ΡΗΣΕΙΣ/ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ/ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ. ( Αφιέρωμα στην παρέα )

Εξηγημένη παρέα σε ένα καλό, ήσυχο ταβερνάκι.
Κόκκινο ( πάντα! ) κρασάκι από χωριό, σαλατίτσα χωριάτικη, παϊδάκι έκτακτο. Και συζήτηση περί παντός.
Γέλια, πειράγματα, χίλια δυο. Σε καλή ξηγημένη παρέα και καλό κρασί, όταν χαλαρώνεις, σου έρχεται η έμπνευση. Πέταξα πολλά με νόημα και πλάκα ταυτοχρόνως. Γέλαγαν στην παρέα και συμφωνούσαν σε όλα. Τους έκανα να ερωτευτούν με τα Γρεβενά, οπότε μου άνοιξαν συζήτηση και για τα Γρεβενά και με ρώτησαν πότε θα τους πάρω μαζί μου να τους δείξω τα μέρη, για τα οποία άκουσαν και έμαθαν πολλά και δεν τα είδαν ποτέ. Τους υποσχέθηκα να τους τα δείξω ημέραν τινά. Είσαι ο μπάσταρδος του Διογένη- μου είπαν. Λάθος- τους απάντησα, είμαι ο μπάσταρδος του εαυτού μου, με φιλοδοξία να γίνω ο μπάσταρδος του Διογένη και του Σωκράτη. Ήρθα σπίτι και κατέγραψα τι έχω πει. Κι έγινε η ταινία, προς τιμήν της ωραίας συνάντησης με τους ομοϊδεάτες, ή σχεδόν ομοϊδεάτες. Ρήσεις/παρατηρήσεις και αντιρρήσεις λοιπόν. Πάντως, το κόκκινο χωριάτικο κρασί ήταν… το κάτι άλλο!... Και η παρέα επίσης. Είναι πραγματικά πολύ ωραίο να έχεις στην παρέα σου, έστω που και που άτομα, που τους καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνουν. Τρεχάματα, δουλειές, υποθέσεις, δικτατορία της καθημερινότητας… όμως βρισκόμαστε που και που. Πάλι καλά. Στο αφιερώνω, παρέα μου. Το αφιερώνω και στους άγνωστους ομοϊδεάτες μου. Όπως λέμε- στο νταμάρια μας.