filmov
tv
'ΑΡΓΗΣΕΣ', Μαρία-Ευαγγελία Γυφτογιάννη 'Συμπαγείς Άνεμοι'

Показать описание
ΑΡΓΗΣΕΣ...., ποίημα της Μαρίας-Ευαγγελίας Γυφτογιάννη από την συλλογή "Συμπαγείς Άνεμοι", Εκδόσεις "Ανάτυπο", Αθήνα 2018.
Διαβάζει ο παππούς Σταύρος.
Μουσικό χαλί Karen Marie Garrett.
(this video was made for entertainment purposes (poetry) only.
ΑΡΓΗΣΕΣ
Δώσε μου το χέρι σου να 'ρθω μαζί σου, κι ας μην έχει αυτό σάρκα και κόκκαλα να στηριχτώ.
Δώσ' μου το περπάτημά σου, κι ας μη βαδίσω κοντά σου μονάχα στα θέλω μου, στου μυαλού μου τα φτιάγματα μαζί σου να πορεύομαι.
Δώσε μου την αίσθηση της ματιάς σου, που χωρίς αυτήν σκιές και πέτρες χορταριασμένες κι αγκάθια η όραση μου.
Δώσε μου τα χείλη σου, νερό να ρίξουν στο ξεραμένο στόμα μου και αέρα στα πνευμόνια μου, της λαχτάρας μου άδειες δεξαμενές.
Άσε με ν'ακούσω, να ακουμπήσω άσε με τους χτύπους της καρδιάς σου. Ζωή να χτυπήσει τη φτερουγίζουσα του θανάτου τοξευμένη μου καρδιά.
Δώσε μου λίγη απο την πολύβουη σιωπή σου, τέσσερις φθόγγους μέσα της ν'ακουμπήσω.
Σ' αγαπάω.
Νύχτωσε, οι σκιές σταμάτησαν, ο Χώρος μου σκοτείνιασε βαριές ρυτίδες κάθισαν πάνω μου, στην κάθε προσμονή σου, στην κάθε ελπίδα της αγάπης σου, στο κάθε μας.
Άργησες, πόσο άργησες...
Διαβάζει ο παππούς Σταύρος.
Μουσικό χαλί Karen Marie Garrett.
(this video was made for entertainment purposes (poetry) only.
ΑΡΓΗΣΕΣ
Δώσε μου το χέρι σου να 'ρθω μαζί σου, κι ας μην έχει αυτό σάρκα και κόκκαλα να στηριχτώ.
Δώσ' μου το περπάτημά σου, κι ας μη βαδίσω κοντά σου μονάχα στα θέλω μου, στου μυαλού μου τα φτιάγματα μαζί σου να πορεύομαι.
Δώσε μου την αίσθηση της ματιάς σου, που χωρίς αυτήν σκιές και πέτρες χορταριασμένες κι αγκάθια η όραση μου.
Δώσε μου τα χείλη σου, νερό να ρίξουν στο ξεραμένο στόμα μου και αέρα στα πνευμόνια μου, της λαχτάρας μου άδειες δεξαμενές.
Άσε με ν'ακούσω, να ακουμπήσω άσε με τους χτύπους της καρδιάς σου. Ζωή να χτυπήσει τη φτερουγίζουσα του θανάτου τοξευμένη μου καρδιά.
Δώσε μου λίγη απο την πολύβουη σιωπή σου, τέσσερις φθόγγους μέσα της ν'ακουμπήσω.
Σ' αγαπάω.
Νύχτωσε, οι σκιές σταμάτησαν, ο Χώρος μου σκοτείνιασε βαριές ρυτίδες κάθισαν πάνω μου, στην κάθε προσμονή σου, στην κάθε ελπίδα της αγάπης σου, στο κάθε μας.
Άργησες, πόσο άργησες...