Asil bir aşk/Yorum:Turgut Karatas/Siir:Servet Karakus

Öyle vazgeçtim kendimden;
Şu bedenimin şehrinde ruhum,
Sokağına düşmüş!
Beton soğukları işlemiş tenime,
Huzur ki uykularımı aradığım!
Aynı başta bir yastığa hasretim.
Bağımlınım artık!
Kasılınca sinirlerim
sen içimde dolaşınca;
Çekiyorum bir düş'üm aşkını
gençliğimi yıpratıp...
İyi geliyorsun bana,
Ama çürütüyorsun seni
taşıdığım bu canı...
Bırakmak istiyorum,
Elim ayağım titriyor,
Başım ağrıyor, göğsüm daralıyor!
Yapamıyorum...

......

Öyle dolaşıyorum
kendimden kaybolmuş gibi!
Mevsimim dönmedi hiç geri,
Kışı üşütüyor içimdeki yokluğun...
Göğsümden dökülüyor bu
kuruttuğun yanım...
Kaç gece söndüm şu lambaların altında.
Kaç kez öldüm şehrimin sokaklarında..
Kaç cesed düştü benden bu kaldırımlara.

........

Öyle sessiz sevdim ki seni!
Sana ulaşmayan çığlıklarım var,
Göğsümün duvarlarına çarpıp beni boğan!
Gözlerim tüm gördüklerimden sıyrılıp,
Yokluğunun sivrilmiş
uçlarına saplanıyor...
İman ettim mertliğime;
Kaç Teheccüd'te yalvardım mutluluğuna,
Kaç sabah ezanında haram
ettim kendimi dergahına!
Kaç kez İrem gözlerine
ateş ettim yüreğimi!
Arafta tutuldum kaldım;
Ne gelebildim cennetine,
Ne kaçabildim cehenneminden...

......

Öyle dalıyorum biliyor musun?
Üzüntüm gidişinden değil,
hiç gelmeyişinden!
Olsun gelmemiş ol,
Zamanımın gerisinde kalıp
bana uzak düşüyorsun,
Ben daha da yakınlaşıyorum sana...
Gelmemiş ol ama kaybolma benden.
Gözlerinden düşen bir
damlayım kirpiklerine,
Kapatırsan unutup gözlerini,
Düşerim, buhar olurum, yok olurum...
Bir selam'ım yüreğinde,
Kesersen beni benden,
Yüzümü asarım ömrümün geri kalanına!
Kapatma gözlerini!
Selam ol üzerime!
Öyle sevdim seni biliyor musun?
Bilmeden!
Beklemeden!
Öyle asil bir aşk ki taşıdığım;
Senli, sensiz...
Menfaatsiz!
Beklentisiz...

.....

....Servet Karakuş....