Η Πόλις

Κ.Π.Καβάφης

Λίγο πριν εγκαταλείψω την Αθήνα/
για να βρεθώ στην επαρχιακή συμπρωτεύουσα/
καθόλου κατακτημένη στις αισθήσεις μου/
συνεχίζω τη διαδικασία/
μοιράσματος των εξαίσιων ποιημάτων/
που έπαιξαν στις κονσόλες του Poems and Crimes/
με το ποίημα: Η Πόλις του Κ.Π.Καβάφη/

Απαγγέλει η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν/
και το πείραξα/
θέλοντας παύσεις/
του έβαλα αντήχηση/
και ηχώ/
γιατί η ηχώ ναρκισσεύεται/
όπως ακριβώς αυτή η Πόλις/
η Αθήνα/
όταν νυχτώνει…

και δυστυχώς/
όπως το ποιητικό υποκείμενο/
Too late….
αφού:
«Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες».

Η Πόλις (Κ.Π.Καβάφης)

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)