filmov
tv
Νατάσσα Μποφίλιου - Το μέτρημα - 24-10-2016 - (Live in London, KOKO)

Показать описание
Μουσική/Στίχοι: Καραμουρατίδης Θέμης/Ευαγγελάτος Γεράσιμος
Τους ανθρώπους της ζωής μου κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες, κάνα δυο περαστικούς
όσους ήρθαν για να μείνουν, όσους έφυγαν πριν γίνουν
τους κοινόχρηστους, τους ξένους, τους πολύ προσωπικούς
και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει ότι με μελαγχολεί
και μου βγαίνουνε πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουν πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει τη παλιά μου τη πληγή
Τους ανθρώπους της ζωής μου θα 'θελα να τους κρατήσω
τα αγρίμια, τους αγγέλους και τους πιο κανονικούς
όσους άφησαν σημάδι, όσους πήρε το σκοτάδι
τους εκείνους, τους τυχαίους, τους πολύ προσωπικούς
και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει ότι με μελαγχολεί
και μου βγαίνουνε πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουν πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει τη παλιά μου τη πληγή
Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, γλυκείς και θλιμμένοι
σε σχέσεις σε σπίτια καλά κλειδωμένοι
χαρούμενοι άσχετοι συνεπιβάτες
καλλιτέχνες παιδιά με γραβάτες
εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη
αγάπες που έμοιαζαν που έχουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στην χειραψία
φτωχοί που σερβίρουν τα έτοιμα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
και όσοι ζουν με το αίσθημα
φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα
Τους ανθρώπους της ζωής μου κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες, κάνα δυο περαστικούς
όσους ήρθαν για να μείνουν, όσους έφυγαν πριν γίνουν
τους κοινόχρηστους, τους ξένους, τους πολύ προσωπικούς
και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει ότι με μελαγχολεί
και μου βγαίνουνε πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουν πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει τη παλιά μου τη πληγή
Τους ανθρώπους της ζωής μου θα 'θελα να τους κρατήσω
τα αγρίμια, τους αγγέλους και τους πιο κανονικούς
όσους άφησαν σημάδι, όσους πήρε το σκοτάδι
τους εκείνους, τους τυχαίους, τους πολύ προσωπικούς
και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει ότι με μελαγχολεί
και μου βγαίνουνε πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουν πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει τη παλιά μου τη πληγή
Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, γλυκείς και θλιμμένοι
σε σχέσεις σε σπίτια καλά κλειδωμένοι
χαρούμενοι άσχετοι συνεπιβάτες
καλλιτέχνες παιδιά με γραβάτες
εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη
αγάπες που έμοιαζαν που έχουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στην χειραψία
φτωχοί που σερβίρουν τα έτοιμα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
η λογική και όσοι ζουν με το αίσθημα
και όσοι ζουν με το αίσθημα
φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα