🎻'Το φλεγόμενο βιολί του Άουσβιτς'-27Ιανουαρίου-Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος

preview_player
Показать описание
Το τραγούδι που ακούγεται είναι σε στίχους που έγραψαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου, κατά το σχολικό έτος 2024-2025, μαζί με την δασκάλα τους Σωτηρία Κίτσιου.

Είναι μια προσπάθεια να εκφραστούν τα συναισθήματά μας, μετά από δραστηριότητες και αξιοποίηση υλικού για την χρονική αυτή περίοδο, που αποτελεί μελανό σημείο στην ιστορία της ανθρωπότητας...
Το τραγούδι μας μιλάει για το "φλεγόμενο βιολί"...

Ένα από τα «φλεγόμενα βιολιά» που έπαιζαν την ώρα που οι Εβραίοι οδηγούνταν στον θάνατο ήταν αυτό του Έλληνα Εβραίου Ιάκωβου Στρούμσα. Ο Στρούμσα ήταν ο αρχιβιολιστής μιας ορχήστρας εγχόρδων στο Άουσβιτς, όπου βρισκόταν κρατούμενος και είχε αναλάβει το «ειδικό καθήκον» να «ντύνει» με κλασική μουσική και στρατιωτικά εμβατήρια την πορεία των συγκρατούμενών του προς το θάνατο.
Ο ίδιος κατάφερε να επιβιώσει καθώς χάρη στην δεξιοτεχνία του κέρδιζε μια παράταση ζωής, ενώ η μουσική του προσέφερε στον ίδιο ένα στήριγμα μέσα στον παραλογισμό. Όπως έγραψε ο ίδιος αργότερα στο βιβλίο του «Διάλεξα την ζωή…. Από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς» (εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1997), επέζησε παίζοντας βιολί υπό την απειλή του όπλου. Από την επίδοσή του εξαρτιόταν και η παράταση της ζωής του.

Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί από το 2005 ως η Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος. Η ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή κατά την ημέρα αυτή το 1945 τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το Άουσβιτς-Μπιρκενάου.

"Dance me to the end of love ": Ένα όμορφο τραγούδι για την αγάπη, που σίγουρα μας είναι γνωστό και αγαπημένο ... Που μόλις αρχίσουν κι ακουστούν οι πρώτες νότες του και τα πρώτα λόγια του, είναι έντονη η επιθυμία μας να αγκαλιάσουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο και να χορέψουμε μαζί του...ως το τέλος της αγάπης!!!

Ο Λέοναρντ Κοέν έγραψε το τραγούδι «Dance me to the end of love» το 1984. Επηρεασμένος από την Ελλάδα και την Ύδρα που τόσο αγαπούσε, το τραγούδι ακολουθεί ελεύθερα τον ρυθμό ενός χασάπικου, ωστόσο οι στίχοι μιλάνε για τον χορό μιας αγάπης που φτάνει ως το τέλος.

Το τραγούδι αμέσως αγαπήθηκε από το κοινό και θεωρήθηκε ως ένα τραγούδι για τον παντοτινό έρωτα και την αγάπη που φτάνει ως το τέλος.

Ωστόσο, έντεκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του ο Κοέν σε μια ραδιοφωνική του συνέντευξη αποκάλυψε την ζοφερή αλήθεια που κρυβόταν πίσω από αυτό.

Όπως είπε εμπνεύστηκε το τραγούδι από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και από την συνήθεια των Γερμανών Ναζί να βάζουν κρατούμενους να παίζουν μουσική, ενώ οι υπόλοιποι οδηγούνταν στα κρεματόρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Ο Κοέν είχε μελετήσει σε βάθος την ιστορία του Ολοκαυτώματος, ωστόσο αυτό που τον συγκλόνισε περισσότερο ήταν η ιστορία των μουσικών.
​Οι Ναζί στα κολαστήρια του Άουσβιτς, του Νταχάου κι άλλων στρατοπέδων συγκέντρωσης, προσπαθώντας να κρατήσουν ήρεμους τους μελλοθάνατους που οδηγούνταν στα κρεματόρια, συνέλαβαν την ιδέα να συνοδεύουν την τελευταία τους διαδρομή με μουσική. Έτσι, διέταζαν μουσικούς Εβραίους που ήταν επίσης κρατούμενοι να παίζουν μουσική με τα όργανά τους. Οι ίδιοι οι μουσικοί ήταν οι επόμενοι που θα ακολουθούσαν στα κρεματόρια.

Μιλώντας το 1995 σε μια ραδιοφωνική εκπομπή ο Κοέν είχε πει: «Είναι περίεργο πώς ξεκινούν τα τραγούδια γιατί η προέλευση αυτού του τραγουδιού, κάθε τραγουδιού, έρχεται από ένα σπόρο που κάποιος ή ο κόσμος σου δίνει και γι’ αυτό η διαδικασία δημιουργίας του είναι τόσο μυστηριώδης. Αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι προήλθε από το γεγονός ότι άκουσα ή διάβασα ή γνώριζα ότι σε ορισμένα στρατόπεδα θανάτου δίπλα στα κρεματόρια τοποθετούσαν ένα κουαρτέτο εγχόρδων και ανάγκαζαν τους μουσικούς να παίζουν μουσική, ενώ εξελισσόταν αυτή η φρίκη. Η μοίρα αυτών των ανθρώπων – των μουσικών- ήταν επίσης αυτή η φρίκη. Έπρεπε να παίζουν κλασική μουσική, ενώ οι συγκρατούμενοί τους δολοφονούνταν και καίγονταν.




Комментарии
Автор

Η αρχική ιδέα και η αφορμή για να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό ήταν της συναδέρφου Μαρίας Λιμπανοβνού, την οποία ευχαριστώ πολύ κι από εδώ. Μάθαμε πράγματα, δημιουργήσαμε υλικό με τα παιδιά, διαβάσαμε πηγές και είδαμε συνεντεύξεις ανθρώπων που σώθηκαν από τα στρατόπεδα του θανάτου... Τα παιδιά δούλεψαν με μεράκι και μεγάλο ενδιαφέρον όλο το διάστημα που ασχοληθήκαμε με το θέμα αυτό.... Υλικό έχω συγκεντρωμένο εδώ, αν θελήσετε να δείτε περισσότερα:

sotiriakitsiou
Автор

Τι ωραία προσέγγιση του θέματος. Πόσα πράγματα μπορούν να μάθουν οι μαθητές όταν ο δάσκαλος είναι εμπνευσμένος, ακούραστος, δημιουργικός, σας ❤

ΜαρίαΛιμπανοβνού-ζυ
Автор

Ένα βιολί...μια δασκάλα...ένα τραγούδι και αστεράκια μαθητές που προβληματιζονται. Υπέροχη δουλειά! Συγχαρητήρια σε όλους σας. Εμπνεετε. ❤❤❤Σας ευχαριστούμε όλους σας.

ΓιαννούλαΛ
Автор

ΠΑΝΈΜΟΡΦΟ το βίντεο που μας φτιάξατε παιδιά και εκπαιδευτικός ...…μας συγκινήσατε με το μεράκι και την δημιουργικότητά σας… Πόση δουλειά!!!!
Κι εσύ αγαπημένη μας Σωτηρία ακούραστη φωτεινός φάρος των ψυχών όλων αυτών των παιδιών …. ένας φάρος που εκτός των άλλων τα βοηθά και τα στηρίζει τόσο όσο πρέπει για να αποκτήσουν επίγνωση της ιστορίας του κόσμου μας, να τη βιώσουν διαδραστικά και να την εξελίξουν προς το καλύτερο . Χρειάζεται να δώσεις χώρο και χρόνο γι όλα αυτά κι εσύ το γνωρίζεις καλύτερα από όλους μας αυτό …. γνωρίζεις πως μόνο τότε όταν ξεφύγεις από τα καθιερωμένα ανακαλύπτεις το καινούριο, αρχίζεις να βλέπεις πιο καθαρά, υπάρχει άνοιγμα.. βλέπεις φως, βρίσκεις το κρυμμένο νόημα και την αλήθεια ! Για να μη μεγαλώνουν σε έναν τόπο που ξεχνά. Γιατί η μνήμη, όταν γίνεται βίωμα, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. ...

mairitsaousidou
Автор

Κυρία είναι πραγματικά υπέροχο!!!! Μου αρέσει πάρα παρα ❤ πολύ!!!! Η μουσική είναι πολύ ωραία και η ζωγραφιές μας μου αρέσει ακόμα και τα λόγια που έχετε βάλει ως περιγραφή του γεγονότος!!! Ευχαριστούμε πολύ που μας μιλήσατε για αυτό το γεγονός!! Μου άρεσε που έμαθα κάτι καινούργιο!!
Ευχαριστούμε κυρία Σωτηρία!!!❤️

ΣΤΕΦΑΝΟΣ-θω
Автор

Καταπληκτικό!Δεν έχω λόγια!Μπράβο σας!

nonihavdat