ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΡΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ 24.6.1944 - 17.8.2020.

« …. ήταν κι τα όσα διαδραματίστηκαν το πρωί της 24ης Ιουνίου σε εργοστάσιο εριουργίας στην Νέα Ιωνία . Όταν περίπου 15 φοιτητές μέλη διαφόρων αντιστασιακών οργανώσεων πήγαν εκείνο το πρωί στο εργοστάσιο για να εξηγήσουν στους εργαζόμενους τα όσα είχαν επιτευχθεί με την συμφωνία του Λιβανου , αιφνιδιάστηκαν βλέποντας εργάτες μυστικά μέλη της Ειδικής Ασφαλείας να ανοίγουν πυρ εναντίον τους. Επι τόπου σκοτώθηκαν ο εργάτης Περικλης Χατζηγεωργιου και ο φοιτητής Νομικής Παναγιώτης Σταθακοπουλος ο οποιος ενώ ήταν τραυματίας στο προαύλιο του εργοστασίου δέχτηκε την χαριστική βολή από τον Ιωάννη Σ.(ισμανογλου) της Ειδικής. Μετά από λίγο έφτασε η ομάδα Παρθενίου από τα κεντρικά , η οποία παρέλαβε τους υπόλοιπους και τους οδήγησε προς ανάκριση στο «Κρυστάλ». Έως το τέλος της μέρας πέθαναν από φρικτά βασανιστήρια δυο ακόμα φοιτητές , ο Κωνσταντίνος Ρεππας και ο Δημοσθένης Χλιοβας (*)
(Η «εμπειρία της κατοχής και της αντίστασης στην Αθήνα» του Μ. Χαραλαμπιδη .)
Κύριε Νουχάκη καλησπέρα.
Ανατρέχοντας στις σημειώσεις που είχα κρατήσει, βλέπω ότι στη δίκη κατέθεσε και ο Ιωάννης Νουχάκης, φοιτητής Νομικής. Σας στέλνω ότι ακριβώς είχα κρατήσει ως σημειώσεις διαβάζοντας τα πρακτικά της συγκεκριμένης δίκης, τα οποία μπορείτε να αναζητήσετε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και να τα φωτογραφήσετε.
Πρακτικά 12, 13 και 124/ 9,10,13,15 Ιανουαρίου, 21,22,24-28 Φεβρουαρίου και 1,3,4,5 Μαρτίου 1947. Δίκη Λάμπου, Παρθενίου, Αντωνίου Καραντινού, Δάφναις Ηρακλείου, εργολάβος οικοδομών, 46, Ευάγγελου Χριστοφόρου, Αθήνα, ιδιωτικός υπάλληλος, 24, Διονύσιος Νικολόπουλος, Πύργος Ηλείας, σπουδαστής Ανωτάτης Εμπορικής, 21.

Κατάθεση Μαρίας Λαλοπούλου ή Λαζοπούλου, φοιτήτρια, 22: ήταν στην επιτροπή φοιτητών που πήγε να ζητήσει άδεια από το Δ/ντή της Εριουργίας για να μιλήσουν στους εργάτες περί Εθνικής Ενότητας [λόγω Λιβάνου]. Αυτός τους είπε να φύγουν και όταν βγήκαν έξω να το πουν στους υπόλοιπους φοιτητές (συνολικά ήταν 16), τους πυροβόλησαν, «μας συνέλαβον όλους και ο Σισμάνογλου μας κούρεψε... Εις την Ασφάλειαν πήρε πρώτα τον Ρέππα στο γραφείο του όπου τον κακοποίησαν, εις μιαν μάλιστα στιγμήν είδομεν τον Βασιλειάδη με έναν βούρδουλα, ιδρωμένον και ματωμένον μέχρι την μέση και να λέγη «μια ώρα το κτυπούσα αυτό το τομάρι και δεν μπόρεσα να το αποτελειώσω». Ο Μόρφης μας κακοποίησε δεινώς, μάλιστα ούτος μου ρούφιξε το αίμα που έτρεχε από την πληγήν μου, λέγοντας «θα σου ρουφίξω το αίμα πόρνη, δεν σε συχαίνουμαι... Όταν ο Παρθενίου πήρε τον Ρέππα στο δωμάτιόν του [στο Κρυστάλ] και έκλεισε την πόρτα, ακούσαμεν να φωνάζη από το ξύλο ο Ρέππας. Εγώ είδον τον Ρέππα που τον έσυρον προς το αποχωρητήριον».

Κατάθεση Ιωάννη Νουχάκη, φοιτητής Νομικής: Στην Ασφάλεια ήταν και οι φοιτητές Μάρκου και Γαλάνης που συνεργάζονταν με αυτή.

Καταδικάστηκαν σε ισόβια ο Ιωσήφ Σισμάνογλου και ο Γεώργιος Μήτσας για τις δολοφονίες στην Εριουργία, ενώ αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών και λόγω παραγραφής των αδικημάτων συνεπείας του Νόμου 753/1945, οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι.
Ελπίζω να σας βοήθησα. Καλό βράδυ.
Μενέλαος Χαραλαμπίδης

Από το βιβλίο «Ιωνιωτες αγωνιστές της εθνικής αντίστασης : σελίδα 32. (Αθήνα 1998 έκδοση ΠΕΑΕΑ παράρτημα Νέας Ιόνιας)
« Χατζηϊωάννου υφαντουργος στην Νέα Ιωνία.
Συνελήφθη από τον Παρθενίου στις 6.7.1944. Τον βασάνισε απάνθρωπα κι το πτώμα του βρέθηκε στην οδό Λιοσίων. (εφημερίδα «Ιωνία» 26.9.45). Πριν από την δολοφονία του Χατζηϊωάννου είχε γίνει απεργία των υφαντουργιών της Νέας Ιωνιας στις 24.6.1944. Ομάδα φοιτητών πήγαν αν επισκεφθούν τους απεργούς κι δήλωσαν συμπαράσταση. Τότε ο Παρθενίου και η ομάδα του σκότωσαν ένα φοιτητή και δυο εργάτες. Τις φοιτήτριες τις κούρεψαν και τις έδειραν. Όσους ακόμα έπιασαν τους εκτέλεσαν αργότερα.

Νουχακης Γιάννης : Οργανώθηκα το 1942 στο ΕΑΜ στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας από τον συμφοιτητή μου Κώστα Παπαγιαννόπουλο και στην συνέχεια στην ΕΠΟΝ την περίοδο 1943 μέχρι και την απελευθέρωση από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο του 1944. Συμμετείχα στις κινητοποιήσεις των εν λόγω οργανώσεων στην Αθήνα όπως πχ στις διαδηλώσεις κατά της επιστράτευσης των Ελλήνων από τους κατακτητές καθώς και εναντίον της καθόδου των Βουλγάρων στην Μακεδονία. Στις 24 του Ιούνη του 1944 με ομάδα επονιτων φοιτητών και φοιτητριών με εντολή της ΕΠΟΝ είχαμε πάει σε υφαντουργικό εργοστάσιο της Νέας Ιωνιας για να μιλήσουμε στους εργάτες για την Εθνική Αντίσταση και για την ανάγκη σχηματισμού Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας για το διώξιμο των κατακτητών αλλά όργανα τους (μια ομάδα της Ειδικής Ασφαλείας του Παρθενίου υπό τον Μήτσου) μας επετέθησαν . Σκότωσαν επι τόπου τους φοιτητές Πανο Σταθακοπουλο και Δημήτρη Χλιοβα ενώ εμένα και άλλους φοιτητές (Γιώργο Σταθακοπουλο, Κώστα Ρεπα , Μαίρη Λαλοπουλου κλπ) μας οδήγησαν στα μπουντρούμια της Ασφάλειας στην Οδό Ελπίδος όπου από τα βασανιστήρια πέθανε ο Κώστας Ρεπας. Στην συνέχεια μεταφέρθηκα στις φυλακές Χατζηκώστα σαν όμηρος όπου με την φυγή των Γερμανών τον Οκτώβρη του 1944 απελευθερώθηκα.