Μούσα

Μουσική – Στίχοι: Χρήστος Παπάζογλου [Music – Lyrics: C. Papazoglou]
Ερμηνεία : Χρήστος Παπάζογλου [Performed by: C. Papazoglou]
Ενορχήστρωση: Απόστολος Τσιάρκας [Orchestration: A. Tsiarkas]

Μπουζούκι: Τάσος Μισοκέφαλος [Tasos Misokefalos]
Κιθάρα: Δημήτρης Νάσσιος [Dimitris Nassios]
Ηχογράφηση: [Recording: S Recordings]
Μίξη – Mastering: Απόστολος Μόσιος [Α. Mosios]

Βίντεο : Αλέξανδρος Καρκάλας – Χρήστος Παπάζογλου [Video editing: A. Karkalas – C. Papazoglou]
* video clips used: (DARK ROOM_Free stock footage Cinematic Video)-(Houwa_Short Contemporary Dance Film)-(Lux Ex Umbra_Dance art film by Christina Perera & Gregor Erler)-(Sun Burst Between Erie Clouds Time Lapse)-(PAINTED)-(Close up of mans eyes loooking up and into camera lens)-(Missed Nuance_A Ballet Art Film)-(Smoke Fire Sparks Background Effect)-(Nostalgia Clock Animation)-(Holy Spirit in a form of Dove video background loop).

ΜΟΥΣΑ [MUSE]
Μικρή στιγμή, στον ύπνο εκεί, πάλι ταράζεις τη σιγή
Σαν προσευχή να αντηχεί, ποιος να αρνηθεί τις λέξεις μέσα απ’ την ψυχή
Τη φωνή του πάθους, την κραυγή…

Μέθυσε με να γιορτάσω, μίλα εσύ και θα σωπάσω
Κόλαση μου πως ν’ αγιάσω, δε μου φτάνει η νύχτα να σε βρω
Δρόμος γίνε να περάσω, δε ζητώ να ξαποστάσω
Να θηλάσω να χορτάσω, φώτισε με δώσε μου να πιώ

Μούσα μου, σκιά πολύτιμη
Αλώνεις το είναι μου σαν έμπνευση
Κρίνεις τις σκέψεις μου σαν νέμεση και με διχάζεις

Κρυφή στιγμή, στο νου μου εκεί, άγνωστη λάμψη φωτεινή
Σαν γνώση εσύ αληθινή, πρόδρομη ουσία στο κενό να γεννηθεί
Να συρθεί στο φως να βαφτιστεί

Έλα πάρε με απ’ το χέρι, στο άγνωστο σε ξένα μέρη
Σαν σειρήνα σαν αστέρι, μάγεψε με δίπλα σου να’ ρθώ
Πνεύμα μου και περιστέρι, μίλησε μου ποιος θα ξέρει
Άδειο του οίστρου το κεμέρι, γέμισε το σαν σε ξαναβρώ.

[christospapazoglou]

Η "Μούσα" γράφτηκε ως πεζό κείμενο το 2012. Με εκτίμηση σας το αφιερώνω, μιας και είναι κομμάτι από την ψυχή του τραγουδιού.
ΜΟΥΣΑ (πεζό κείμενο)

Μούσα μου εσύ, πνεύμα μου, γνώση μου πολύτιμη μα ξένη, άγνωστη και σκοτεινή, κράτα την πένα σφιχτά στα δάχτυλά μου και μην την αφήνεις.
Μην επιτρέψεις τις σειρήνες το μυαλό μου να αλώσουνε και μακριά από την αληθινή σκέψη, σε λημέρια αφιλόξενα να φυλακίσουν τη γαλήνη μου. Δέσε με σφιχτά στο μεσιανό κατάρτι και μίλα μου να ακούω μόνο εσένα, γέμισε με τη φωνή σου το πίσω του μυαλού μου το κενό που τόσο απλόχερα σε αφήνω να στερεύεις και να φουσκώνεις με τις λέξεις σου. Μούσα εσύ του μυστηρίου μου άρχουσα, φύλαξε στα χείλη μου γραπτά να τα μιλήσω, να τα διώξω κράζοντας κι αν ύστερα αν ξανά με βασανίσουν, κοντά μου ως φυλαχτό να τα κρατήσω. Τότε ιαχές θριάμβου θα σημάνουν στις μακρινές των ονείρων μου αναζητήσεις, καθώς ο νους στο άγνωστο της έμπνευσης σαλπάρει το ταξίδι. Και έτσι εγώ σαν βιρτουόζος, αμερόληπτος κριτής θα υποκλίνομαι στα λάθη και τα πάθη μου, μα σκεπτικός θα ανταμώνω την κάθε επιτυχία και τη δόξα που ποτέ της δε με κοίταξε κατάματα. Μούσα μου εσύ, που σε στίχους και εύθραυστες μελωδίες σε αναζητώ, που μέσα από πρόσωπα θαμπά η ψυχή σου με τυφλώνει, που εύκολα το χρώμα τις φωνής σου με κερδίζει, φύλαξε με…Φύλαξε με από τις σκέψεις του μυαλού μου, που σαν των ονείρων τροβαδούροι, τη νέμεση λες και ορίζουν στην κρυφή του ύπνου μου ζωή.