Walczył o Berlin. 'Jestem bandytą czy weteranem?' - KontrWywiad

Gościem dzisiejszego KontrWywiadu jest pułkownik rezerwy Józef Suchodolski z Tomaszowa Mazowieckiego. Historia płk. Suchodolskiego z trudem zmieściłaby się w filmie: w mundurze żołnierza chodził 37 lat. Szlak bojowy rozpoczął pod Kurskiem, a zakończył walcząc o Berlin w szeregach I Armii Wojska Polskiego.

Niniejszy film ma charakter edukacyjny, a jego celem - jak i celem całego kanału History Hiking - jest rozpowszechnianie wiedzy historycznej i potępianie niemieckiego nazizmu.

#historia #iiwojnaświatowa #IIwojnaświatowa

Copyright © 2020-2024 KRK FILM sp. z o.o.

[HistoryHiking]

Gościem dzisiejszego KontrWywiadu jest pułkownik rezerwy Józef Suchodolski z Tomaszowa Mazowieckiego. Historia płk. Suchodolskiego z trudem zmieściłaby się w filmie: w mundurze żołnierza chodził 37 lat. Szlak bojowy rozpoczął pod Kurskiem, a zakończył walcząc o Berlin w szeregach I Armii Wojska Polskiego.

Niniejszy film ma charakter edukacyjny, a jego celem - jak i celem całego kanału History Hiking - jest rozpowszechnianie wiedzy historycznej i potępianie niemieckiego nazizmu.

[JolaWyrocznia]

Mój sw.p. dziadek to trochę podobna, ale inna historia. Mam jego medal za walkę o Berlin. Stracił tam rękę. Do końca życia nosił protezę. Jako młody chlopak został wraz z rodziną deportowany do Kazachstanu z terenu dawnego woj. wolynskiego (dzisiejsza ukraina), ponieważ jego ojciec był ułanem (on został aresztowany i zamordowany przez NKWD, spoczywa w Bykowni, jest na tzw. ukraińskiej liście katynskiej). Potem w Kazachstanie podobna historia jak p.Pulkownika. W wieku 17 lat został wcielony do wojska (najpierw do "armii sojuszniczej" jak to zapisano w jego dokumentach, a później do 1 armii LWP - mobilizacja w Sielcach) Przeszedł cały szlak, aż do Berlina. Rosjanie gdy wyleczył ranę po walce o Berlin kazali mu wracać na Syberię do rodziny. Nie pozwolili mu zostać w Polsce. Mógł wrócić do Polski dopiero w 46 roku. W tansporcie powrotnym poznali się z moją babcią. Jechali jednym wagonem. Niedlugo potem wzięli ślub (ona z kolei była z całą rodziną deportowana na Sybir z Wilna ze względu na ojca oficera policji, na którego był wydany nakaz aresztowania, ale uciekł. Pracowała tam jako 15 latka z siostrą w kopalni)
A mlodszy brat mojego dziadka gdzieś w tym całym zamieszaniu się zagubił i spóźnił na ten właśnie transport. Pociąg ruszył i koniec. Była wielka rozpacz.Ostatecznie został w Kazachstanie. Już nigdy nie przyjechał do Polski.Tam zmarł.
Taka historia.
Nigdy więcej wojny.
Pozdrawiam serdecznie

[maciejdymerski]

Podziwiam tego Pana. Zobaczcie jak rzetelnie przygotował się do tego wywiadu. Prawdziwy profesjonalista, nawet mimo lat.

[karolm]

Chwała bohaterom, którzy walczyli, hańba politykom, którzy do wojny doprowadzili.

[MiKo]

Chwała bohaterom ! Panie Pułkowniku, bez dwóch zdań jest Pan wielkim bohaterem. Jesteśmy wdzięczni za służbę, dziękujemy !🫡

[arturkania]

Daj Boże Polsce takich mądrych ludzi . Zdrowia życzę

[strefaszefa]

Respekt i honor Panie Pułkowniku..krew ma jeden kolor..

[konrad]

Mój dziadek był na Syberii i wstąpił tam do Armii czerwonej i został w niej telegrafistą bo potrafił pisać i czytać co w armii czerwonej nie było takie oczywiste a jak sam mi powiedział chciał walczyć o Polskę jako taką niż umrzeć na Syberii

[kontanazwa]

Cześć i chwała bohaterom! Pozdrawiamy Panie Pułkowniku!

[Slavic_Sky]

Szacunek dla czynu żołnierskiego każdego polskiego weterana niezależnie czy walczył o Polskę od zachodu czy od wschodu. Żadnego dzielenia na lepszych i gorszych.

[stefanaleksiejuk]

Panie pułkowniku, jest Pan bohaterem a napewno moim BOHATEREM ❤️🇵🇱.
Życzę zdrowia.

[urszulawrzesniakpilipczuk]

Ogromny szacunek dla Pana Pułkownika, dużo zdrowia życzę, dziś niema już takich ludzi.

[rozastolarczyk]

Jest bohaterem - znałam takich żołnierzy - można o nich powiedzieć - prawdziwi wyklęci. Fizylierka, która mieszkała w moim mieście miała dwa krzyże walecznych, walczyła o Kołobrzeg i przekraczała Odrę a potem po 90 - tym roku była uznawana tą gorszą, bo nie od Andersa. Kiedy z nią rozmawiałam na koniec zadała mi pytanie - "czy nasza krew nie jest czerwona?" - trudno znaleźć właściwy komentarz na takie stwierdzenie.

[LivoutdoorLif]

Cześć i chwała bohaterom ❤️💐 Dużo zdrowia i 200 lat dla Pana pułkownika. 🇵🇱

[michaandrejuk]

Mój pradziadek uciekł z ruskiej armii, chociaż Niemcy go zatrzymali i powiedzieli "ruski sałdat" miał ogoloną głowę, a on był chwilę wcześniej u kolegi wioskę obok i załatwił sobie cywilne ubrania i wziął uprzęż dla konia. Powiedział dla Niemców, że szuka konia i nie ma włosów, bo jest chory to go puścili. Znowu jego brat z województwa podlaskiego doszedł do przedmieść Berlina, gdzie był CKM-istą i został raniony. Już nie żyje może z 10 lat, ale jeszcze jak żył to mu odłamki z pleców wychodziły .

[Dzinglungdzong.]

Dziękuję za wolność moją i moich dzieci ❤

[ArchangelusRaphael]

Jest to taka słodko-gorzka prawda o tamtych i naszych czasach. Młody, niewinny człowiek został rzucony w wir wydarzeń i robił co do niego należało. Spełnił swój ludzki, żołnierski i patriotyczny obowiązek. A w dzisiejszych czasach został rzucony na żer historii. 46 lat mieszkam w Tomaszowie Mazowiecki i nie słyszałem o Panu Pułkowniku. Bo co ... bo dzisiaj się już nie mówi o bohaterach. tylko dlatego bo nie przyszli z tą armią co trzeba. Ale czy to ich wina??? No nie. Ale trzeba ich za to ukarać. I dziś w moim mieście Tomaszowie Mazowieckim nie ma już ulicy "18=stego stycznia", nie ma już ulicy "Wojska Polskiego" A dzień wyzwolenia Tomaszowa tj. 18 stycznia i Dnia Zwycięstwa nie obchodzi się już dziś z należytym szacunkiem.. Bo nie ta armia nas wyzwalała. Współczuje bezimiennym bohaterom, których polytikierka wymazuje z kart historii.
Ja osobiście jako mieszkaniec Tomaszowa Mazowieckiego dziękuje Panu, Panie Pułkowniku za wyzwolenie mojego miasta z pod niemieckiej okupacji...
CZEŚĆ I CHWAŁA

[radekd]

To są słowa rozsądku człowieka, który wojnę widział na własne oczy. Środkowy palec wszystkim kasztanom, którzy inspirują do przelewania polskiej krwi w nie naszej wojnie.

[MsQuger]

Ludzi, którzy brali udział w walkach łączy jedna ciekawa cecha. Bardzo ogólnikowo opowiadają o samej walce, ale o wszystkim innym potrafią mówić godzinami. To samo zjawisko można zaobserwować, u weteranów walki na Ukrainie. Wydaje się że działa tu jakiś mechanizm wyparcia wspomnień, który pozwala im nie zwariować. Szczegółowe opisy walk można w zasadzie spotkać jedynie w pamiętnikach pisanych w na bieżąco. Trudno wyprzeć się myśli, czy osoby uciekające tak bardzo od tematu walk rzeczywiście brały w n udział, ale tak jak już pisałem ten schemat się powtarza.

[pkanarek]

To ten jego mość wyzwalał moje miasto pozdrawiam serdecznie ciekawy wywiad