Mix/Master/Rec.: Pogo

-Λιγο Πριν την Πτωση-
-2015-
-Εκπτωτη Ομαδα Ν.Ο.Ρ.Μ.Α.-

Lyrics:

Έχω τα μάτια μου ανοιχτά και επί πτωμάτων θα πατήσω
ερμητικά μάτια κλειστά αν δεν τ'ανοίξεις τί να δείξω ?
ν'αποδείξω τί αξίζω δε νομίζω να'χω λόγο
δε το κάνω σα δουλειά ούτε έγλειψα για κάποιο logo.
Τα λαρρύγγια τους κόβω μεσ'το λαιμό τους σα το θρόμβο
χαμηλώνω τις μύτες γιατί εμποδίζουνε το χώρο
κάντε ντόρο όσο το σχήμα μας κόβει τον κάθε κώλο
έχω τις γάτες μου στο δρόμο και' γω νου στον αστυνόμο
ποιό νόμο ? Απ΄το νομό στον ένα ώμο
ομοφόβικός στο όμοιο ομοιομά μου, πίνω κόνιο
στο όνομά σου φτύνω βρώμιο, όλοι mc's σε ένα όργιο
και καλό τους κατευόδιο ακους πουτάνα ?
Ηχογραφώντας ιστορίες και άλλες τόσες εμπειρίες
λες το crew σου είναι στρατιά το δικό μου είναι διμμοιρίες
της παράνοιας ο γιος όπου άνθρωπος είναι και αυτός
γιατί δικός μου είναι αδερφός άρα κι εκείνης είμαι γιος
είσαι απόβρασμα, δύο ml μιας ρίμας μου απόσταγμα
σκακιστικό το δάπεδο, περίμενε το πρόσταγμα
ακόμα και τα φύλλα της τράπουλας κάνουν θρόισμα
γιατί τα μάτια σου ποτέ δεν έμειναν αθόρυβα
απομεινάρια μίσους σκότους ύφους τόσους στίχους
να τυπώσω στο χαρτί και να υψώσω και άλλους τοίχους
έχω μπόλικο υλικό για να ταίσω ένα σμήνος
είναι μέχρι να ελευθερωθεί από μέσα μου το κτήνος.

Pogo:
Το τρίτο πρόσωπο του φόβου ο εφιάλτης της παράνοιας
μέσα σε νύχτες φθόνου μεσ'τον κρόταφο ο κάλυκας
καμμένα κεριά και αρωματά μου φέρνουν πίσω
εικόνες που τις έκαψα μεσ'το κεφάλι μου προκειμένου να τις σβήσω
Πώς πιαστήκαμε κι εμείς με του κράτους το χημείο
αναγνωρισμένος σε χημεικές που όταν σπάνε στα δύο
σκορπίζουνε κομμάτια που σε αφήνουν κάγκελο για λίγο
όπως τα ανθρώπινα αισθήματα που προτίμησα ν'αφήσω
Μου' δώσαν αφορμή και έτσι ήρθε η αλλαγή
με γνωρίζουν φατσικά εγώ απ'τήν καλή και την κακή
με το θύραμα οπτική επαφή του μεταδίδω ψυχολογικά
μέχρι να μη θέλει άλλο τη ζωή.
Βλέπω τα χέρια μου γερασμένα κάθως σπάνε την κρυστάλλινη πέτρα
σ'ένα τζάμι να κολλάω τη μούρη μου με νεύρα
να εξαφανίζω κάθε σκόνη όπως εχθρούς η μπερέτα
κάνω την κηδεία σου και αντί για κόλλυβα μοιράζω κουφέτα.
Προσπαθώ ν'ακούσω τί μέρα έχει εκεί έξω
αφού από το δωμάτιό μου δε μπαίνει το φως
αντιλαμβάνομαι πως το φώς είναι αντικειμενικό
αφού σε μία μαύρη ψυχή όπως αυτή δεν έχει κανένα νόημα απολύτως.
Καρφώνω τις αναμνήσεις όλες πάνω σ'ένα τοίχο
μπας και η ροή των πραγμάτων μου αποκαλύψει κάτι για εμένα
και ίσως να φταίω κι εγώ που είμαι περίεργος
αν τον άφηνα στην ησυχία του τότε ίσως να μην έπαιρνε
αυτά που αγάπησα ένα ένα.
Γυρνώ σε γειτονιές για να βρω το λόγο ύπαρξης
και καταλήγω να τον καίω σα μόνη λύτρωση
βλέπεις μου στέρησαν τα όνειρα ενώ πέθανα γι 'αυτά
και τώρα ως ένσταση καίω την Εδέμ αναβοντάς μία φωτιά
την αποκάλεσα μια μάγισσα μάποκάλεσε αστέρι
της ζήτησα να ανάψει απλώνοντας μονάχα το χέρι
εκείνη τρόμαξε έφερε στα χέρια της μαχαίρι
μου' κοψε κάθε άκρη και τώρα πια δεν υποφέρει..