Μανώλης Κοκολάκης_ΩΣ55_ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΑΓΑΠΗ_06-01-13. Από το θησαυρό του Παύλου για την αγάπη σταχυολογούμε τα εξής: «Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται…». (Α΄ Κορ. κεφ. 13ο, στ. 4-5). Δηλαδή: Η αγάπη δείχνει μακροθυμία, είναι ευεργετική και εξυπηρετική. Η αγάπη δεν ζηλεύει. Δεν φέρεται με αλαζονικά και με αυθάδεια, δεν υπερηφανεύεται και δεν ξιπάζεται Δεν κάνει ποτέ τίποτε το απρεπές και άκοσμο, δεν ζητά εγωϊστικά τα δικά της συμφέροντα και θελήματα, δεν εξερεθίζεται εναντίον του άλλου…
Η αρετή της αγάπης ανακεφαλαιώνει, αποκρυσταλλώνει και επεξηγεί όλες τις ιδιαίτερες πτυχές, όχι της χριστιανικής συμπεριφοράς, αλλά του χριστιανικού βιώματος. Διότι για να λειτουργήσουμε αγαπητικά, δεν μιμούμαστε απλώς μία συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά έχουμε βιώσει την εν Χριστώ αγάπη. Η αγάπη ως κορωνίδα και απόγειο των αρετών, είναι η συνισταμένη. Όλων εκείνων που οφείλουμε να θυσιάσουμε και που χρειάζεται ο άλλος άνθρωπος για να αποκτήσει και αυτός το βίωμα της αγάπης του Κυρίου. Διότι στην πίστη μας το βίωμα της αγάπης δεν είναι ένα συναίσθημα που ίσως συνοδεύεται και από λόγια. Είναι, κατά τα λεγόμενα και τα πραττόμενα του Χριστού μας, πράξη θυσίας. Εκείνος μας είπε: «καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». (Ιω. κεφ. 13ο, στ. 34). Όπως Εγώ σας αγάπησα έτσι να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Δηλαδή, με θυσία. Και μια και βρισκόμαστε στην εβδομάδα που προσκυνάμε τον Σταυρό του Κυρίου, ας αντιληφθούμε πως η πράξη της αγάπης είναι οπωσδήποτε σταυρικό βίωμα. Σε εκείνον που σε προκαλεί, θυσιάζεις τον δίκαιο θυμό σου, σε εκείνον που σε χρειάζεται, θυσιάζεις τον χρόνο και τον κόπο σου. Θυσιάζεις ακόμα και τα πάθη σου. Τη ζήλια, την αλαζονεία, τον εγωισμό σου, το συμφέρον σου, το θέλημά σου, προκειμένου να διατηρήσεις κοινωνία αγάπης έστω και στο ελάχιστο, με τον άλλον άνθρωπο, ακόμα και με τον εχθρό σου.
Ο Κύριος, επισφράγισε τα λόγια Του με τη Σταύρωσή Του. Και ως Αναμάρτητος, θυσίασε τον Εαυτό Του, προκειμένου να συμφιλιώσει ολόκληρη την Αγία Τριάδα με τον πεσμένο άνθρωπο. Μήπως δεν μπορούσε να μας σώσει ανώδυνα; Φυσικά και μπορούσε. Αλλά ήθελε να μας αποδείξει το πολυδιάστατο μέγεθος της αγάπης Του, σε όλο το βάθος και το ύψος και το πλάτος που μπορεί να αντιληφθεί ο άνθρωπος. Και μάλιστα, χωρίς να παραβιάζει στο παραμικρό και την ελευθερία του πλάσματός Του. Διότι δεν μπορούμε να αγαπήσουμε ειλικρινά τους άλλους, αν δεν είναι η βαθύτερη και ελεύθερη επιθυμία μας. Ο Κύριος μας αγαπά εν ελευθερία. Επιλέγει κάθε στιγμή να μας αγαπά έμπονα, για να μας ελκύσει και όχι να μας εξαναγκάσει, να προσφέρουμε και εμείς με τη σειρά μας από την δική Του αγάπη και στους γύρω μας. Γιατί στην πραγματικότητα κάθε φορά που αγαπάμε τον άλλο άνθρωπο, τον Χριστό αγαπάμε. Και Εκείνος θα μας δωρίσει όχι την αγάπη Του, διότι αυτή την έχουμε ήδη. Αλλά θα μας χαρίσει την Βασιλεία Του και την χαρά της θεωρίας του Προσώπου Του στους αιώνες.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σας εύχομαι καλή ακρόαση και ευλογημένη αυριανή.
