Ψυχή

Πύκνωσε ο χρόνος,
σφίξανε οι μέρες
κι εγώ ανυπομονώ,
να ζήσω γι’ άλλη μια φορά
κι αληθινά, απλά,
δεν κάνω εκπτώσεις,
πια στην ζωή μου
κι είμαι απαιτητικός,
θαρρώ πως πλήρωσα αρκετά
και φτάνει, ως εδώ …

Κάψε με Ήλιε κάψε με
κι η σάρκα μου δεν με χωρά,
θέριεψε η ψυχή μου
ανήμερη την στράτα της τραβά,
δεν ρίχνει την ματιά της
στο κορμί που δεν ακολουθά,
χούφτωσε το σπαθί της,
μέριασε κι ο Χάροντας το χέρι,
σφιχτά της το κρατά! …

Φύγε απ’ τον δρόμο
και το σπαθί της,
γυαλίζει θάνατο,
δεν πρόκειται να χαριστεί
ποτέ ξανά, μακριά,
διψά για αίμα το σίδερό της
κι η χούφτα από φωτιά,
στην κόψη γράφει «δίκαιο,
έρωτας και λευτεριά»! …

Μέριασε για να μείνουνε
στην στράτα μόνο τα θεριά,
αυτά που την ψυχή αδίκησαν
το Πάσχα με κεριά,
ένα βαπόρι μπαίνει
στο λιμάνι μ’ άγκυρα βαριά,
στην εκκλησιά η καμπάνα
τρίζει και ο θάνατος μυρίζει,
σα να ’ναι λεμονιά! …

Τετάρτη, 12 Μαΐου 2021 / 7:45– 8:59 πμ

514