Χαλιγιάννηδες Μοιρολόι Μαριόλα

Μοναδικό στο Πανελλήνιο ταφικό έθιμο που λαμβάνει χώρα στην Ήπειρο. Η Ένωση των εγκοσμίων με εκείνους που έχουν "φύγει" .
Η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα συγκινητική και συγκλονιστική συνάμα. Η σιωπή της κατάνυξης στο χώρο του νεκροταφείου ξαφνικά σπάει με τους ήχους του κλαρίνου...Την ωρα που ακούγεται το μοιριολοι ένα γεφύρι ανοίγει κι ενώνει τη ζώσα και θριάμβευουσα... Ζωή..
Η λέξη Μοιρολόι βγαίνει από τις λέξεις μοιρώ και λόγος. Περιγράφει την παραδοσιακή θρηνητική εκδήλωση ταφής για τους νεκρούς. Ο λαός χαίρεται και τραγουδάει για τη ζωή, τις χαρές, τις λύπες, τις αγωνίες και τους πόθους του. Τραγουδάει για τη πατρίδα του, τους ήρωες του και τη φύση. Τραγουδάει για οτιδήποτε κεντρίσει το ενδιαφέρον του. Τραγουδάει όμως και για το θάνατο, τον Χάρο, τον αποχωρισμό αγαπημένων προσώπων, είτε για τον Κάτω Κόσμο είτε για τόπους ξένους και μακρινούς. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, το μοιρολόι στην Ήπειρο, έχει γίνει κομμάτι της κάθε εκδήλωσής του. Το Ηπειρώτικο γλέντι, όσο και να φαίνεται παράξενο στους μη Ηπειρώτες, είτε γάμος είναι, είτε βάπτιση, είτε πανηγύρι, αρχίζει πάντα με μοιρολόι. Είναι η τιμή για τους νεκρούς μας που δε βρίσκονται στο τραπέζι αυτό. Είναι και το μοιρολόι για τους ξενιτεμένους που τα παλιά χρόνια φεύγανε και δε μπορούσαν να γυρίσουν στην πατρίδα. Σε πολλές περιπτώσεις στα γλέντια αυτά ένα τραπέζι έμενε άδειο για όσους λείπουν.
Εδώ εάν από το πιο γνωστά μοιρολόγια της ηπείρου, η μαριόλα.

Χρήστος Χαλιγιάννης Κλαρίνο
Δημήτρης Χαλιγιάννης λαόυτο τραγούδι