filmov
tv
Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΒΟΥΝΟΎ, Ο ΒΑΣΙΛΙΆΣ ΌΘΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΌ ΜΟΝΑΣΤΉΡΙ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ
Показать описание
Στο Λυκοβουνό το οποίο παλαιά ήταν χωριό, υπήρχε το Βυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο είχε αυτοκρατορικό χρυσόβουλο από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο τον Παλαιολόγο και καταστράφηκε επί της Τουρκοκρατίας. Επίσης η οικογένεια Μαυρομιχάλη (οι οποίοι ήταν η βασιλική φρουρά) είχε κρύψει σε έναν μικρό Πύργο, τον Βασιλιά Όθωνα και την Βασίλισσα Αμαλία πριν αυτοί φύγουν από την Ελλάδα, καθότι είχαν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, αφού ο Όθωνας ήταν παπικού δόγματος και είχε κλείσει 500 Ορθόδοξα Μοναστήρια.
Το Δαφνί κατά την Αρχαιότητα
Κατά την αρχαιότητα λέγεται πως στην θέση Τροχάλια και Ντρίζου υπήρχε μια Αρχαία Πόλη ονομαζόμενη Αφιδναί. Στην περιόχη αυτήν έχουν βρεθεί αρκετά αντικείμενα που μαρτυρούν την υπάρξη της. Από αυτήν την πόλη καταγόταν ο ελεγειακός ποιητής Τυρταίος.Με το θέμα αυτό έχουν ασχοληθεί διάφοροι ιστορικοί και επιστήμονες όπως οι Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Σπ. Τρικούπης, Γ. Μιστριώτης, Παν. Δούκας, Κ. Τρυπάνης, Νικ. Παπαδόπουλος, Ε. Schwart, H. Weil, E. Meyer, A. Monti, W. Jaeger, W. Christ, G. Murray, Κ. Μυλλέρος κ.ά.
Το Δαφνί κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους
Κοντά στο Δαφνί σε απόσταση περίπου 5χμ βρίσκεται μια Οροσειρά που ονομάζεται Λυκοβουνό. Κορυφή της είναι ο Κουρκουτάς που φτάνει τα 617 μ. Το όνομά της προέρχεται από κάποια Βυζαντινή Καστροπολιτεία που άκμασε εκεί κατά τον 13ο με 14ο αιώνα. Στο Λυκοβουνό ήταν κτισμένο το ξακουστό Μοναστήρι του Άγιου-Γεώργιου. Το Μοναστήρι αναφέρεται σε Χρυσόβουλο Διάταγμα του έτους 1292 από το Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο, ο οποίος το αναγνωρίζει ως πλούσιο και φημισμένο. Στο Μοναστήρι ακόμα διασώζονται τα σπάνια ψηφιδωτά του και οι Τοιχογραφίες του. Το Μοναστήρι καταστράφηκε το 1700 από τους Τούρκους.
Στα χαλάσματα του μοναστηριού, καθώς αναφέρει η παράδοση, ήταν θαμμένοι οι θησαυροί του, οι πολλές καμπάνες του (από τις οποίες η μία είναι ολόχρυση) και αμέτρητα Κωνσταντινάτα, χρυσά νομίσματα από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. (Εκτός από τους θρύλους, ότι αρχαίο υπήρχε έχει δεσμευθεί από την εφορία Αρχαιοτήτων). Από τον πλούτο και την φήμη του Μοναστηριού προήλθε και η φράση: «Αι-Γιώργης στο Λυκοβουνό και Αγια-Σοφια στην Πόλη»
Το Λυκοβουνό συνέχισε την ακμή του και στην μεταβυζαντινή Περίοδο. Αποτέλεσε την έδρα του Δήμου Κυδωνίας που περιείχε τα χωριά Δαφνί, Κυδωνία , Καράσπαη , Λυκοβουνό , Πυρί. Η παράδοση λέει ότι στο Λυκοβουνό κατοικούσαν 1000 οικογένειες. Η ακμή του Λυκοβουνού έσβησε ξαφνικά. Επί βασιλείας Όθωνος το Λυκοβουνό παραχωρήθηκε στην Οικογένεια Μαυρομιχάλη και αποτέλεσε την έδρα της. Οι Μαυρομιχαλέοι δεν ήταν διατεθειμένοι να μοιραστούν την γη τους με τους Λυκοβουνιώτες και γι'αυτό τους κυνήγησαν. Οι περισσότεροι κατέφυγαν στο Δαφνί και άλλοι πήγαν σε χωριά, όπως : το Ξηροκάμπι, το Καράσπαη, η Πετρίνα , οι Κροκεές , την Κυδωνιά κ.λ.π.
Το Λυκοβουνό χωρίζεται σε δύο Οικισμούς, την Βυζαντινή Καστροπολιτεία του Λυκοβουνού και τον Οικισμό του Αι-Γιάννη. Ο οικισμός του Αι-Γιάννη υπήρχε κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Εκεί βρίσκεται η Εκκλησία του Αι-Γιάννη του Ριγανά που εορτάζεται στις 24 Ιουνίου. Σήμα κατατ 'εθεν είναι η Γραφική Βρύση που χρησιμοποιούσαν οι Λυκοβουνιώτες. Ακόμα, στο Λυκοβουνό υπάρχουν και τα συντρίμμια του τζαμιού που είχε κτιστεί επί Τουρκοκρατίας.
Το Δαφνί κατά την Φραγκοκρατία και Τουρκοκρατία
Το Δαφνί κατά την Φραγκοκρατία ήταν κτισμένο στην περιοχή Παλιοδάφνι όπου εκεί δεσπόζει ο Παλιόπυργος που κατά πάσα πιθανότητα είχε κτιστεί εκείνη την περιόδο. Το σημερινό Δαφνί άρχισε να κατοικείτε προς τα τέλη του 1600. Το 1787 στον Πύργο του Δαφνίου έγινε μία από τις μεγαλύτερες πολιορκίες και μάχες μεταξύ του καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη και του περιώνυμου Αλβανού λησταντάρτη Μεράκου
Το Δαφνί κατά τον 20ο και 21ο αιώνα
Η μεγάλη ακμή όμως του Δαφνίου ξεκινά από τις αρχές του 20ο αιώνα. Κοντά στην εκκλησία βρισκόταν το παλιό Δημοτικό Σχολείο που μάλλον είχε κατασκευαστεί στα τέλη του 1800.Το σημερινό Δημοτικό Σχολείο κατασκευάστηκε τo 1930 και βρίσκεται στην Πάνω Πλατεία ή Πάνω Αλώνια. Η Κοινότητα Δαφνίου ιδρύθηκε το 1912 και λειτούργησε το 1914,το 1991 το Δαφνί μέτραγε 1.009 κατοίκους και το 2001, 969. Το 1967 κτίστηκε στην θέση της παλιάς εκκλησίας μια καινούργια , ο Άγιος - Γεώργιος, με βοήθεια που πρόσφεραν οι Ομογενείς Δαφνιώτες.
Πολιτιστικά στοιχεία
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 20' , το 1929 ιδρύεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φιλοπροόδων Δαφνιωτών . Το 1959 ιδρύεται ο Αθλητικός Όμιλος Δαφνίου. Το 1979 κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο του Πρωτάθλημα και το 1998, ύστερα από πρόκριση του στα μπαράζ να αγωνιστεί στην Δ'Εθνική. Ακόμα, στο χωριό υπάρχει ένας ακόμα αθλητικός σύλλογος, ο Α.Σ. Ολυμπιάδα Δαφνίου , που αγωνίζεται στο άθλημα της Καλαθοσφαίρισης. Μέχρι πρότινος υπήρχε και τρίτος αθλητικός σύλλογος ο Α.Ο. Λυκοβουνού που όμως διαλύθηκε το 2005.
Το 1963 διοργανώνεται για πρώτη φορά σε ολόκληρη την Πελοπόννησο ο Βλάχικος Γάμος.
Το χωριό είναι γνωστό για τα αγροτικά του προϊόντα και ιδιαίτερα για το κρασί και το λάδι του. Την δεκαετία του 60' πραγματοποιούνταν Γιορτή Κρασιού.
Το Δαφνί κατά την Αρχαιότητα
Κατά την αρχαιότητα λέγεται πως στην θέση Τροχάλια και Ντρίζου υπήρχε μια Αρχαία Πόλη ονομαζόμενη Αφιδναί. Στην περιόχη αυτήν έχουν βρεθεί αρκετά αντικείμενα που μαρτυρούν την υπάρξη της. Από αυτήν την πόλη καταγόταν ο ελεγειακός ποιητής Τυρταίος.Με το θέμα αυτό έχουν ασχοληθεί διάφοροι ιστορικοί και επιστήμονες όπως οι Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Σπ. Τρικούπης, Γ. Μιστριώτης, Παν. Δούκας, Κ. Τρυπάνης, Νικ. Παπαδόπουλος, Ε. Schwart, H. Weil, E. Meyer, A. Monti, W. Jaeger, W. Christ, G. Murray, Κ. Μυλλέρος κ.ά.
Το Δαφνί κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους
Κοντά στο Δαφνί σε απόσταση περίπου 5χμ βρίσκεται μια Οροσειρά που ονομάζεται Λυκοβουνό. Κορυφή της είναι ο Κουρκουτάς που φτάνει τα 617 μ. Το όνομά της προέρχεται από κάποια Βυζαντινή Καστροπολιτεία που άκμασε εκεί κατά τον 13ο με 14ο αιώνα. Στο Λυκοβουνό ήταν κτισμένο το ξακουστό Μοναστήρι του Άγιου-Γεώργιου. Το Μοναστήρι αναφέρεται σε Χρυσόβουλο Διάταγμα του έτους 1292 από το Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο, ο οποίος το αναγνωρίζει ως πλούσιο και φημισμένο. Στο Μοναστήρι ακόμα διασώζονται τα σπάνια ψηφιδωτά του και οι Τοιχογραφίες του. Το Μοναστήρι καταστράφηκε το 1700 από τους Τούρκους.
Στα χαλάσματα του μοναστηριού, καθώς αναφέρει η παράδοση, ήταν θαμμένοι οι θησαυροί του, οι πολλές καμπάνες του (από τις οποίες η μία είναι ολόχρυση) και αμέτρητα Κωνσταντινάτα, χρυσά νομίσματα από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. (Εκτός από τους θρύλους, ότι αρχαίο υπήρχε έχει δεσμευθεί από την εφορία Αρχαιοτήτων). Από τον πλούτο και την φήμη του Μοναστηριού προήλθε και η φράση: «Αι-Γιώργης στο Λυκοβουνό και Αγια-Σοφια στην Πόλη»
Το Λυκοβουνό συνέχισε την ακμή του και στην μεταβυζαντινή Περίοδο. Αποτέλεσε την έδρα του Δήμου Κυδωνίας που περιείχε τα χωριά Δαφνί, Κυδωνία , Καράσπαη , Λυκοβουνό , Πυρί. Η παράδοση λέει ότι στο Λυκοβουνό κατοικούσαν 1000 οικογένειες. Η ακμή του Λυκοβουνού έσβησε ξαφνικά. Επί βασιλείας Όθωνος το Λυκοβουνό παραχωρήθηκε στην Οικογένεια Μαυρομιχάλη και αποτέλεσε την έδρα της. Οι Μαυρομιχαλέοι δεν ήταν διατεθειμένοι να μοιραστούν την γη τους με τους Λυκοβουνιώτες και γι'αυτό τους κυνήγησαν. Οι περισσότεροι κατέφυγαν στο Δαφνί και άλλοι πήγαν σε χωριά, όπως : το Ξηροκάμπι, το Καράσπαη, η Πετρίνα , οι Κροκεές , την Κυδωνιά κ.λ.π.
Το Λυκοβουνό χωρίζεται σε δύο Οικισμούς, την Βυζαντινή Καστροπολιτεία του Λυκοβουνού και τον Οικισμό του Αι-Γιάννη. Ο οικισμός του Αι-Γιάννη υπήρχε κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Εκεί βρίσκεται η Εκκλησία του Αι-Γιάννη του Ριγανά που εορτάζεται στις 24 Ιουνίου. Σήμα κατατ 'εθεν είναι η Γραφική Βρύση που χρησιμοποιούσαν οι Λυκοβουνιώτες. Ακόμα, στο Λυκοβουνό υπάρχουν και τα συντρίμμια του τζαμιού που είχε κτιστεί επί Τουρκοκρατίας.
Το Δαφνί κατά την Φραγκοκρατία και Τουρκοκρατία
Το Δαφνί κατά την Φραγκοκρατία ήταν κτισμένο στην περιοχή Παλιοδάφνι όπου εκεί δεσπόζει ο Παλιόπυργος που κατά πάσα πιθανότητα είχε κτιστεί εκείνη την περιόδο. Το σημερινό Δαφνί άρχισε να κατοικείτε προς τα τέλη του 1600. Το 1787 στον Πύργο του Δαφνίου έγινε μία από τις μεγαλύτερες πολιορκίες και μάχες μεταξύ του καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη και του περιώνυμου Αλβανού λησταντάρτη Μεράκου
Το Δαφνί κατά τον 20ο και 21ο αιώνα
Η μεγάλη ακμή όμως του Δαφνίου ξεκινά από τις αρχές του 20ο αιώνα. Κοντά στην εκκλησία βρισκόταν το παλιό Δημοτικό Σχολείο που μάλλον είχε κατασκευαστεί στα τέλη του 1800.Το σημερινό Δημοτικό Σχολείο κατασκευάστηκε τo 1930 και βρίσκεται στην Πάνω Πλατεία ή Πάνω Αλώνια. Η Κοινότητα Δαφνίου ιδρύθηκε το 1912 και λειτούργησε το 1914,το 1991 το Δαφνί μέτραγε 1.009 κατοίκους και το 2001, 969. Το 1967 κτίστηκε στην θέση της παλιάς εκκλησίας μια καινούργια , ο Άγιος - Γεώργιος, με βοήθεια που πρόσφεραν οι Ομογενείς Δαφνιώτες.
Πολιτιστικά στοιχεία
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 20' , το 1929 ιδρύεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φιλοπροόδων Δαφνιωτών . Το 1959 ιδρύεται ο Αθλητικός Όμιλος Δαφνίου. Το 1979 κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο του Πρωτάθλημα και το 1998, ύστερα από πρόκριση του στα μπαράζ να αγωνιστεί στην Δ'Εθνική. Ακόμα, στο χωριό υπάρχει ένας ακόμα αθλητικός σύλλογος, ο Α.Σ. Ολυμπιάδα Δαφνίου , που αγωνίζεται στο άθλημα της Καλαθοσφαίρισης. Μέχρι πρότινος υπήρχε και τρίτος αθλητικός σύλλογος ο Α.Ο. Λυκοβουνού που όμως διαλύθηκε το 2005.
Το 1963 διοργανώνεται για πρώτη φορά σε ολόκληρη την Πελοπόννησο ο Βλάχικος Γάμος.
Το χωριό είναι γνωστό για τα αγροτικά του προϊόντα και ιδιαίτερα για το κρασί και το λάδι του. Την δεκαετία του 60' πραγματοποιούνταν Γιορτή Κρασιού.