Οίτη. Πύργος, Σέμπι και Βαλόρεμα. Πληγωμένες μαγείες.

Πρώτο περπάτημα σε ένα μαγευτικό τόπο, όπου η βιοποικιλιότητα οργιάζει σε ένα προστατευόμενο δρυμό natura, αναδεικνύοντας ανεμολογικούς ιστούς, ηλεκτρολογικά κουτιά από πολυεστέρα, μέταλλα και αντηρρίδες, σπασμένα φωτοβολταϊκά πάνελς και ό,τι άλλο θα ταίριαζε σε ένα παρθένο μέρος. Έτσι τουλάχιστον το βαφτίσαμε...

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και προδιαγράφουμε οτι τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας ποτέ δεν πρόκειται να απολαύσουν τα τοπία όπως τα γνωρίσαν και ζήσαν σε αυτά οι πρόγονοί μας.

Αν εξαιρέσουμε την ανανεώσιμη παραφωνία, ποτέ δεν έχω βρεθεί σε ένα τόσο "εύκολο" βουνό που αντί να έχω την εντύπωση οτι το περπατάω, με περπατάει αυτό.

Ευχαριστώ θερμά το Βασίλη για τη χάραξη πορείας και την ξενάγηση.

In terra incognita veritas.

[Carmen-jhm]

Εχω παει στο Αθλος Ρουμελης ποδηλατικο απο κει ...ειναι πολυ ομορφα...ευχαριστουμε κ παλι για την ομορφη περιγραφη σου

[billy]

Ρε φίλε είδα Βαλόρεμα και θυμήθηκα μια περσινή εξόρμηση που με σταμάτησαν τα χιόνια εκεί. Βαλόρεμα χιονισμένο, άλλη φάση! Ο δρόμος στις Λιβαδιές θυμάμαι ότι ήταν αρκετά χάλια και είχε και φουλ λάσπες εκείνη την εποχή. Είχα σκοπό να βγω στα Δυο Βουνά, δεν έχω ιδέα αν βγαίνει. Κάποια στιγμή θα το δοκιμάσω.Το μαλακό έδαφος της Οίτης την καθιστά πολύ επικίνδυνη τους χειμωνιάτικους μήνες.