Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου ζεϊμπέκικου ΘΩΜΑΣ ΚΟΛΟΒΟΣ συνέντευξη στην Lena Kyropoulos

Tο ζεϊμπέκικο ή ο ζεϊμπέκικος, είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός με αρχαιοελληνικές ρίζες. Ένας αρχαίος Ελληνικός- Θρακικός χορός στην ουσία, τον οποίον έφεραν στην Ασία οι αρχαίοι Αργείοι-Θράκες όταν ίδρυσαν αποικία στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας. Για πολλούς μελετητές η λέξη “ζεϊμπέκικο” είναι σύνθετη, προερχόμενη σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, από το όνομα του πατέρα των θεών Ζεί Ζεύς και από τη λέξη Μπέκ, από το “μπέκος” που σημαίνει ψωμί. Οι αρχαίοι, κατά τον Ηρόδοτο, υμνούσαν το Δία και χορεύοντας προσεύχονταν για ευκαρπία, γεωργική γονιμότητα και ψωμί. Μία άλλη ετυμολογική εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι ονομάζονταν και ζεϊμπέκοι ή ζεϊμπέκηδες. Είναι επίτευγμα να θέλεις να σώσεις την ιστορική μνήμη και την παράδοση. Την αφετηρία αυτού του ταξιδιού και φυσικά όχι μόνος, αλλά σε συνεργασία με άλλους ομοιδεάτες και ίδιο, γιατί ο πόνος, η χαρά, το μεράκι, ο καημός, το συναίσθημα γενικότερα, εκφράζονται μέσα από τις κινήσεις. Είχα τη χαρά να συναντήσω πριν 3 χρόνια τον κ. Θωμά Κολοβό, στην Αθήνα, την ημέρα όπου το ζεϊμπέκικο η ζεϊμπέκικο είχε κατατεθεί ως φάκελος στο Υπουργείο Πολιτισμού για να ενταχθεί στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της Unesco. Αρκετοί Έλληνες και Ελληνίδες, λάτρεις αυτού του χορού ως στάση ζωής τον μαθαίνουν και ο ρυθμός κυλά στις βλέβες τους. Ακούστε τι μας είπε και θα καταλάβετε ακόμη περισσότερο την εντιμότητα που ενέχει ο ζεϊμπέκικος.