filmov
tv
Κυβέλη | Αιολική Γη (Ηλίας Βενέζης)
Показать описание
SUBSCRIBE for More!
* Η Κυβέλη (Κυβέλη Αδριανού, Σμύρνη 13 Ιουλίου 1888 - Αθήνα 26 Μαΐου 1978) υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς & επί σειρά ετών κυριάρχησε σε ρόλους κωμικούς & δραματικούς.
Το θεατρικό της ταλέντο αναπτύχθηκε στις προσπάθειες που κατέβαλε για να ξαναφέρει το χαμόγελο στους θετούς γονείς της, που είχαν χάσει τον γιο τους. Στο σπίτι του ζεύγους γνώρισε τη μικρή Κυβέλη ο καθηγητής ορθοφωνίας & απαγγελίας Μ. Σιγάλας, ο οποίος, αφού της έδωσε κάποια σειρά μαθημάτων το 1901, την παρουσίασε σε επίδειξη των μαθητριών του. Η Κυβέλη πήρε το πρώτο βραβείο, που στάθηκε αφορμή να αλλάξουν τα σχέδια των γονιών της να την κάνουν μοδίστρα.
Την ίδια εποχή άρχισε να λειτουργεί η Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου & η Κυβέλη γράφτηκε σ' αυτήν. Τρεις μήνες όμως μετά η σχολή έκλεισε & προσέλαβε την Κυβέλη ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος στο θεατρικό όμιλο της Νέας Σκηνής. Στην πρώτη εμφάνιση της «Νέας Σκηνής», στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, η Κυβέλη εμφανίζεται για πρώτη φορά ως Ιουλιέτα του έργου του Σαίξπηρ, Ρωμαίος & Ιουλιέτα.
Ακολούθησαν οι «Άλκηστη» του Ευριπίδη, «Αγριόπαπια» του Χένρικ Ίψεν, «Λοκαντιέρα» του Κάρλο Γκολντόνι. Σ' αυτές τις εμφανίσεις η αναγνώρισή της υπήρξε γενική από κοινό & κριτικούς.
Η Κυβέλη πήρε μέρος στις ταινίες: Κακός δρόμος (1933), Αστέρω (1937), Η άγνωστος (1954) .
Παντρεύτηκε 3 φορές: τον ηθοποιό Μήτσο Μυράτ, (απέκτησαν τον Αλέξανδρο & τη μετέπειτα πρωταγωνίστρια Μιράντα Μυράτ), τον θεατρικό επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη, (απέκτησαν την πρωταγωνίστρια Αλίκη Νικολαΐδη - Θεοδωρίδη) & τέλος τον Γεώργιο Παπανδρέου, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Γιώργο (ετεροθαλής αδερφός του οποίου ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου).
* Η Αιολική γη θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ηλία Βενέζη. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 14 Δεκεμβρίου 1943 από τις εκδόσεις «Άλφα». Η συγγραφή του όμως είχε αρχίσει μερικά χρόνια πριν γύρω στο 1938.
Γραμμένο σε πρώτο ενικό πρόσωπο ο Βενέζης αναφέρεται με νοσταλγία στις παιδικές του αναμνήσεις στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της Μ. Ασίας. Ο συγγραφέας γεννήθηκε & πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων σε αυτήν την περιοχή, έως το 1914, όταν άρχισαν οι πρώτοι διωγμοί του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε ο ίδιος & η οικογένειά του έπεσαν θύματα του διωγμού. Σε αυτό το έργο, ο Βενέζης μας παρουσιάζει έναν κόσμο αιθέριο, αγγελικό & αγνό στα Κιμιντένια βουνά της Μικράς Ασίας.
Μετά τον θάνατο του Βενέζη η Αιολική Γή κυκλοφόρησε στη Νότια Αφρική με τον τίτλο Verlange na die Hartland (1979), στην Ισπανία το 1991 (Tierra de Eolia), την Εσθονία το 1998 (Aioolia Maa). Υπάρχει μία μετάφραση στα ρωσικά που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 2004. Συνεχίστηκαν επίσης οι επανεκδόσεις το βιβλίου σε Γαλλία & Γερμανία.
* Ο Ηλίας Βενέζης (πραγματικό όνομα: Ηλίας Μέλλος, Αϊβαλί, 4 Μαρτίου 1904 - Αθήνα, 3 Αυγούστου 1973) ήταν λογοτέχνης, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έγινε γνωστός με τα μυθιστορήματά του Το νούμερο 31328 & Γαλήνη. Δημοσίευσε μυθιστορήματα, διηγήματα, μελέτες, χρονογραφήματα, βιογραφίες, οδοιπορικά, ταξιδιωτικές εντυπώσεις & το θεατρικό έργο «Μπλοκ C». Επίσης υπήρξε γραμματέας & διευθύνων σύμβουλος του Εθνικού θεάτρου, συνεργάτης του ΕΙΡ & πρόεδρος του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
Ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ το 1960 & το 1963.
Τιμήθηκε με το Α' κρατικό βραβείο λογοτεχνίας &τον Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημά «Γαλήνη».
Ο πατέρας του καταγόταν από την Κεφαλλονιά & η μητέρα του από τη Λέσβο. Βενέζης λεγόταν ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του.
Τα πρώτα χρόνια του τα έζησε στο Αϊβαλί, μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1914, όταν & εγκαταστάθηκε με τη μητέρα & τα αδέρφια του στη Μυτιλήνη μέχρι το 1919. Την ίδια περίοδο, ο πατέρας του & μία αδελφή του έγιναν όμηροι των Τούρκων.
Το 1922 η οικογένειά του εγκατέλειψε οριστικά τη Μικρά Ασία, ο ίδιος όμως δεν πρόλαβε να επιβιβαστεί στο πλοίο. Αιχμαλωτίστηκε & εστάλη, μαζί με άλλους 3.000 Αϊβαλιώτες, στα Τάγματα Εργασίας για 14 μήνες σε ηλικία 18 ετών. Οι εμπειρίες του από τα εργατικά τάγματα περιέχονται στο πρώτο μυθιστόρημά του, Το Νούμερο 31328. Ο Βενέζης ήταν ένας από τους μόλις 23 συμπατριώτες του που τελικά επιβίωσαν.
Το 1923 απελευθερώθηκε & επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Εκεί υπήρχε αξιόλογη λογοτεχνική κίνηση με πρωτεργάτη τον Στρατή Μυριβήλη. Αυτός τον παρακίνησε να καταγράψει την αιχμαλωσία του.
Στη Μυτιλήνη εργαζόταν στην Τράπεζα της Ελλάδος. Διώχθηκε για τις πολιτικές του ιδέες από τη δικτατορία του Μεταξά & κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνελήφθη με την κατηγορία ότι είχε μιλήσει για ελευθερία, σε συγκέντρωση του προσωπικού της τράπεζας. Φυλακίστηκε στο Μπλοκ C των φυλακών Αβέρωφ & η εκτέλεσή του απετράπη έπειτα από αντιδράσεις του πνευματικού κόσμου.
Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής λογοτέχνης στην εποχή του, με εκπομπή στο ραδιόφωνο.
Μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησε το Μικρασία, Χαίρε, που βρέθηκε έτοιμο σε ντοσιέ ανάμεσα στα χαρτιά του με τη σημείωση: «Για το τυπογραφείο». Πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα.
* Η Κυβέλη (Κυβέλη Αδριανού, Σμύρνη 13 Ιουλίου 1888 - Αθήνα 26 Μαΐου 1978) υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς & επί σειρά ετών κυριάρχησε σε ρόλους κωμικούς & δραματικούς.
Το θεατρικό της ταλέντο αναπτύχθηκε στις προσπάθειες που κατέβαλε για να ξαναφέρει το χαμόγελο στους θετούς γονείς της, που είχαν χάσει τον γιο τους. Στο σπίτι του ζεύγους γνώρισε τη μικρή Κυβέλη ο καθηγητής ορθοφωνίας & απαγγελίας Μ. Σιγάλας, ο οποίος, αφού της έδωσε κάποια σειρά μαθημάτων το 1901, την παρουσίασε σε επίδειξη των μαθητριών του. Η Κυβέλη πήρε το πρώτο βραβείο, που στάθηκε αφορμή να αλλάξουν τα σχέδια των γονιών της να την κάνουν μοδίστρα.
Την ίδια εποχή άρχισε να λειτουργεί η Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου & η Κυβέλη γράφτηκε σ' αυτήν. Τρεις μήνες όμως μετά η σχολή έκλεισε & προσέλαβε την Κυβέλη ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος στο θεατρικό όμιλο της Νέας Σκηνής. Στην πρώτη εμφάνιση της «Νέας Σκηνής», στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, η Κυβέλη εμφανίζεται για πρώτη φορά ως Ιουλιέτα του έργου του Σαίξπηρ, Ρωμαίος & Ιουλιέτα.
Ακολούθησαν οι «Άλκηστη» του Ευριπίδη, «Αγριόπαπια» του Χένρικ Ίψεν, «Λοκαντιέρα» του Κάρλο Γκολντόνι. Σ' αυτές τις εμφανίσεις η αναγνώρισή της υπήρξε γενική από κοινό & κριτικούς.
Η Κυβέλη πήρε μέρος στις ταινίες: Κακός δρόμος (1933), Αστέρω (1937), Η άγνωστος (1954) .
Παντρεύτηκε 3 φορές: τον ηθοποιό Μήτσο Μυράτ, (απέκτησαν τον Αλέξανδρο & τη μετέπειτα πρωταγωνίστρια Μιράντα Μυράτ), τον θεατρικό επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη, (απέκτησαν την πρωταγωνίστρια Αλίκη Νικολαΐδη - Θεοδωρίδη) & τέλος τον Γεώργιο Παπανδρέου, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Γιώργο (ετεροθαλής αδερφός του οποίου ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου).
* Η Αιολική γη θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ηλία Βενέζη. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 14 Δεκεμβρίου 1943 από τις εκδόσεις «Άλφα». Η συγγραφή του όμως είχε αρχίσει μερικά χρόνια πριν γύρω στο 1938.
Γραμμένο σε πρώτο ενικό πρόσωπο ο Βενέζης αναφέρεται με νοσταλγία στις παιδικές του αναμνήσεις στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της Μ. Ασίας. Ο συγγραφέας γεννήθηκε & πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων σε αυτήν την περιοχή, έως το 1914, όταν άρχισαν οι πρώτοι διωγμοί του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε ο ίδιος & η οικογένειά του έπεσαν θύματα του διωγμού. Σε αυτό το έργο, ο Βενέζης μας παρουσιάζει έναν κόσμο αιθέριο, αγγελικό & αγνό στα Κιμιντένια βουνά της Μικράς Ασίας.
Μετά τον θάνατο του Βενέζη η Αιολική Γή κυκλοφόρησε στη Νότια Αφρική με τον τίτλο Verlange na die Hartland (1979), στην Ισπανία το 1991 (Tierra de Eolia), την Εσθονία το 1998 (Aioolia Maa). Υπάρχει μία μετάφραση στα ρωσικά που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 2004. Συνεχίστηκαν επίσης οι επανεκδόσεις το βιβλίου σε Γαλλία & Γερμανία.
* Ο Ηλίας Βενέζης (πραγματικό όνομα: Ηλίας Μέλλος, Αϊβαλί, 4 Μαρτίου 1904 - Αθήνα, 3 Αυγούστου 1973) ήταν λογοτέχνης, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έγινε γνωστός με τα μυθιστορήματά του Το νούμερο 31328 & Γαλήνη. Δημοσίευσε μυθιστορήματα, διηγήματα, μελέτες, χρονογραφήματα, βιογραφίες, οδοιπορικά, ταξιδιωτικές εντυπώσεις & το θεατρικό έργο «Μπλοκ C». Επίσης υπήρξε γραμματέας & διευθύνων σύμβουλος του Εθνικού θεάτρου, συνεργάτης του ΕΙΡ & πρόεδρος του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
Ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ το 1960 & το 1963.
Τιμήθηκε με το Α' κρατικό βραβείο λογοτεχνίας &τον Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημά «Γαλήνη».
Ο πατέρας του καταγόταν από την Κεφαλλονιά & η μητέρα του από τη Λέσβο. Βενέζης λεγόταν ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του.
Τα πρώτα χρόνια του τα έζησε στο Αϊβαλί, μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1914, όταν & εγκαταστάθηκε με τη μητέρα & τα αδέρφια του στη Μυτιλήνη μέχρι το 1919. Την ίδια περίοδο, ο πατέρας του & μία αδελφή του έγιναν όμηροι των Τούρκων.
Το 1922 η οικογένειά του εγκατέλειψε οριστικά τη Μικρά Ασία, ο ίδιος όμως δεν πρόλαβε να επιβιβαστεί στο πλοίο. Αιχμαλωτίστηκε & εστάλη, μαζί με άλλους 3.000 Αϊβαλιώτες, στα Τάγματα Εργασίας για 14 μήνες σε ηλικία 18 ετών. Οι εμπειρίες του από τα εργατικά τάγματα περιέχονται στο πρώτο μυθιστόρημά του, Το Νούμερο 31328. Ο Βενέζης ήταν ένας από τους μόλις 23 συμπατριώτες του που τελικά επιβίωσαν.
Το 1923 απελευθερώθηκε & επέστρεψε στη Μυτιλήνη. Εκεί υπήρχε αξιόλογη λογοτεχνική κίνηση με πρωτεργάτη τον Στρατή Μυριβήλη. Αυτός τον παρακίνησε να καταγράψει την αιχμαλωσία του.
Στη Μυτιλήνη εργαζόταν στην Τράπεζα της Ελλάδος. Διώχθηκε για τις πολιτικές του ιδέες από τη δικτατορία του Μεταξά & κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνελήφθη με την κατηγορία ότι είχε μιλήσει για ελευθερία, σε συγκέντρωση του προσωπικού της τράπεζας. Φυλακίστηκε στο Μπλοκ C των φυλακών Αβέρωφ & η εκτέλεσή του απετράπη έπειτα από αντιδράσεις του πνευματικού κόσμου.
Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής λογοτέχνης στην εποχή του, με εκπομπή στο ραδιόφωνο.
Μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησε το Μικρασία, Χαίρε, που βρέθηκε έτοιμο σε ντοσιέ ανάμεσα στα χαρτιά του με τη σημείωση: «Για το τυπογραφείο». Πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα.