3.03 Ορισμός-κλήση συναρτήσεων unlisted

Ορίζουμε μια συνάρτηση στην Python
με το όνομά της
και τις παραμέτρους εισόδου:
def όνομα(λίστα παραμέτρων):
εντολές
return αποτέλεσμα
Ορίζεται με τη λέξη def
συνοδευόμενη από το όνομά της
και ένα ζεύγάρι παρενθέσεων( )
που συμπληρωματικά μπορεί,
να περιέχει ονόματα μεταβλητών
μπορεί και όχι
διαχωριζόμενα με κόμματα (λίστα παραμέτρων)
και η δήλωση τελειώνει με άνω κάτω τελεία.
Αυτή η πρώτη γραμμή δηλώσης συνθέτει την επικεφαλίδα της συνάρτησης.
Κάτω από την επικεφαλίδα τοποθετούνται σε εσοχή
οι εντολές που καθορίζουν τη λειτουργία της συνάρτησης.
Αυτές αποτελούν το σώμα της συνάρτησης.
Η Ονοματολογία συνάρτησης γίνεται με τους ίδιους κανόνες
που ισχύουν και για τις μεταβλητές.
Τα ονόματα συναρτήσεων συνήθως
είναι περιγραφικά της λειτουργίας
που επιτελούν.
Ο τύπος των παραμέτρων που δέχεται η συνάρτηση δεν δηλώνεται.
Η λίστα των παραμέτρων ΔΕΝ είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ,
δηλαδή μπορεί να μην δέχεται παραμέτρους.
Η εντολή return,
με την οποία η συνάρτηση επιστρέφει ένα αποτέλεσμα,
είναι προαιρετική.
Δηλαδή μπορεί να μην υπάρχει!
Άρα μια συνάρτηση να μην επιστρέφει τιμή.
Αν γράψουμε μια συνάρτηση χωρίς την εντολή return
ή μια συναρτηση με return χωρίς επιστρεφόμενη τιμή ,αλλά με return None
τότε
αυτή επιστρέφει μία ειδική τιμή, τη None(NULL),
η οποία δεν έχει αριθμητική ή αλφαριθμιτική τιμή.
Οι συναρτήσεις ορίζονται στην αρχή του προγράμματος
Πριν το κυριο πρόγραμμα.
Η εντολή «retrurn» χρησιμοποιείται
για την επιστροφή τιμής από μια συνάρτηση.
Η σύνταξη της εντολής είναι:
return αποτελεσμα
Αν κατά την εκτέλεση των εντολών μια συνάρτησης,
βρεθεί μια εντολή return, τότε, διακόπτεται
η εκτέλεση της συνάρτησης
και ο έλεγχος ροής επιστρέφει,
από τη συνάρτηση στο σημείο του προγράμματος
όπου αυτή κλήθηκε ,
χρησιμοποιώντας την τιμή του αποτελέσματος
ως επιστρεφόμενη τιμή.