Μανώλης Κοκολάκης_ΩΣ49_ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥ_25-11-12. Μας μεταφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης από τα λεγόμενα του Κυρίου στο Μυστικό Δείπνο τα εξής: «ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε». (Ιω. κεφ. 16ο, στ. 33). Δηλαδή: αυτά σας τα είπα για να έχετε ειρήνη, μαζί με Εμένα.
Ο Κύριος μόλις έχει πληροφορήσει τους μαθητές Του για τα Πάθη Του και τον διασκορπισμό τους. Για καθόλου ευχάριστα πράγματα δηλαδή, που θα πέσουν επάνω τους σαν κεραυνός εν αιθρία. Και τους τα αποκάλυψε ώστε κατόπιν του διασκορπισμού τους να μπορέσουν να επανέλθουν στο αποστολικό τους αξίωμα. Αλλά πώς; Ειρηνικά, «ἐν ἐμοὶ». Οι μαθητές θα σκανδαλιστούν. Εξωτερικά από το φόβο των Ιουδαίων, εσωτερικά από τις αμφιβολίες για τον Κύριο και τις προσωπικές τους απογοητεύσεις. Αλλά τι τους επεσήμανε ο Κύριος; Πως Εκείνος μέσα από τα Πάθη Του θα διατηρήσει ειρηνικό τον εσωτερικό Του κόσμο. Και αν και εκείνοι ενωθούν πνευματικά με τον Χριστό, θα αποκτήσουν τον αγιοπνευματικό καρπό της ειρήνης.
Αυτό ισχύει για τον πιστό κάθε εποχής, βεβαίως και της δικής μας, όσο πολεμόφιλη και αν αποδεικνύεται. Την εσωτερική μας ειρήνη θα μπορούμε να την διαφυλάσσουμε μόνο εάν στοιχίζουμε τη ζωή μας με τον λόγο του Κυρίου, και αν βρισκόμαστε σε Μυστηριακή, πνευματική ένωση με Εκείνον. Αν δηλαδή παραμένουμε ενεργά αγωνιζόμενα μέλη της Εκκλησίας, του δικού Του Σώματος.
Ο Κύριος, προφητεύτηκε ερχόμενος ως Άγγελος ειρήνης. Και κατά τη Γέννησή του οι άγιοι άγγελοι Τον δοξολόγησαν με το «ἐπὶ γῆς εἰρήνη». Ο Χριστός ήλθε και έσπειρε τον καρπό της ειρήνης. Της ειρήνης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, της ειρήνης του ανθρώπου με τον εαυτό του, της ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων. Με αυτή τη σειρά και με τη ρίζα της αγιοπνευματικής ειρήνης, καλλιεργούμενη και επεκτεινόμενη σε όποιον επιθυμεί να ειρηνεύει. Γι’ αυτό και ο Παύλος συμβουλεύει: «εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες». (Ρμ. κεφ. 12ο, στ. 18). Όσο περνάει από το χέρι μας, να είμαστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους. Αυτό βέβαια δεν επιτυγχάνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλά εάν θέλουμε να διατηρούμε την εσωτερική μας ειρήνη, ας φέρνουμε νοερά μπροστά μας την Ανάσταση του Κυρίου. «εἰρήνη ὑμῖν», ήταν ο πρώτος χαιρετισμός που είπε στους μαθητές Του. Άρα ο χαιρετισμός της ειρήνης είναι αναστάσιμος! Διότι η χαρά της Ανάστασης του Χριστού και η προσδοκία της μελλοντικής δικής μας, είναι η μόνη που υπερκαλύπτει κάθε θλίψη, ταλαιπωρία, ταραχή. Η Ανάσταση μας ειρηνεύει. Εσωτερικά και εξωτερικά. Και μπορεί γύρω μας να γίνεται χαλασμός, αλλά εμείς να παραμένουμε μαζί με τον Χριστό. Να παραμένουμε ειρηνικοί. Ας μας αξιώνει να μετέχουμε της δικής Του, αναφαίρετης ειρήνης.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σας εύχομαι καλή ακρόαση και ευλογημένη αυριανή.
