'Αυτή η μουσική' - Γιώργος Καγιαλίκος / Από το CD 'Φυγή'

Αυτή η μουσική
Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία Γιώργος Καγιαλίκος

Στο τέλος τραγουδούν όλοι μαζί
Μαρία Φαραντουρη, Δώρος Δημοσθένους, Γιάννης Λεκόπουλος και
Λίλιαν Τσατσαρώνη

Από την παρουσίαση του δίσκου ‘’ΦΥΓΗ’’ του Γιώργου Καγιαλίκου στην αίθουσα συναυλιών του ωδείου Φίλιππος Νάκας, την Τρίτη 3 Φεβρουαρίου, από τις εκδόσεις "Μετρονόμος" και το Θανάση Συλιβό.

Για το έργο του συνθέτη μίλησαν ο κινηματογραφιστής - κειμενογράφος Αντώνης Μποσκοΐτης και ο συνθέτης Στάθης Γκότσης.

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νεοκλής Νεοφυτίδης : πιάνο
Διονύσης Βερβιτσιώτης : βιολί
Μαρίνος Γαλατσινός : φλάουτο - κλαρινέτο
Γιάννης Καραμπέτσος : τρομπέτα
Γιώργος Βεντουρής : μπάσο

Το τραγούδι αυτό είναι εμπνευσμένο από το διήγημα του Ηλία Βενέζη "Νούμερο 31328", όπου εκεί ο Ηλίας Βενέζης, περιγράφοντας τους διωγμούς στη Σμύρνη, αναφερόταν στους ανθρώπους που έπαιρναν μαζι τους ένα μπογαλάκι από τα υπάρχοντά τους για να πάνε στο πουθενά. Εντύπωση έκανε εκεί στους Τούρκους αξιωματικούς, το βαλιτσάκι, το μόνο περουσιακό στοιχείο, που κρατούσε ένας ακόμα υποψήφιος για τα βάθη της Μικρασίας. Μέσα στο βαλιτσάκι είχε ένα βιολί και του λένε για να τον χλευάσουν, "παίξε μας". Κι αυτός άρχισε να παίζει και συγχρόνως οι Τουρκοι τον περιέλουζαν με ένα κουβά νερό για να κάνουν την πλάκα τους. Και όμως, αυτός έπαιζε....
Έτσι, θέλοντας ο Γιώργος Καγιαλίκος να μεταφέρει στιχουργικά την εικόνα αυτή, έφτιαξε αυτό το τραγούδι.

[xristoforos]

Mπραβο και απο μενα ρε παιδια που αντιδρατε με τετοιο μουσικο πολιτισμο στη σαπιλα του σημερα...Ευγε σε δημιουργο, εκτελεστες και μουσικους!

[ChristosStasinopoulos]

Μια γεύση από τη χθεσινή εξαίσια βραδιά... Ευχαριστούμε για το βίντεο!

[CostasTsiantis]

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία Γιώργος Καγιαλίκος
Στα χέρια του κρατούσε ένα βιολί
Αργά μέσα στη σκόνη προχωρούσε
Η Σμύρνη ήταν πίσω του
μπροστά του η Ανατολή,
στον κόσμο τούτο πλέον δε χωρούσε

Του είπαν οι στρατιώτες να σταθεί,
να παίξει μουσική για να γελάσουν
Στη Σμύρνη όσους έδιωχναν
για την Ανατολή,
τους τέλειωναν τα δάκρυα πριν να φτάσουν

Αυτή η μουσική,
του κόσμου όλο το δάκρυ
που σκέπασε σαν θάλασσα τη γη
Και άφησε μονάχα
δυο πέτρες σε μιαν άκρη,
να γίνει ο κόσμος πάλι απ’ την αρχή

Τινάχτηκαν οι νότες σαν κραυγή
Και όλοι τον κοιτάζαν’ ξαφνιασμένοι
Τη Σμύρνη όσοι άφηναν
για την Ανατολή,
απ’ όλους και για πάντα ξεχασμένοι