filmov
tv
113η: Ερμηνευτικά Σχόλια στο κατά ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 17:19
Показать описание
Δυο είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν, καθώς ακούμε τούτα τα λόγια Του.
Το πρώτο είναι, τι σημαίνει "αγιασμός" στη ζωή του Κυρίου μας και πώς πραγματοποιήθηκε. Το δεύτερο, γιατί αυτός ο δικός Του αγιασμός είναι η προϋπόθεση, η βάση, πάνω στην οποία στηρίζεται στη συνέχεια ο δικός μας.
Από την 160η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας zoom της ΑΕΕ Τρικάλων στις 25/02/2024. Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος.
"Και χάριν αυτών εγώ αγιάζω τον εαυτόν μου διά να είναι και αυτοί αγιασμένοι εν αληθεία». Κατά κανέναν τρόπο δεν μπορεί η λέξη αγιάζω στην περίπτωση του Κυρίου να σημαίνει "καθαρίζω", γιατί ποτέ ο Κύριος δεν έκανε αμαρτία για να έχει την ανάγκη καθαρισμού.
Ας αρχίσουμε από το πρώτο.
Όσο ο Κύριος ήταν εδώ στη γη, κατείχε μια ανθρώπινη φύση τέτοια, όπως η δική μας. Αυτή η φύση είχε τις κλίσεις της, τις επιθυμίες της, τις αποστροφές της, όλες όμως τέλεια νόμιμες.
Θέλοντας να ακολουθήσει την απόλυτη αφιέρωση, την υπακοή στο θέλημα του Θεού – αυτός είναι ο αγιασμός μας – αναγκαζόταν συνεχώς, κάθε ημέρα, να κάνει τούτη τη φύση μια ιερή προσφορά στο Θεό. Την πρόσφερε, αρνητικά και θετικά.
Την πρόσφερε αρνητικά με το να θυσιάζει όλες τις νόμιμες επιδιώξεις, φιλοδοξίες, επιθυμίες που ήσαν αντίθετες με την αποστολή Του (π.χ. την επιθυμία για οικογενειακή ζωή, για οικονομική αποκατάσταση, για ανάμειξη στα κοινά, την επιθυμία για τις νόμιμες διασκεδάσεις της εποχής Του κ.λ.π.)
Την πρόσφερε και θετικά αφιερώνοντας στο έργο, που Του είχε αναθέσει ο Θεός, όλες Του τις δυνάμεις, τα φυσικά και τα πνευματικά Του χαρίσματα, τον χρόνο Του, τα πάντα.
Δεν δίσταζε να θυσιάζει την επιθυμία για μια ικανοποίηση, όπως π.χ. της πείνας τότε στην έρημο, ούτε προσπαθούσε ν' αποφύγει το να υποβληθεί στη λύπη, όπως τότε στη Γεθσημανή. Και όλα αυτά, προκειμένου να κάνει το θέλημα που Του είχε αναθέσει ο Πατέρας.
Έκανε συνεχώς αυτό που μας αναφέρει ο λόγος του Θεού στο Εβραίους 9/14: "Διά του αιωνίου Πνεύματος, προσέφερε τον εαυτόν του άμωμον θυσίαν εις τον Θεόν."
Αυτή η προσφορά του Εαυτού Του γινόταν καθημερινά, ανανεωνόταν καθημερινά, και έτσι η ανθρώπινη ζωή Του έπαιρνε τη σφραγίδα της αφιέρωσης περισσότερο και περισσότερο, μέχρι την ολοκλήρωσή της , που ήταν όταν τελικά πρόσφερε τον Εαυτόν Του σε θάνατο, προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού. Χαρακτηριστικά ο λόγος του Θεού μάς λέγει στο Εβραίους 5/8: "...αν και ήταν Υιός, έμαθε την υπακοήν από όσα έπαθε, και γενόμενος τέλειος (κάθε στιγμή ήταν αθώος, τέλειος όμως έγινε), απέβη δι' όλους, οι οποίοι υπακούουν εις αυτόν, αίτιος αιωνίου σωτηρίας..."
Ο Ιησούς Χριστός, πραγματοποίησε στο πρόσωπό Του, την τέλεια αφιέρωση της ανθρώπινης ζωής στον Θεό. Τούτο το έκανε για μας: "Χάριν αυτών εγώ αγιάζω τον εαυτόν μου." Έτσι έβαλε τα θεμέλια της αφιέρωσης για όλους που θα Τον ακολουθήσουν: "Διά να είναι και αυτοί αγιασμένοι εν αληθεία (κατά έναν αληθινό τρόπο)."
Και ερχόμαστε στο δεύτερο ερώτημα: Πώς ο αγιασμός του Κυρίου μας αποτελεί τη βάση και για τον δικό μας αγιασμό?
Τούτο είναι και το έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα μας: «Εκείνος από μένα θα πάρει και θα αναγγείλει σ’ εσάς», λέγει ο Κύριος στο Ιωάννης 16/14. «Θα πάρει την άγια ζωή, που εγώ πραγματοποίησα εδώ κάτω στη γη, και θα την αναπαράγει μέσα σας.» Αν ο Κύριος δεν πραγματοποιούσε μια τέτοια ζωή, το Άγιο Πνεύμα δεν θα είχε τι να μας μεταδώσει.
Καθώς, λοιπόν, μένουμε ενωμένοι με τον Κύριο, δηλαδή προσκολλημένοι στον λόγο Του, καθώς "Τον πίνομε και Τον τρώμε", όπως λέγει ο Ίδιος ή, με άλλα λόγια, καθώς εμβαθύνουμε και υπακούμε απλά, πρακτικά στον λόγο Του, έρχεται το Άγιο Πνεύμα και να τι κάνει: Βάζει πιο πολύ και πιο πολύ τον πόθο του Κυρίου για αφιέρωση μέσα μας. Μας δίνει από τη δύναμή Του να υποτάξουμε κι εμείς τη φύση μας. Μας μεταδίδει αυτή την τέλεια χαρά που είχε και Αυτός μετά από κάθε απόφαση υπακοής. Μας δίνει το φως Του για το ποιο είναι το θέλημα του Θεού και έτσι αυτή η αφιερωμένη ζωή του Χριστού κυλά σιγά σιγά μέσα μας.
Να προσέξουμε κάτι εδώ: Ποτέ αυτή η άγια ζωή του Χριστού δεν θα γίνει δική μας, αν προσπαθήσουμε να Τον μιμηθούμε με δικές μας δυνάμεις.
Η άγια ζωή του Χριστού θα κυλήσει μέσα μας από μόνη της, διά του Αγίου Πνεύματος, σαν εμείς μένουμε ενωμένοι μαζί Του διά υπακοής εις τον λόγο Του. Το βρέφος, για να μεγαλώσει, θέλει ένα και μοναδικό: να τρέφεται σωστά. Και τότε το μεγάλωμα γίνεται από μόνο του.
Και μια διευκρίνηση: άλλο ο αγιασμός, η απόλυτη αφιέρωση στον Θεό, και άλλο η ειδική κλήση που κάνει ο Θεός στο έργο Του για τον κάποιον από μας.
Τη μεγάλη πλειονότητα των πιστών, όπως αναφέρεται στις επιστολές, την καλεί να πραγματοποιήσει τον αγιασμό τους στον χώρο της οικογένειάς τους, της δουλειάς τους, της γειτονιάς τους, ασχολούμενη με τα βιοτικά τους, την ανατροφή των παιδιών τους, και με τις νόμιμες συναλλαγές με τον κόσμο.
Ο πόθος και η προσευχή του Κυρίου είναι, η άγια ζωή η δική Του να πραγματοποιηθεί σε κάθε πιστό Του, όπου και αν ο Ουράνιος Πατέρας τον έχει τάξει να Τον υπηρετήσει. Με απλά λόγια, να ζει εκεί μέσα μόνο για ό,τι είναι θέλημα του Θεού, και σ' αυτό να δοθεί ολόψυχα.
Το πρώτο είναι, τι σημαίνει "αγιασμός" στη ζωή του Κυρίου μας και πώς πραγματοποιήθηκε. Το δεύτερο, γιατί αυτός ο δικός Του αγιασμός είναι η προϋπόθεση, η βάση, πάνω στην οποία στηρίζεται στη συνέχεια ο δικός μας.
Από την 160η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας zoom της ΑΕΕ Τρικάλων στις 25/02/2024. Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος.
"Και χάριν αυτών εγώ αγιάζω τον εαυτόν μου διά να είναι και αυτοί αγιασμένοι εν αληθεία». Κατά κανέναν τρόπο δεν μπορεί η λέξη αγιάζω στην περίπτωση του Κυρίου να σημαίνει "καθαρίζω", γιατί ποτέ ο Κύριος δεν έκανε αμαρτία για να έχει την ανάγκη καθαρισμού.
Ας αρχίσουμε από το πρώτο.
Όσο ο Κύριος ήταν εδώ στη γη, κατείχε μια ανθρώπινη φύση τέτοια, όπως η δική μας. Αυτή η φύση είχε τις κλίσεις της, τις επιθυμίες της, τις αποστροφές της, όλες όμως τέλεια νόμιμες.
Θέλοντας να ακολουθήσει την απόλυτη αφιέρωση, την υπακοή στο θέλημα του Θεού – αυτός είναι ο αγιασμός μας – αναγκαζόταν συνεχώς, κάθε ημέρα, να κάνει τούτη τη φύση μια ιερή προσφορά στο Θεό. Την πρόσφερε, αρνητικά και θετικά.
Την πρόσφερε αρνητικά με το να θυσιάζει όλες τις νόμιμες επιδιώξεις, φιλοδοξίες, επιθυμίες που ήσαν αντίθετες με την αποστολή Του (π.χ. την επιθυμία για οικογενειακή ζωή, για οικονομική αποκατάσταση, για ανάμειξη στα κοινά, την επιθυμία για τις νόμιμες διασκεδάσεις της εποχής Του κ.λ.π.)
Την πρόσφερε και θετικά αφιερώνοντας στο έργο, που Του είχε αναθέσει ο Θεός, όλες Του τις δυνάμεις, τα φυσικά και τα πνευματικά Του χαρίσματα, τον χρόνο Του, τα πάντα.
Δεν δίσταζε να θυσιάζει την επιθυμία για μια ικανοποίηση, όπως π.χ. της πείνας τότε στην έρημο, ούτε προσπαθούσε ν' αποφύγει το να υποβληθεί στη λύπη, όπως τότε στη Γεθσημανή. Και όλα αυτά, προκειμένου να κάνει το θέλημα που Του είχε αναθέσει ο Πατέρας.
Έκανε συνεχώς αυτό που μας αναφέρει ο λόγος του Θεού στο Εβραίους 9/14: "Διά του αιωνίου Πνεύματος, προσέφερε τον εαυτόν του άμωμον θυσίαν εις τον Θεόν."
Αυτή η προσφορά του Εαυτού Του γινόταν καθημερινά, ανανεωνόταν καθημερινά, και έτσι η ανθρώπινη ζωή Του έπαιρνε τη σφραγίδα της αφιέρωσης περισσότερο και περισσότερο, μέχρι την ολοκλήρωσή της , που ήταν όταν τελικά πρόσφερε τον Εαυτόν Του σε θάνατο, προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού. Χαρακτηριστικά ο λόγος του Θεού μάς λέγει στο Εβραίους 5/8: "...αν και ήταν Υιός, έμαθε την υπακοήν από όσα έπαθε, και γενόμενος τέλειος (κάθε στιγμή ήταν αθώος, τέλειος όμως έγινε), απέβη δι' όλους, οι οποίοι υπακούουν εις αυτόν, αίτιος αιωνίου σωτηρίας..."
Ο Ιησούς Χριστός, πραγματοποίησε στο πρόσωπό Του, την τέλεια αφιέρωση της ανθρώπινης ζωής στον Θεό. Τούτο το έκανε για μας: "Χάριν αυτών εγώ αγιάζω τον εαυτόν μου." Έτσι έβαλε τα θεμέλια της αφιέρωσης για όλους που θα Τον ακολουθήσουν: "Διά να είναι και αυτοί αγιασμένοι εν αληθεία (κατά έναν αληθινό τρόπο)."
Και ερχόμαστε στο δεύτερο ερώτημα: Πώς ο αγιασμός του Κυρίου μας αποτελεί τη βάση και για τον δικό μας αγιασμό?
Τούτο είναι και το έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα μας: «Εκείνος από μένα θα πάρει και θα αναγγείλει σ’ εσάς», λέγει ο Κύριος στο Ιωάννης 16/14. «Θα πάρει την άγια ζωή, που εγώ πραγματοποίησα εδώ κάτω στη γη, και θα την αναπαράγει μέσα σας.» Αν ο Κύριος δεν πραγματοποιούσε μια τέτοια ζωή, το Άγιο Πνεύμα δεν θα είχε τι να μας μεταδώσει.
Καθώς, λοιπόν, μένουμε ενωμένοι με τον Κύριο, δηλαδή προσκολλημένοι στον λόγο Του, καθώς "Τον πίνομε και Τον τρώμε", όπως λέγει ο Ίδιος ή, με άλλα λόγια, καθώς εμβαθύνουμε και υπακούμε απλά, πρακτικά στον λόγο Του, έρχεται το Άγιο Πνεύμα και να τι κάνει: Βάζει πιο πολύ και πιο πολύ τον πόθο του Κυρίου για αφιέρωση μέσα μας. Μας δίνει από τη δύναμή Του να υποτάξουμε κι εμείς τη φύση μας. Μας μεταδίδει αυτή την τέλεια χαρά που είχε και Αυτός μετά από κάθε απόφαση υπακοής. Μας δίνει το φως Του για το ποιο είναι το θέλημα του Θεού και έτσι αυτή η αφιερωμένη ζωή του Χριστού κυλά σιγά σιγά μέσα μας.
Να προσέξουμε κάτι εδώ: Ποτέ αυτή η άγια ζωή του Χριστού δεν θα γίνει δική μας, αν προσπαθήσουμε να Τον μιμηθούμε με δικές μας δυνάμεις.
Η άγια ζωή του Χριστού θα κυλήσει μέσα μας από μόνη της, διά του Αγίου Πνεύματος, σαν εμείς μένουμε ενωμένοι μαζί Του διά υπακοής εις τον λόγο Του. Το βρέφος, για να μεγαλώσει, θέλει ένα και μοναδικό: να τρέφεται σωστά. Και τότε το μεγάλωμα γίνεται από μόνο του.
Και μια διευκρίνηση: άλλο ο αγιασμός, η απόλυτη αφιέρωση στον Θεό, και άλλο η ειδική κλήση που κάνει ο Θεός στο έργο Του για τον κάποιον από μας.
Τη μεγάλη πλειονότητα των πιστών, όπως αναφέρεται στις επιστολές, την καλεί να πραγματοποιήσει τον αγιασμό τους στον χώρο της οικογένειάς τους, της δουλειάς τους, της γειτονιάς τους, ασχολούμενη με τα βιοτικά τους, την ανατροφή των παιδιών τους, και με τις νόμιμες συναλλαγές με τον κόσμο.
Ο πόθος και η προσευχή του Κυρίου είναι, η άγια ζωή η δική Του να πραγματοποιηθεί σε κάθε πιστό Του, όπου και αν ο Ουράνιος Πατέρας τον έχει τάξει να Τον υπηρετήσει. Με απλά λόγια, να ζει εκεί μέσα μόνο για ό,τι είναι θέλημα του Θεού, και σ' αυτό να δοθεί ολόψυχα.