Ένθετο: 'Η Βιβλιοθήκη του Πρώτου' με τη Μαρία Σφυρόερα (Γιώργος Ντελιδάκης)

Υπάρχουν επιστήμονες, μεταξύ αυτών αρκετοί γιατροί, που έχουν το θάρρος αλλά και την ικανότητα να μεταφέρουν την εμπειρία τους με λέξεις που ανήκουν σε έναν άλλον κόσμο, αυτόν της λογοτεχνίας. Να κάνουν, με τον τρόπο αυτό, κοινωνούς του έργου τους τους αναγνώστες. Συμμέτοχους σε μια ζωή που πέρασε μέσα στα χειρουργεία, όπου καθημερινά οι ζωτικές λειτουργίες των ανθρώπων εξαρτώνται από "σύριγγες, αμπούλες και μπουκαλάκια". Να μετατρέπουν σε λόγο τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Αυτή είναι η περίπτωση του αναισθησιολόγου Γιώργου Ντελιδάκη που μας μαθαίνει ότι "Το γιαχνί", για να πετύχει, πρέπει να είναι "ψημένο, λιωμένο κι αμάλαγο" και πώς "ό,τι βλέπεις, ζεις και αισθάνεσαι, πρέπει να δένουν μεταξύ τους σαν τα υλικά από το γιαχνί σου. Να ικανοποιούνται οι αισθήσεις και να ενεργοποιούνται ο νους και τα συναισθήματα. Η συνολική αίσθηση να είναι μια αρμονία γεύσεων, μια συμφωνία οργάνων".
"Το γιαχνί" είναι ένα βιβλίο που μας δείχνει την αξία της ζωής από μια άλλη πλευρά, αυτή του γιατρού-αναισθησιολόγου που συνομιλεί με τον ασθενή ενώ εκείνος συνήθως "κοιμάται" βαθιά, καθώς οι αισθήσεις του αναστέλλονται προσωρινά, φαρμακευτικά.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.