Οι μοιραίοι- Μίλτος Πασχαλίδης-Θέατρο πέτρας- 3/6/2015

preview_player
Показать описание
Συναυλία για τα 90 χρόνια του Μ. Θεοδωράκη που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη.
Την ενορχήστρωση κάνει ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης.
Παίζουν οι μουσικοί:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΤΣΟΥΝΗΣ τρομπέτα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΦΑΛΑΚΟΣ φυσαρμόνικα- φαγκότο
ΝΙΚΟΣ ΚΡΕΤΣΗΣ μπουζούκι
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΙΔΗΣ μπάσο
ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΣ τρομπόνι
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΓΙΟΛΑΣ μπουζούκι
ΝΕΟΚΛΗΣ ΝΕΟΦΥΤΙΔΗΣ πιάνο
ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ πνευστά
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ ακορντεόν
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΡΙΚΟΣ ντραμς
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΙΚΟΣ κρουστά
ΤΑΣΟΣ ΒΙΤΣΕΝΤΖΑΤΟΣ τρομπέτα
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ κιθάρα

Στίχοι:Κώστας Βάρναλης
Μουσική:Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνείες:
1.Γρηγόρης Μπιθικώτσης
2.Φώτης Δήμας
3.Καίτη Χωματά
4.Μίκης Θεοδωράκης
5.Χορωδία Τερψιχόρης Παπαστεφάνου

Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ’ άσωτ’ ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ’ άλλου κοντόημερ’ η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το πε ακόμα.

Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

exarre
Автор

Βάσανο μεγάλο το βάσανο είναι της ζωής όσο και ο νους κι αν τυραννιέται άσπρη μέρα δεν

nwsanagnwsths
Автор

εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα

despoina