filmov
tv
Π. Μπουκάλας: Μικρές ιστορίες έμφυλης βίας στο Σφαγείο του Έρωτα
Показать описание
Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών
Παντελής Μπουκάλας: Μικρές ιστορίες έμφυλης βίας στο Σφαγείο του Έρωτα
ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Η θεατρική παράσταση του έργου «Το σφαγείο του έρωτα», στις 21 Οκτωβρίου 2022, είχε μια σπουδαία ιδιαιτερότητα. Μετά την παράσταση έγινε διάλογος με τους συντελεστές του έργου και ανθρώπους ειδικευμένους στην ανισότητα των φύλων και στη διαχρονική και σύγχρονη βία που ασκείται ως «εθιμικό δίκαιο» σε βάρος των γυναικών.
Η βία και οι ανισότητες κατά των γυναικών χάνονται στα βάθη των αιώνων, τότε που η φυσική δομή της αρχέγονης κοινότητας άρχισε να παραχωρεί τη θέση της στην εσωτερική κοινωνική δομή και διαστρωμάτωση με την εμφάνιση των πρώτων μεγάλων καταμερισμών εργασίας και του πρώτου αποθεματικού πλούτου που επέτρεψε στους παραγωγούς του, όχι μόνο να ιδιοποιηθούν το κοινωνικό προϊόν, αλλά με την ισχύ του να επιβληθούν πάνω στην υπόλοιπη κοινωνία. Αυτός ο πρώτος κοινωνικός διαχωρισμός και διαστρωμάτωση στη βάση της ιδιοκτησίας του πλούτου, εμφάνισε τα πρώτα ταξικά χαρακτηριστικά εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ανέτρεψε τον εξισορροπητικό ρόλο που έπαιζε η γυναίκα (μητριαρχία) στην σωστή κατανομή του προϊόντος με ποινή τον κίνδυνο επιβίωσης της κοινότητας και τελικά στην αντικατάσταση του φυσικού δικαίου με το ταξικό δίκαιο που γέννησε και την ειδική μορφή της «πατριαρχίας».
Την πρώτη κοινωνική ανισότητα σε βάρος του «μισού του ουρανού» ακολούθησαν άπειρες ανισότητες κάθε είδους και μορφής βίας. Κοινωνικός υποβιβασμός, ανάπτυξη ρατσιστικών θεωριών κατωτερότητας, θρησκευτική επικάλυψη και ύμνηση της απαξίωσης και της βίας, εκμετάλλευσης στο σπίτι, στην εργασία στην κοινωνία.
Οι ταξικές κοινωνίες που άρχισαν να σχηματίζονται από την κυριαρχία των γεναρχών και των βασιλιάδων μέχρι και σήμερα κληρονομούσαν, αναπαρήγαγαν και εμπλούτιζαν συνεχώς την βία και την ανισότητα κατά των γυναικών, ώστε αυτή να επιβιώνει αδιατάρακτα κάθε ταξικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού. Η μακροβιότητα στηρίζεται σε κάτι πολύ ουσιαστικό: Μεγάλα κέρδη κάθε τύπου, για όσους την ασκούν και τεράστιες απώλειες για το σύνολο της κοινωνίας! Αυτό είναι και το «μυστικό» της μακροβιότητάς της, ανεξαρτήτως συστήματος, κυβερνητών, θρησκειών, φιλοσοφιών και πολιτικών.
Αυτές οι ανισότητες εμφανίζονται ως «φυσικό, εθιμικό και αξιακό Δίκαιο» που μεταφέρεται σε κάθε δομή και τμήμα της κοινωνίας με πρώτη την βάση της, την οικογένεια! Εκεί αναπαράγεται σε μικρή κλίμακα κάθε μορφή βίας των συστημάτων με σημερινή ακραία περιγραφή τους στον όρο «Γυναικοκτονία»! Η κατάργηση αυτών των ανισοτήτων είναι όρος απελευθέρωσης και πραγματικής ανάπτυξής της κοινωνίας. Δεν είναι υπόθεση των γυναικών, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας.
****
«Το Σφαγείο του Έρωτα», είναι ένα σπονδυλωτό έργο της αρχέγονης και εθιμικής βίας κατά των γυναικών. Είναι βασισμένο στο βιβλίο «Αίμα της Αγάπης» του Παντελή Μπουκάλα, με σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη και με ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό καστ ηθοποιών της νεότερης γενιάς.
Μέσα στην πινακοθήκη των φονικών, που τα βρίσκαμε μέχρι πρόσφατα να περιγράφονται σε τίτλους ειδήσεων ως «εγκλήματα πάθους», τα περισσότερα έχουν με θύματα γυναίκες. Κάποιες γυναίκες αμφισβήτησαν την κυριαρχία του άντρα - αφέντη, άλλες διεκδίκησαν δικαιώματα και αυτονομία, κι άλλες ούτε που διανοήθηκαν όλα αυτά, παρά βρέθηκαν στο δρόμο μιας «κακιάς στιγμής». Και η από καταβολής έμφυλων ανισοτήτων αναπαράγεται το ίδιο έγκλημα.
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης | Συνεργάτης σκηνοθέτης: Ανδρέας Ανδρέου
Σκηνικά: Ελένη Στρούλια
Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Παίζουν: Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Χάρης Χαραλάμπους-Καζέπης, Αναστασία Χατζάρα. Μουσικοί επί σκηνής: Αθηνά Λαμπίρη, Τάσος Μισυρλής, Δημήτρης Χατζηζήσης
Στέργιος Βασιλείου
Παντελής Μπουκάλας: Μικρές ιστορίες έμφυλης βίας στο Σφαγείο του Έρωτα
ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Η θεατρική παράσταση του έργου «Το σφαγείο του έρωτα», στις 21 Οκτωβρίου 2022, είχε μια σπουδαία ιδιαιτερότητα. Μετά την παράσταση έγινε διάλογος με τους συντελεστές του έργου και ανθρώπους ειδικευμένους στην ανισότητα των φύλων και στη διαχρονική και σύγχρονη βία που ασκείται ως «εθιμικό δίκαιο» σε βάρος των γυναικών.
Η βία και οι ανισότητες κατά των γυναικών χάνονται στα βάθη των αιώνων, τότε που η φυσική δομή της αρχέγονης κοινότητας άρχισε να παραχωρεί τη θέση της στην εσωτερική κοινωνική δομή και διαστρωμάτωση με την εμφάνιση των πρώτων μεγάλων καταμερισμών εργασίας και του πρώτου αποθεματικού πλούτου που επέτρεψε στους παραγωγούς του, όχι μόνο να ιδιοποιηθούν το κοινωνικό προϊόν, αλλά με την ισχύ του να επιβληθούν πάνω στην υπόλοιπη κοινωνία. Αυτός ο πρώτος κοινωνικός διαχωρισμός και διαστρωμάτωση στη βάση της ιδιοκτησίας του πλούτου, εμφάνισε τα πρώτα ταξικά χαρακτηριστικά εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ανέτρεψε τον εξισορροπητικό ρόλο που έπαιζε η γυναίκα (μητριαρχία) στην σωστή κατανομή του προϊόντος με ποινή τον κίνδυνο επιβίωσης της κοινότητας και τελικά στην αντικατάσταση του φυσικού δικαίου με το ταξικό δίκαιο που γέννησε και την ειδική μορφή της «πατριαρχίας».
Την πρώτη κοινωνική ανισότητα σε βάρος του «μισού του ουρανού» ακολούθησαν άπειρες ανισότητες κάθε είδους και μορφής βίας. Κοινωνικός υποβιβασμός, ανάπτυξη ρατσιστικών θεωριών κατωτερότητας, θρησκευτική επικάλυψη και ύμνηση της απαξίωσης και της βίας, εκμετάλλευσης στο σπίτι, στην εργασία στην κοινωνία.
Οι ταξικές κοινωνίες που άρχισαν να σχηματίζονται από την κυριαρχία των γεναρχών και των βασιλιάδων μέχρι και σήμερα κληρονομούσαν, αναπαρήγαγαν και εμπλούτιζαν συνεχώς την βία και την ανισότητα κατά των γυναικών, ώστε αυτή να επιβιώνει αδιατάρακτα κάθε ταξικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού. Η μακροβιότητα στηρίζεται σε κάτι πολύ ουσιαστικό: Μεγάλα κέρδη κάθε τύπου, για όσους την ασκούν και τεράστιες απώλειες για το σύνολο της κοινωνίας! Αυτό είναι και το «μυστικό» της μακροβιότητάς της, ανεξαρτήτως συστήματος, κυβερνητών, θρησκειών, φιλοσοφιών και πολιτικών.
Αυτές οι ανισότητες εμφανίζονται ως «φυσικό, εθιμικό και αξιακό Δίκαιο» που μεταφέρεται σε κάθε δομή και τμήμα της κοινωνίας με πρώτη την βάση της, την οικογένεια! Εκεί αναπαράγεται σε μικρή κλίμακα κάθε μορφή βίας των συστημάτων με σημερινή ακραία περιγραφή τους στον όρο «Γυναικοκτονία»! Η κατάργηση αυτών των ανισοτήτων είναι όρος απελευθέρωσης και πραγματικής ανάπτυξής της κοινωνίας. Δεν είναι υπόθεση των γυναικών, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας.
****
«Το Σφαγείο του Έρωτα», είναι ένα σπονδυλωτό έργο της αρχέγονης και εθιμικής βίας κατά των γυναικών. Είναι βασισμένο στο βιβλίο «Αίμα της Αγάπης» του Παντελή Μπουκάλα, με σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη και με ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό καστ ηθοποιών της νεότερης γενιάς.
Μέσα στην πινακοθήκη των φονικών, που τα βρίσκαμε μέχρι πρόσφατα να περιγράφονται σε τίτλους ειδήσεων ως «εγκλήματα πάθους», τα περισσότερα έχουν με θύματα γυναίκες. Κάποιες γυναίκες αμφισβήτησαν την κυριαρχία του άντρα - αφέντη, άλλες διεκδίκησαν δικαιώματα και αυτονομία, κι άλλες ούτε που διανοήθηκαν όλα αυτά, παρά βρέθηκαν στο δρόμο μιας «κακιάς στιγμής». Και η από καταβολής έμφυλων ανισοτήτων αναπαράγεται το ίδιο έγκλημα.
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης | Συνεργάτης σκηνοθέτης: Ανδρέας Ανδρέου
Σκηνικά: Ελένη Στρούλια
Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Παίζουν: Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Χάρης Χαραλάμπους-Καζέπης, Αναστασία Χατζάρα. Μουσικοί επί σκηνής: Αθηνά Λαμπίρη, Τάσος Μισυρλής, Δημήτρης Χατζηζήσης
Στέργιος Βασιλείου