filmov
tv
97. Ερμηνευτ. Σχόλια, ΙΩΑ.15:26-27 Όταν έλθει ο Παράκλητος ... Εκείνος θα δώσει μαρτυρία δι' Εμέ.
Показать описание
Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να διαλύσει τα σκοτάδια, μέσα στα οποία, πολλές φορές σκόπιμα, τυλίγεται ο κόσμος για να καλύψει την αμαρτία του.
Από την 145η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας zoom της ΑΕΕ Τρικάλων στις 12/11/2023. Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος. ΙΩΑΝΝΗΣ 15.26-27.
Ο Κύριος, στη συνέχεια, θα μας δείξει την πηγή, απ’ όπου θα αντλούμε δύναμη για να δίνουμε αυτές τις μάχες με τον κόσμο αλλά και με τη σάρκα και τον Διάβολο. Είναι ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, που μας έστειλε και τώρα κατοικεί μέσα μας. Περισσότερα πάνω σ’ αυτό το θέμα θα μας πει στο 16/5-15.
"Όταν έλθει ο Παράκλητος, τον οποίον εγώ θα σας στείλω απ' τον Πατέρα, το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίον εκπορεύεται από τον Πατέρα, εκείνος θα δώσει μαρτυρία δι' εμέ. Και σεις επίσης μαρτυρείτε δι' εμέ, διότι είσθε απ' την αρχή μαζί μου." (Εδ. 26,27).
Δυο λόγια για τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα.
"Παράκλητος" (= παρά+καλώ), είναι αυτός που στέκεται συνεχώς "παρά", δίπλα μας, έτοιμος να επέμβει σε κάθε μας κλήση για βοήθεια. Είναι το Άγιο Πνεύμα που έστειλε ο Κύριος απ' τον Πατέρα, ευθύς ως υψώθηκε στη θεία Του κατάσταση.
Τον ονομάζει και "Πνεύμα της αλήθειας", σε αντίθεση με το "πνεύμα του ψεύδους", που κυβερνά τον κόσμο, εκμεταλλευόμενο την εθελοντική τους άγνοια για τον Θεό. Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να διαλύσει τα σκοτάδια, μέσα στα οποία, πολλές φορές σκόπιμα, τυλίγεται ο κόσμος για να καλύψει την αμαρτία του.
Απ' την Πεντηκοστή λοιπόν και μετά είναι δύο που μαρτυρούν πάνω στη γη για τον Χριστό, το πρόσωπο στο οποίο ο Θεός απεκάλυψε τον εαυτό Του και το θέλημά Του. Ο ένας είναι το Άγιο Πνεύμα. Ο άλλος, οι Απόστολοι και οι διάδοχοί τους, όλοι εμείς οι δικοί Του:"…και υμείς μαρτυρείτε, ότι απ' αρχής μετ' εμού εστε". Γιατί όμως δύο; Τι ειδικά κάνει ο καθένας;
Ας αρχίσουμε απ' τους Αποστόλους. Τούτοι οι 12 κατέχουν, αποκλειστικά αυτοί, έναν θησαυρό. Κατέχουν την ιστορική γνώση, τα ιστορικά γεγονότα γύρω απ' τον Ιησού και το έργο Του, που μας τα παρέδωσαν γραμμένα στα βιβλία της Αγίας Γραφής. Τούτη την ιστορική μαρτυρία, τα γεγονότα γύρω απ’ τη ζωή του Κυρίου, τα λόγια Του, το έργο Του, δεν τα κάνει γνωστά το Άγιο Πνεύμα, αυτό το κάνουμε εμείς. Το Πνεύμα δεν διδάσκει τα γεγονότα της ιστορίας, αλλ' αποκαλύπτει τη σημασία τους σ' αυτούς που τ’ ακούνε.
Χωρίς το Άγιο Πνεύμα να την ερμηνεύει, τούτη η ιστορική μαρτυρία των Αποστόλων, αυτή που καταγράφηκε στα Ευαγγέλια, δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά μια ψυχρή διήγηση, ανίκανη να φέρει ζωή. Το Άγιο Πνεύμα, κάνοντας το φως της θείας σκέψης να πέσει πάνω στα γεγονότα, τα κάνει δύναμη και ζωή στις καρδιές εκείνων που τ' ακούν και τα πιστεύουν.
Και απ' το άλλο μέρος, αν δεν υπήρχε η μαρτυρία, η εξιστόρηση αυτών των γεγονότων, το Άγιο Πνεύμα δεν θα είχε τι να ερμηνεύσει και να το κάνει ζωή μέσα μας.
Χρειάζονται λοιπόν και τα δύο, και η αποστολική μαρτυρία, η ιστορική διήγηση, και η εσωτερική μαρτυρία του Πνεύματος. Έτσι η μαρτυρία για τον Χριστό γίνεται μαρτυρία που σώζει και φέρνει ζωή. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και σήμερα σε κάθε σωστό κήρυγμα. Ο κήρυκας δίνει την ιστορική μαρτυρία, τι ακριβώς έγινε και ελέχθη. Το Άγιο Πνεύμα, με τη σειρά Του, την ερμηνεύει εσωτερικά και την κάνει ζωή μέσα μας.
Πόσο σωστά διαχωρίζει τούτες τις δυο μαρτυρίες και ο Πέτρος στο Πράξεις 5/32: "Και εμείς είμαστε μάρτυρες αυτών των πραγμάτων, όπως είναι και το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον έδωσε ο Θεός εις εκείνους που πειθαρχούν εις αυτόν." Να και ένας απ' τους λόγους που οι μαθητές, μετά την Ανάληψη του Κυρίου, συμπλήρωσαν αμέσως τη θέση του Ιούδα με άνθρωπο που είχε συνοδεύσει τον Κύριο απ' το βάπτισμά Του έως την ανάστασή Του (Πρ.1/21,22).
Κλασικό παράδειγμα αυτής της διπλής μαρτυρίας στον κόσμο για τον Χριστό, είναι η μαρτυρία που δόθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής. Ο Πέτρος και οι 120 ανέφεραν τα γεγονότα και το Άγιο Πνεύμα τα ερμήνευσε στις καρδιές οδηγώντας μεγάλο πλήθος σε μετάνοια.
Μάθημα για μας: Ας λέμε ακριβώς ό,τι λέγει ο λόγος του Θεού και ας αφήνουμε το Άγιο Πνεύμα να τους τα ερμηνεύει. Είναι φορές που ο λόγος του Θεού μας φαίνεται πολύ λιτός, λίγος για να πείσεις τον άλλον, και αρχίζουμε να τον εμπλουτίζουμε με τα δικά μας. Δεν ξέρω αυτό πόσο βοηθά ή εμποδίζει το Άγιο Πνεύμα να τον ερμηνεύσει στις καρδιές και να τον κάνει ζωή μέσα τους.
Ας θυμηθούμε εδώ το κήρυγμα του Παύλου στην Αθήνα. Ούτε ατέλειωτες νουθεσίες ούτε επίμονες προτροπές ούτε φιλοσοφικές ή θρησκευτικές αναλύσεις ούτε συναισθηματικές εξάρσεις, απλά, λιτά την αλήθεια: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι· διότι προσδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δι’ ανδρός, τον οποίον διώρισε και έδωκε βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» (Πράξεις 17/30,31).
Αυτό μόνον. Η συνέχεια ανήκε στο Άγιο Πνεύμα. Και να σκεφθείς ότι η Αθήνα τότε ήταν το κέντρο της διανόησης του κόσμου. Ο Παύλος όμως γνώριζε τι θησαυρό τού είχε εμπιστευθεί ο Θεός, τι ακαταμάχητο όπλο κρατούσε στα χέρια του, τον λόγο του Θεού, κι εκεί έμενε με χαρακτηριστική απλότητα.
Από την 145η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας zoom της ΑΕΕ Τρικάλων στις 12/11/2023. Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος. ΙΩΑΝΝΗΣ 15.26-27.
Ο Κύριος, στη συνέχεια, θα μας δείξει την πηγή, απ’ όπου θα αντλούμε δύναμη για να δίνουμε αυτές τις μάχες με τον κόσμο αλλά και με τη σάρκα και τον Διάβολο. Είναι ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, που μας έστειλε και τώρα κατοικεί μέσα μας. Περισσότερα πάνω σ’ αυτό το θέμα θα μας πει στο 16/5-15.
"Όταν έλθει ο Παράκλητος, τον οποίον εγώ θα σας στείλω απ' τον Πατέρα, το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίον εκπορεύεται από τον Πατέρα, εκείνος θα δώσει μαρτυρία δι' εμέ. Και σεις επίσης μαρτυρείτε δι' εμέ, διότι είσθε απ' την αρχή μαζί μου." (Εδ. 26,27).
Δυο λόγια για τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα.
"Παράκλητος" (= παρά+καλώ), είναι αυτός που στέκεται συνεχώς "παρά", δίπλα μας, έτοιμος να επέμβει σε κάθε μας κλήση για βοήθεια. Είναι το Άγιο Πνεύμα που έστειλε ο Κύριος απ' τον Πατέρα, ευθύς ως υψώθηκε στη θεία Του κατάσταση.
Τον ονομάζει και "Πνεύμα της αλήθειας", σε αντίθεση με το "πνεύμα του ψεύδους", που κυβερνά τον κόσμο, εκμεταλλευόμενο την εθελοντική τους άγνοια για τον Θεό. Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να διαλύσει τα σκοτάδια, μέσα στα οποία, πολλές φορές σκόπιμα, τυλίγεται ο κόσμος για να καλύψει την αμαρτία του.
Απ' την Πεντηκοστή λοιπόν και μετά είναι δύο που μαρτυρούν πάνω στη γη για τον Χριστό, το πρόσωπο στο οποίο ο Θεός απεκάλυψε τον εαυτό Του και το θέλημά Του. Ο ένας είναι το Άγιο Πνεύμα. Ο άλλος, οι Απόστολοι και οι διάδοχοί τους, όλοι εμείς οι δικοί Του:"…και υμείς μαρτυρείτε, ότι απ' αρχής μετ' εμού εστε". Γιατί όμως δύο; Τι ειδικά κάνει ο καθένας;
Ας αρχίσουμε απ' τους Αποστόλους. Τούτοι οι 12 κατέχουν, αποκλειστικά αυτοί, έναν θησαυρό. Κατέχουν την ιστορική γνώση, τα ιστορικά γεγονότα γύρω απ' τον Ιησού και το έργο Του, που μας τα παρέδωσαν γραμμένα στα βιβλία της Αγίας Γραφής. Τούτη την ιστορική μαρτυρία, τα γεγονότα γύρω απ’ τη ζωή του Κυρίου, τα λόγια Του, το έργο Του, δεν τα κάνει γνωστά το Άγιο Πνεύμα, αυτό το κάνουμε εμείς. Το Πνεύμα δεν διδάσκει τα γεγονότα της ιστορίας, αλλ' αποκαλύπτει τη σημασία τους σ' αυτούς που τ’ ακούνε.
Χωρίς το Άγιο Πνεύμα να την ερμηνεύει, τούτη η ιστορική μαρτυρία των Αποστόλων, αυτή που καταγράφηκε στα Ευαγγέλια, δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά μια ψυχρή διήγηση, ανίκανη να φέρει ζωή. Το Άγιο Πνεύμα, κάνοντας το φως της θείας σκέψης να πέσει πάνω στα γεγονότα, τα κάνει δύναμη και ζωή στις καρδιές εκείνων που τ' ακούν και τα πιστεύουν.
Και απ' το άλλο μέρος, αν δεν υπήρχε η μαρτυρία, η εξιστόρηση αυτών των γεγονότων, το Άγιο Πνεύμα δεν θα είχε τι να ερμηνεύσει και να το κάνει ζωή μέσα μας.
Χρειάζονται λοιπόν και τα δύο, και η αποστολική μαρτυρία, η ιστορική διήγηση, και η εσωτερική μαρτυρία του Πνεύματος. Έτσι η μαρτυρία για τον Χριστό γίνεται μαρτυρία που σώζει και φέρνει ζωή. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και σήμερα σε κάθε σωστό κήρυγμα. Ο κήρυκας δίνει την ιστορική μαρτυρία, τι ακριβώς έγινε και ελέχθη. Το Άγιο Πνεύμα, με τη σειρά Του, την ερμηνεύει εσωτερικά και την κάνει ζωή μέσα μας.
Πόσο σωστά διαχωρίζει τούτες τις δυο μαρτυρίες και ο Πέτρος στο Πράξεις 5/32: "Και εμείς είμαστε μάρτυρες αυτών των πραγμάτων, όπως είναι και το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον έδωσε ο Θεός εις εκείνους που πειθαρχούν εις αυτόν." Να και ένας απ' τους λόγους που οι μαθητές, μετά την Ανάληψη του Κυρίου, συμπλήρωσαν αμέσως τη θέση του Ιούδα με άνθρωπο που είχε συνοδεύσει τον Κύριο απ' το βάπτισμά Του έως την ανάστασή Του (Πρ.1/21,22).
Κλασικό παράδειγμα αυτής της διπλής μαρτυρίας στον κόσμο για τον Χριστό, είναι η μαρτυρία που δόθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής. Ο Πέτρος και οι 120 ανέφεραν τα γεγονότα και το Άγιο Πνεύμα τα ερμήνευσε στις καρδιές οδηγώντας μεγάλο πλήθος σε μετάνοια.
Μάθημα για μας: Ας λέμε ακριβώς ό,τι λέγει ο λόγος του Θεού και ας αφήνουμε το Άγιο Πνεύμα να τους τα ερμηνεύει. Είναι φορές που ο λόγος του Θεού μας φαίνεται πολύ λιτός, λίγος για να πείσεις τον άλλον, και αρχίζουμε να τον εμπλουτίζουμε με τα δικά μας. Δεν ξέρω αυτό πόσο βοηθά ή εμποδίζει το Άγιο Πνεύμα να τον ερμηνεύσει στις καρδιές και να τον κάνει ζωή μέσα τους.
Ας θυμηθούμε εδώ το κήρυγμα του Παύλου στην Αθήνα. Ούτε ατέλειωτες νουθεσίες ούτε επίμονες προτροπές ούτε φιλοσοφικές ή θρησκευτικές αναλύσεις ούτε συναισθηματικές εξάρσεις, απλά, λιτά την αλήθεια: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι· διότι προσδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δι’ ανδρός, τον οποίον διώρισε και έδωκε βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» (Πράξεις 17/30,31).
Αυτό μόνον. Η συνέχεια ανήκε στο Άγιο Πνεύμα. Και να σκεφθείς ότι η Αθήνα τότε ήταν το κέντρο της διανόησης του κόσμου. Ο Παύλος όμως γνώριζε τι θησαυρό τού είχε εμπιστευθεί ο Θεός, τι ακαταμάχητο όπλο κρατούσε στα χέρια του, τον λόγο του Θεού, κι εκεί έμενε με χαρακτηριστική απλότητα.