filmov
tv
Μέρες αδέσποτες - Χρήστος Θηβαίος (Δημ.θέατρο Πειραιά 12/2/2018)

Показать описание
ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ ΕΡΤ
Συναυλία της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής
Τραγούδι ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
Μουσική Διεύθυνση ΙΩΑΚΕΙΜ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑΣ
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
1η ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος
Σαν και σένα μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
σε ώρες άσχετες ξεσπάω το θυμό
σαν κι εσένα στις πλατείες της σιωπής
τον ίσκιο μου τραβάω
Σαν κι εσένα διαμελίζομαι στο φως
μες σ’ αυτό το πλαστικό το καθεστώς
και τη νύχτα στα κομμάτια μου γυρνώ
και τα ξανακολλάω
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ’ ατέλειωτο κρυφτό
Σαν κι εσένα το πρωί στην αγορά
ψάχνω ένα φτηνό ζευγάρι φτερά
μου πουλούν κάτι κλεμμένα τελικά
κι όμως επιμένω
Παίρνω φόρα και ζυγίζω τον καιρό
το κορμί μου στο κενό να εμπιστευτώ
και ξεχνάω πως κι αυτό τον ουρανό
τον έχουν πουλημένο
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ’ ατέλειωτο κρυφτό
Συναυλία της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής
Τραγούδι ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
Μουσική Διεύθυνση ΙΩΑΚΕΙΜ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑΣ
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
1η ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος
Σαν και σένα μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
σε ώρες άσχετες ξεσπάω το θυμό
σαν κι εσένα στις πλατείες της σιωπής
τον ίσκιο μου τραβάω
Σαν κι εσένα διαμελίζομαι στο φως
μες σ’ αυτό το πλαστικό το καθεστώς
και τη νύχτα στα κομμάτια μου γυρνώ
και τα ξανακολλάω
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ’ ατέλειωτο κρυφτό
Σαν κι εσένα το πρωί στην αγορά
ψάχνω ένα φτηνό ζευγάρι φτερά
μου πουλούν κάτι κλεμμένα τελικά
κι όμως επιμένω
Παίρνω φόρα και ζυγίζω τον καιρό
το κορμί μου στο κενό να εμπιστευτώ
και ξεχνάω πως κι αυτό τον ουρανό
τον έχουν πουλημένο
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ’ ατέλειωτο κρυφτό