filmov
tv
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ-Νίκος Κατηφόρης-Διήγημα-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Λόγος με tempo-Vana Sbarouni
Показать описание
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ-Νίκος Κατηφόρης-Διήγημα-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Λόγος με tempo-Vana Sbarouni
"Το λεωφορείο έτρεχε με βογγητό στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που έφερνε έξω από την Αθήνα. Οι επιβάτες, στριμωγμένοι, ο ένας κοντά στον άλλο, του κάκου πάσκιζαν να ζεσταθούνε, χουχουλίζοντας τα χέρια τους. Τζάμια δεν υπήρχαν και κάτι σανίδες, καρφωμένες στα παράθυρα, άφηναν να περνάει απ’ τις φιράδες, ξουραφιές ο παγωμένος αγέρας. Ο μουσαμάς από πάνου και το πάτωμα χάμω, ήταν το ίδιο τρύπια και μπάζανε την παγωνιά απ’ όλες τις μεριές. Όλο αυτό το πράμα ήταν ένα κόσκινο, που έτρεχε. Κι όμως αντιπροσώπευε στην κατοχή, την τελευταία λέξη του φασιστικού πολιτισμού. Γιατί κατάφερνε να κινείται δίχως βενζίνα, με κάρβουνα, που έκαιγαν στο «γκαζοζέν», ένα κουτί σιδερένιο, φορτωμένο από πίσω… Αυτό το κουτί ξερόψηνε τους επιβάτες στο τελευταίο κάθισμα τόσο κανονικά, που οι δυστυχισμένοι άνθρωποι ζηλεύανε κείνους, που πάγωναν μπροστά τους.
Ξάφνου το σαράβαλο έστριψε αριστερά, ύστερα πάλι δεξιά και τέλος σταμάτησε. Μια φοβερή βλαστήμια ξέφυγε απ’ το στόμα του σοφέρ. Και τον είδανε να σκύβει απ’ το παράθυρο.
— Τράβ’ από κει μωρέ, μη σε κόψω…
Ήταν ένα παιδάκι ξυπόλυτο, κουρελιασμένο, στη μέση του δρόμου, που χόρευε σηκώνοντας και τα δυο του χεράκια, στέκοντας πότε στο ένα, πότε στο άλλο πόδι… Όχι μόνο δε φοβήθηκε τ’ αυτοκίνητο, που έτρεχε κατά πάνω του, μα ίσα ίσα πήγαινε να του φράξει το δρόμο… Και τώρα που κατάφερε να το σταματήσει, χύμηξε σαν αστραπή και κόλλησε στην πόρτα, μπροστά..."
#λογοτεχνία #logotexnia #áudiobook
"Το λεωφορείο έτρεχε με βογγητό στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που έφερνε έξω από την Αθήνα. Οι επιβάτες, στριμωγμένοι, ο ένας κοντά στον άλλο, του κάκου πάσκιζαν να ζεσταθούνε, χουχουλίζοντας τα χέρια τους. Τζάμια δεν υπήρχαν και κάτι σανίδες, καρφωμένες στα παράθυρα, άφηναν να περνάει απ’ τις φιράδες, ξουραφιές ο παγωμένος αγέρας. Ο μουσαμάς από πάνου και το πάτωμα χάμω, ήταν το ίδιο τρύπια και μπάζανε την παγωνιά απ’ όλες τις μεριές. Όλο αυτό το πράμα ήταν ένα κόσκινο, που έτρεχε. Κι όμως αντιπροσώπευε στην κατοχή, την τελευταία λέξη του φασιστικού πολιτισμού. Γιατί κατάφερνε να κινείται δίχως βενζίνα, με κάρβουνα, που έκαιγαν στο «γκαζοζέν», ένα κουτί σιδερένιο, φορτωμένο από πίσω… Αυτό το κουτί ξερόψηνε τους επιβάτες στο τελευταίο κάθισμα τόσο κανονικά, που οι δυστυχισμένοι άνθρωποι ζηλεύανε κείνους, που πάγωναν μπροστά τους.
Ξάφνου το σαράβαλο έστριψε αριστερά, ύστερα πάλι δεξιά και τέλος σταμάτησε. Μια φοβερή βλαστήμια ξέφυγε απ’ το στόμα του σοφέρ. Και τον είδανε να σκύβει απ’ το παράθυρο.
— Τράβ’ από κει μωρέ, μη σε κόψω…
Ήταν ένα παιδάκι ξυπόλυτο, κουρελιασμένο, στη μέση του δρόμου, που χόρευε σηκώνοντας και τα δυο του χεράκια, στέκοντας πότε στο ένα, πότε στο άλλο πόδι… Όχι μόνο δε φοβήθηκε τ’ αυτοκίνητο, που έτρεχε κατά πάνω του, μα ίσα ίσα πήγαινε να του φράξει το δρόμο… Και τώρα που κατάφερε να το σταματήσει, χύμηξε σαν αστραπή και κόλλησε στην πόρτα, μπροστά..."
#λογοτεχνία #logotexnia #áudiobook
Комментарии