Μανώλης Κοκολάκης_ΩΣ60_ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ & ΠΕΡΙΤΟΜΗ_10-02-13. Ο ειρμός της Θ΄ Ωδής από τις καταβασίες των Χριστουγέννων, του αγ. Κοσμά του Μελωδού. «Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον! οὐρανὸν τὸ σπήλαιον· θρόνον χερουβικὸν τὴν Παρθένον· τὴν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, Χριστὸς ὁ Θεός, ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν». Δηλαδή: Βλέπω ένα γεγονός μυστηριώδες, εκπληκτικό και θαυμαστό! Το σπήλαιο της Βηθλεέμ να γίνεται ουρανός, η Παρθένος Μαρία χερουβικός θρόνος. Και η φάτνη του σπηλαίου ο τόπος, όπου ξάπλωσε αυτός που τίποτε στον κόσμο δεν μπορεί να τον χωρέσει, δηλαδή ο Χριστός και Θεός,
τον οποίο οι πιστοί υμνολογώντας μεγαλύνουμε.
Ο μελωδός μας προσκαλεί να παρατηρήσουμε νοερά την εικόνα της Γέννησης του Κυρίου μας. Να την παρατηρήσουμε και να την βάλουμε στην καρδιά μας. Και ο αγ. Αθανάσιος ερμηνεύει την εικόνα ως εξής: Το σπήλαιο που γέννησε η Παρθένος, είναι τύπος της εκκλησίας. Όπου θυσιαστήριο είναι η φάτνη. Εφημερευτής ο Ιωσήφ, κληρικοί οι Μάγοι, διάκονοι οι ποιμένες, ιερείς οι άγγελοι. Αρχιερέας ο Κύριος, θρόνος η Παρθένος. Κρατήρες, οι μαστοί της. Επενδύτης, η ενανθρώπηση. Ριπιστήρες, τα Χερουβίμ. Δίσκος, το Πνεύμα το Άγιο. Δισκοκάλυμμα ο Πατήρ, που επισκιάζει όλα με τη δύναμή Του.
Η καθαρότατη Παναγία Θεοτόκος εβάστασε τον Κύριο εννέα μήνες στην γαστέρα της και τον γέννησε για όλους εμάς. Εμείς ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας για να Τον βάλουμε μέσα μας και να Τον θρονιάσουμε στην καρδιά μας διά παντός. Διότι ο Χριστός αναπαύεται να γεννάται στις καρδιές των ανθρώπων τους οποίους και αναγεννά.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σας εύχομαι ευλογημένη αυριανή και Χριστούγεννα καρδιάς, όχι κοιλιάς! Σε λίγες μέρες να πούμε από καρδιάς: Χριστός Ετέχθη! Αληθώς Ετέχθη!
