Yudenten Bolor /Bodol/

Юүдэнтэн Болор

/БОДОЛ/
Хорвоо дэлхий хүний нулимсаар цангаагаа тайлах ч биш
Хөөрхий хүний зовлон зүдгүүрээр ханаж цадах биш
Хурмаст дэлхийд хүмүүн болон мэндэлж заяа төөргөө
Улам бүр буруу эргүүлж, сэтгэл хөөрөн төөрнө
Алдаа бүрт халдаад хувь заяа минь шар малдаад
Хангалттайгаас илүүг амсаад амьдралаа алаад,
Ам таглаад алтан аяга талдаа асгараад
Хорвоо хаяад явчихлаа гэж үү, намайг мартаад
Хайртай бүхнээ умартаад суугаад байх уу энэ чигээрээ
Бодол хүсэл зорилгоо хорих уу гинжин хэлхээгээрээ
Энэ эрчээрэй тэр чигээрэй уруудна буруудна
Чөтгөртэй хуруудна амьдралаа хаяна гаргуудна
Одоо больё зогсоё бүхнийг ухамсарлана сэтгэе
Ухаан бодлоо эерэг зүйлсээр үргэлж сэлгэе
Өөртөө хэлье уураг тархиа цэнэглэе
Сонор мэлмий минь зөвхөн сайныг эрэлхийлнэ илэрхийлье

Хорвоод хүний жаргал богино, харин зовлон урт гэж
Бодох бүрт би өөрөө зовлонгоо үүрч, хорвоог туулж
Жаргах нэгэнт атаархаж, хүнийг муулж, бусдаас хуулж
Уйлан дуулуулж явах нь миний зөв биш харин буруу
Энэ миний үйлийн үр үү дээшээ шидсэн чулуу
Эргээд миний дээрээс зөвхөн над руу
Дараа нь харанхуй бүчин саарал ертөнц намайг нөмрөнө одно
Үнэтэй болгоныг минь оронгоор нь эргүүлнэ хөмрөнө
Ингээд бодоход үйлийн үрээ амсах цаг нь иржээ
Тарьсан болгоноо хурааж нуруундаа үүрчээ
Цаг хугацаа юу юм бэ зүгээр л хичээ
Нэг л өдөр нар ивээн гэж үүнийг бичлээ

Уучлаарай гэж гомдоосон нэгэнт нь хэлье
Ийм тэнхээг гаргая дайсан гэж үгээ мартья
Хайртай хүмүүсийнхээ дэргэлд үүрд жаргая
Хань ижил үр хүүхэд эцэг эхээ баярлуулъя
Амьдын хагацлыг би дэндүү мэддэг хэрнээ
Амь амиа бодох муу зуршилтай болж тэнлээ
Ард үлдсэн амьдралдаа дүгнэлт хийж цэгнэлээ
Ай нойрсох цэвдэг сэтгэл минь хайлж сэргэлээ
Сэтгэл сэргэлээ замхран одлоо зүүд зэргэлээ
Одоо миний тархинд зөв бурууг ялгах чадвар ирлээ
Гишигсэн мөрөө эргэж харъя хүн чанарыг дээдэлж явъя
Энэ эрчээрээ насыг хүндэлж явъя
Намайг өршөө өтгөс буурлууд минь би нүгэлтэн
Хайртай ээжийнхээ дэргэд хамаг бургуугаа элчлье
Намайг өршөө намайг уучил миний түмэн буруу
Харин энэ дуу минь миний бусдад өргөх өчил