Στη σιγή των σταλακτιτών by Maria Elena

Κάτω από τη γη της Μάνης, εκεί που το φως γίνεται ψίθυρος και το νερό καθρεφτίζει αρχαίες σκιές, ταξιδεύεις σαν να ονειρεύεσαι.
Στα Σπήλαια Διρού, κάθε σταλακτίτης είναι δάκρυ του χρόνου. Κάθε σταγόνα, ανάμνηση μιας αγάπης που δεν ξεχάστηκε.
Σιωπή. Μόνο το νερό και η ανάσα.
Εκεί, δυο βλέμματα συναντιούνται και δεν χρειάζονται λόγια. Γιατί ο έρωτας, όπως και το σπήλαιο, μιλά με σιωπές.
Ένα ταξίδι στα έγκατα της ψυχής. Στο υπόγειο φιλί της Μάνης.