Παραδοσιακό Θρακιώτικο - ΦΕΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ - Iernis,(Χρυσούλα Κεχαγιόγλου)

«Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά.
Καταπάνω σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε την Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά.»
Φώτης Κόντογλου: «Πονεμένη Ρωμιοσύνη»

Στίχοι-Μουσική : Παραδοσιακοί
Ερμηνεία : Iernis,(Χρυσούλα Κεχαγιόγλου)

Δίσκος: «Beyond a far-off shore». 2013

Πλάνα από τις " ΜΙΚΡΕΣ ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ" του Νίκου Κούνδουρου
Χορογραφία: Δώρα Στράτου

Φέτο το καλοκαιράκι
φύτεψα ένα δεντράκι.

Τη Δευτέρα το φυτεύω
και την Τρίτη το κλαδεύω.

Την Τετάρτη βγάζ' τα φύλλα
και την Πέμπτη βγάζ' τα μήλα.

Την Παρασκευή το βράδυ
ήρθ' ο κλέφτης να τα πάρει.

Κλέφτη μου, μη κλέψ' τα μήλα
μην κορφολογάς τα φύλλα.

Οι μουσικοί:
Μανόλης Γαλιάτσος: Μπουζούκι, μπάντζο, μαντολίνο, κιθάρα και Λαούτο-Μπουζούκι.
Γιώργος Γαλιάτσος: Κιθάρα, Μπουζούκι, Λαούτο, Tiple και Φωνή.
Σκοτ Μαυρουδής: Γιούλιαν πάιπς (Uilleann Pipes), Πνευστά, Μαντολίνο και Φωνή.
Κώστας Ξυδάκης: Φλάουτο, Μαντολίνο, Φλογέρες και Ντάλσιμερ (Dulcimer).
Χρυσούλα Κεχαγιόγλου: Φωνή.
Χριστίνα Κούτρου: Τσέλο.
Πουλχερία Τσαβδαρή: Τουμπερλέκι και Μπεντίρ.

Οι "Iernis" είναι...

Μανόλης Γαλιάτσος
Γιώργος Γαλιάτσος
Κώστας Ξυδάκης
Χρυσούλα Κεχαγιόγλου

Και

Ρεγγίνα Σοφού (βιολί).
Σοφία Σερέφογλου (φλάουτο)
Ηλίας Πατρινός (bodhrán)

Οι «Ιέρνις» είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που εμπνέεται δημιουργικά από την κέλτικη παράδοση. Τον πυρήνα του γκρουπ συνιστούν τα αδέλφια Μανώλης και Γιώργος Γαλιάτσου και ο Κώστας Ξυδάκης, ενώ τα νεότερα μέλη του είναι η τραγουδίστρια του σχήματος Χρυσούλα Κεχαγιόγλου και η Ρεγγίνα Σοφού, που παίζει βιολί. Το Δεκέμβριο του 2012 βγήκε ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο «Beyond a far-off shore», που κυκλοφόρησε από το «Music Corner» σε παραγωγή των «Ιέρνις». Τα τραγούδια του βασίζονται σε παραδοσιακά ακούσματα, αλλά οι διασκευές δε διέπονται απλώς από ένα κέλτικο ηχόχρωμα, απορρέουν τόσο από το διαμορφωμένο αισθητήριο των μελών από τη μακρόχρονη ενασχόλησή τους με το συγκεκριμένο μουσικό είδος όσο και από την επίπονη και επίμονη έρευνά τους σε σχέση με το ιστορικό, το ανθρωπολογικό και το μουσικό πλαίσιο των τραγουδιών.

[OrpheusDionysus]

Το 411 π.Χ. στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη», έχουμε αναφορά για τον άσκαυλο ως φυσαλίδα:
Ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας σύγκρινε μάλιστα τον ήχο που βγάζει ο άσκαυλος, όργανο-σύμβολο της ιερής μέθεξης, με αυτόν που κάνουν οι μέλισσες.

«Λάκων: ὦ Πολυχαρείδα λαβὲ τὰ φυσατήρια,
ἵν᾽ ἐγὼ διποδιάξω τε κἀείσω καλὸν
ἐς τὼς Ἀσαναίως τε καὶ ἐς ἡμᾶς ἅμα.
Ἀθηναίος: λαβὲ δῆτα τὰς φυσαλλίδας πρὸς τῶν θεῶν,
ὡς ἥδομαί γ᾽ ὑμᾶς ὁρῶν ὀρχουμένους.»
Ἀθηναίος: λαβὲ δῆτα τὰς φυσαλλίδας πρὸς τῶν θεῶν,
ὡς ἥδομαί γ᾽ ὑμᾶς ὁρῶν ὀρχουμένους.

Λαικεδαιμόνιος
(ο κορυφαίος του Χορού προς ένα των λοιπών)
Πολύχαρε, θέλω να τραγουδήσω
εδώ γιά όλους ώμορφα, και να χοροπηδήσω.
πάρε το φυσητήρί σου.

Αθηναίος: Ναί, πάρ' το φυσητήρι,
και του δικού σας του χορού, ώ Λάκωνες, οι γύροι
αμέσως ας άρχίσουνε
να μάς ευχαριστήσουνε.

[OrpheusDionysus]

Η παραδοσιακή μουσική δεν είναι τα τραγούδια μόνα τους, αλλά η σχέση των ανθρώπων

με αυτά. Σχέσεις ζυμωμένες μέσα από τον κύκλο της ζωής!..

Παράδοση δεν είναι η διατήρηση της στάχτης, αλλά η μεταφορά της φλόγας…

[OrpheusDionysus]

Ο αρχέγονος, διονυσιακός ήχος της ασκομαντούρας.
Η ασκομαντούρα είναι απόγονος του άσκαυλου, ενός αρχαιότατου πνευστού μουσικού οργάνου για το οποίο υπάρχει αναφορά στη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη.
Ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας σύγκρινε μάλιστα τον ήχο που βγάζει ο άσκαυλος, όργανο-σύμβολο της ιερής μέθεξης, με αυτόν που κάνουν οι μέλισσες.