Sheep Deliver.

Καλημέρα σε όλους μας.
Ξεκινώ αυτό το μήνυμα έχοντας στο μυαλό μία εικόνα, μία στιγμή που έζησα πριν από μερικές ημέρες και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας.
Καθ' οδόν για το πρωινό μου τρέξιμο, έπεσα πάνω σ' ένα μαντρί δίπλα στο δρόμο, την στιγμή που γεννούσε μία προβατίνα. Δεν είχα ξαναδεί κι έτσι από μία διακριτική απόσταση έμεινα να παρατηρώ την φυσική ετούτη διαδικασία. Εκείνο που έζησα ήταν τόσο δυνατό, τόσο έντονο που με έκανε απλά γι' άλλη μία φορά να καταλάβω το πόσο λίγα πραγματικά γνωρίζουμε για την ουσία της φύσης αλλά και για την αφοσίωση, αλληλεγγύη και συμπαράσταση που δείχνουν το ένα πρόβατο στο άλλο.
Αν σας πω ότι η λεχώνα είχε βοηθό μία άλλη προβατίνα τι θα πείτε;
Κι όμως είναι έτσι ακριβώς...είχε συμπαραστάτη στις σύσκολες στιγμές της μία άλλη προβατίνα που σαν "μαία" ήταν εκεί και την εμψύχωνει στην όλη διαδικασία!!! Με το που έβγαινε το νεογέννητο, η "μαία" έτρεχε να το γλύψει, να το καθαρίσει από τα απομεινάρια του αμνιακού σάκου, αλλά και να το βοηθήσει με την μουσούδα της να στηριχθεί στα πρώτα του βήματα...
...Σκέτη μαγεία...
"Σε ένα κάποτε μιλούν, λένε, τα σώματα αγγίζουν μέσα βαθιά νιώθουν ίδιο το σφυγμό.
Μοιάζουν τα αστέρια όταν βυθίζονται στα μάτια τους με την αρχή της ζωής. Μοιάζουν κι εκείνοι με αστέρια μάτια δακρυσμένα.
Θα μείνουν, λένε, ασάλευτοι πάνω στο νερό κι ανάμεσα στους ανθρώπους θα μιλούν από μέσα σε ένα κάποτε και σ' ένα παντού.
Αυτά είχα να πω
κι ας μην με πιστέψουν
σ' ένα ποτέ και πουθενά
σαν κι αυτό..."