Της Άρτας το γιοφύρι / Tis Artas to Giofyri

Παραλογή. Καθιστικό.

Πάρτης: Φωτεινή Κοτσιάφτη
Γυριστής: Παναγιώτης Τέλλης
(τρίφωνο)

Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
τρεις χρόνους εδουλεύανε στης Άρτας το γιοφύρι.
Ολημερίς το χτίζανε κι αποβραδίς γκρεμιέται.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαίν’ οι μαθητάδες:
-Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στη δούλεψή μας,
ολημερίς να χτίζομε, το βράδυ να γκρεμιέται!
Πουλάκι πάησε κι έκατσε στην άκρη στο γιοφύρι
ούτε λαλούσε σαν πουλί, ούτε σαν χιλιδρόνι,
μον’ κυρ λαλούσε κι ’λεγε μ’ ανθρώπινη φωνίτσα:
-Μαστόροι, μη δουλεύετε και μη παραχτυπάτε.
Αν δεν στοιχειώσετ’ άνθρωπο, τοίχος δε θεμελιώνει.
Και μη στοιχειώσετ’ ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα.

Στο κείμενο της παραλογής «Της Άρτας το γεφύρι» προσαρμόστηκε η μελωδία του τραγουδιού: «Τον ίσιο-ίσιο περπατώ» (Λιά - Βαβούρι).
Το κείμενο της παραλογής έχει μεγάλη έκταση, εδώ παρατίθεται μόνο ένα απόσπασμα, βλ., Παναγιώτου Γ., «Δεν είμαστε κι εμείς Ρωμιοί;!...» Ελληνικά αφηγηματικά τραγούδια από τη Βόρειο Ήπειρο, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 1994, 85-87.