εμβολιασμός αλόγου

equine vaccination

Οι εμβολιασμοί είναι ένας εύκολος και αποτελεσματικός τρόπος προστασίας των αλόγων από ασθένειες. Τα εμβόλια που κυκλοφορούν στην χώρα μας για τα άλογα δίνουν προστασία για τις εξής ασθένειες: τέτανο,γρίπη (equine influenza),ρινοπνευμονίτιδα.
Για να αποκτήσει το άλογο την μέγιστη προστασία είναι αναγκαίο ένα πλήρες πρόγραμμα εμβολιασμών. Εντούτοις οι εμβολιασμοί δεν μπορούν να εγγυηθούν 100% προστασία.
Ο εμβολιασμός είναι μία έγχυση από βακτήρια ή ιούς που είναι αδρανοποιημένοι ή τροποποιημένοι ούτως ώστε να μην προκαλέσουν την πραγματική ασθένεια στο άλογο. Συνήθως χρειάζονται 2 ή περισσότερες δόσεις για να αρχίσει μία επαρκής ανταπόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οι εμβολιασμοί ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο από τις μολύνσεις και βοηθούν στην πρόληψη των ασθενειών αλλά δεν προστατεύουν από τις ασθένειες σε όλες τις περιπτώσεις.
Οι αρχικές δόσεις των εμβολίων αλλά και οι αναμνηστικές(συνήθως ετήσιες) είναι απαραίτητες.
Σε ένα κοπάδι αλόγων δεν αποκτούν όλα τα άλογα ίσο βαθμό ανοσίας και για ίδιο χρονικό διάστημα μετά τον εμβολιασμό.
Σε μία ομάδα αλόγων πρέπει να εφαρμόζεται το ίδιο πρόγραμμα εμβολιασμών και την ίδια περίοδο.
Μετά τον εμβολιασμό για μία ασθένεια τα αντισώματα αυξάνονται στο αίμα σε επίπεδα τέτοια που να παρέχουν προστασία για την ασθένεια αυτή για ορισμένο χρονικό διάστημα μετά από το οποίο τα αντισώματα σταδιακά πέφτουν. Για να επανέλθουν τα αντισώματα στα επιθυμητά επίπεδα χρειάζεται ο επαναληπτικός εμβολιασμός.
Η προστασία για κάποιες ασθένειες όπως ο τέτανος είναι αρκετή με ένα εμβολιασμό τον χρόνο. Άλλες ασθένειες μπορεί να χρειάζονται συχνότερους εμβολιασμούς για να παρέχουν ικανοποιητική ανοσία.
Το πρόγραμμα εμβολιασμών που χρειάζονται τα άλογα εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η ηλικία, η χρήση, η ράτσα, το γένος, οι συνθήκες διαβίωσης, ο κίνδυνος προσβολής από κάποιες ασθένειες λόγω γεωγραφικής θέσης ή άλλων συνθηκών (εγκυμοσύνη). Ο ιππίατρος θα καθορίσει το πρόγραμμα των εμβολίων λαμβάνοντας υπόψιν τους ανωτέρω παράγοντες. Πληροφορίες σχετικά με τις ασθένειες για τις οποίες εμβολιάζουμε:
1.Τέτανος. Προκαλείται από βακτήρια που παράγουν τοξίνη(clostridium tetani) τα οποία βρίσκονται στα περιττώματα των ζώων και στο χώμα όπου ζει το άλογο. Οι σπόροι των βακτηρίων αυτών υπάρχουν στο χώμα για χρόνια. Εισέρχονται στο σώμα από πληγές, εκδορές ή από τον ομφάλιο λώρο των νεογέννητων πουλαριών. Αν και δεν μεταδίδεται από άλογο σε άλογο ο τέτανος είναι συνεχής απειλή για τα άλογα. Συμπτώματα: μυική δυσκαμψία-ακαμψία, ρουθούνια σε διάταση, υπερευαισθησία, δυσκαμψία-ακαμψία ποδιών, προβολή τρίτου βλεφάρου. Όσο προχωράει η νόσος οι μύες του προσώπου σκληραίνουν (λόγω τετανικών σπασμών) και εμποδίζουν το ζώο να φάει και να πιει... Περισσότερο από το 80% των προσβεβλημένων ζώων πεθαίνουν.
Όλα τα άλογα πρέπει να εμβολιάζονται ετήσια για τον τέτανο. Επιπλέον εμβολιασμοί χρειάζονται στις έγκυες φοράδες και τα πουλάρια. Μετά από πληγή χρειάζεται εμβολιασμός. Αντιτετανικός ορός γίνεται μόνο στα ανεμβολίαστα ζώα.
2.Γρίπη. Η πιο συχνή αναπνευστική νόσος του αλόγου. Οφείλεται σε ιό με υψηλή μεταδοτικότητα μέσω του αέρα (βήχας,ρουθούνισμα). Ο ιός διατηρείται στο περιβάλλον 4-8 ημέρες. Συμπτώματα: βήχας , ρινικό έκκριμα, πυρετός, κατάπτωση, ανορεξία.
Με την κατάλληλη θεραπεία τα περισσότερα άλογα επανέρχονται σε 10 ημέρες. Αλλά μπορεί να έχουν συμπτώματα για εβδομάδες, ειδικά εάν μπουν στη δουλειά γρηγορότερα από ό,τι πρέπει.
Η γρίπη δεν είναι μόνο δαπανηρή ως αναφορά την θεραπεία, αλλά σημαίνει απώλεια χρόνου και το σημαντικότερο ταλαιπωρία του αλόγου.
Ο ιός της γρίπης του ίππου συνεχώς αλλάζει και η ανοσία που παρέχεται από τον εμβολιασμό είναι μικρής διάρκειας. Το πρόγραμμα εμβολιασμού για την γρίπη πρέπει να καθοριστεί ανάλογα με την ηλικία, την χρήση και την περιοχή που διαβιώνει το άλογο από τον ιππίατρο.
3. Ρινοπνευμονίτις. Προκαλείται από τον ερπητοϊό τύπου 1(EHV-1) ή τύπου 2(EHV-2). Kαι οι 2 τύποι προκαλούν αναπνευστικά συμπτώματα, αλλά ο τύπος 1 προκαλεί αποβολές, θάνατο πουλαριών και νευρολογικά συμπτώματα (παράλυση). Άλογα που έχουν μολυνθεί μπορεί να παρουσιάζουν τα εξής συμπτώματα: πυρετό, απώλεια όρεξης, ρινικό έκκριμα, βήχα. Τα νεαρά άλογα πάσχουν συχνότερα από αυτούς τους ιούς.
Η μετάδοση γίνεται με τον αέρα, την επαφή μέσω των εκκρίσεων, της ιπποσκευής και του νερού. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και μέσω σιωπηλών ή λανθανουσών φορέων. Οι φορείς αυτοί δεν παρουσιάζουν συμπτώματα.
Έγκυες φοράδες, νεαρά άλογα και πουλάρια πρέπει απαραιτήτως να εμβολιάζονται.
Οι έγκυες φοράδες πρέπει να εμβολιάζονται κατά την εγκυμοσύνη ειδικά με τον τύπο 1. Τα πουλάρια χρειάζονται επαναληπτικούς εμβολιασμούς.