Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ

Ποίηση: Δημήτρης Ιατρόπουλος/ Σύνθεση: Νίκος Μαμαγκάκης
ΧΟΡΩΔΙΑ ΘΕΡΜΑΪΔΕΣ σε σύμπραξη με ΜΙΚΤΗ ΧΟΡΩΔΙΑ Κ.Π. ΝΕΑΣ ΡΑΙΔΕΣΤΟΥ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΧΟΡΩΔΙΩΝ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ -ΚΕΙΜΕΝΑ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ
ΣΤΟ ΠΙΑΝΟ Η ΝΑΝΣΥ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ: ΟΛΓΑ ΕΥΤΑΞΙΑ

Ο Αθανάσιος Διάκος πρωτεργάτης του εθνικού ξεσηκωμού στην Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας. Γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας και το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός. Ο πατέρας του, Νικόλαος Γραμματικός, γνωστός στην περιοχή με το παρατσούκλι «ψυχογιός», μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς , τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα Τούρκο αγά. Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, καθώς ο παππούς και ο θείος του είχαν διατελέσει κλέφτες. Τότε έλαβε και το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία. Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα σε όλο το εύρος του ελληνικού μετώπου. Ο Διάκος υπερασπίζεται με τους λιγοστούς άνδρες του το ξύλινο γεφύρι της Αλαμάνας. Μάχεται ηρωικά, τραυματίζεται και τελικά συλλαμβάνεται αιχμάλωτος. Ο επίλογος της μάχης της Αλαμάνας γράφεται την επόμενη ημέρα (24 Απριλίου). Ο τραυματισμένος Αθανάσιος Διάκος μεταφέρεται σιδηροδέσμιος στη Λαμία. Οι Οθωμανοί του προτείνουν να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους. Ο Διάκος υπερήφανα αρνείται: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω» τους απάντησε. Ομορφος, αρρενωπός μακρυμάλλης με το τσιγκελωτό μουστάκι και τα φωτεινά μάτια! Ένας ήρωας «ωραίος σαν τα λούλουδα τ’ Απρίλη» που αγιοποίειται στο ποίημα του Ιατρόπουλου. Είναι «ο φιλημένος της Παναγιάς» και «ευλογημένος απ’ τον Χριστό». Είναι ένας άλλος Χριστός που πεθαίνει στον δικό του σταυρό για την πατρίδα και την πίστη, ετών 33!