filmov
tv
Ερώτηση 78 σχετικά με: «Σεις όμως δεν είστε της σαρκός, αλλά του Πνεύματος».
Показать описание
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να υποταχτεί στον Θεό, δεν θέλει να υποταχτεί, αλλά και να ήθελε, δεν μπορεί να υποταχτεί, γιατί δεν έχει τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, αυτό λέει το εδάφιο: Ρωμαίους 8:7 «διότι το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στο Θεό, επειδή στο νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε δύναται».
Στο εδάφιο όμως 9 λέει: «Σεις όμως δεν είστε της σαρκός, αλλά του Πνεύματος». Εσείς λοίπόν, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας, είστε κάτι άλλο, κάποιος Άλλος είναι μέσα σας, κι Αυτός είναι το Πνεύμα το Άγιο.
Από την 126η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας zoom της ΑΕΕ Τρικάλων στις 02/07/2023.
Προς Ρωμ. 8.5-11
Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος.
Το σαρκικόν φρόνημα είναι θάνατος, ενώ το φρόνημα του Πνεύματος είναι ζωή και ειρήνη."
Υπάρχει ένα προδιαγεγραμμένο τέλος και στις δύο πλευρές, το οποίο ασκεί πάνω στη θέληση του ανθρώπου μια έλξη σαν εκείνη που ασκεί ο γκρεμός στο ρεύμα του ποταμού, καθώς τούτο τον πλησιάζει. Τούτος ο αναπόφευκτος στόχος, το αναπόφευκτο τέρμα στο οποίο ο άνθρωπος ωθείται εσωτερικά είναι, απ' τη μια μεριά "θάνατος", απ' την άλλη "ζωή".
Η σάρκα τείνει στον θάνατο. Διότι, για να κερδίσει την ελευθερία την οποία επιδιώκει, για να κάνει ό,τι την ευχαριστεί, απομακρύνεται, χωρίζεται πιο πολύ και πιο πολύ απ’ τον Θεό και τον Νόμο Του. Και αυτό είναι ο θάνατος, γιατί ο Θεός είναι η πηγή της ζωής.
Το πνεύμα, αντιθέτως, καθώς είναι τώρα ενωμένο με το Πνεύμα του Θεού, διψά για ζωή στην κοινωνία του με τον Θεό και θυσιάζει το καθετί για να την αποκτήσει.
Η σάρκα «δεν υποτάσσεται εις τον νόμον του Θεού, αλλά ούτε είναι δυνατόν να υποταχθεί.» Γιατί; Γιατί η σάρκα επιθυμεί να ικανοποιήσει τον εαυτόν της και συχνά ο Νόμος τής αντιτίθεται. Απ' αυτό προκύπτει μια εσωτερική επανάσταση μέσα στον σαρκικό άνθρωπο, συχνά δε και εξωτερική.
Τα ακόλουθα λόγια απευθύνονται στο εκκλησίασμα, στους ανθρώπους που συναθροίζονται σε μια εκκλησία:
Εδ. 9: "Σεις όμως δεν είσθε σαρκικοί αλλά πνευματικοί, εάν βέβαια κατοικεί μέσα σας Πνεύμα Θεού".
Είναι αυτό που λέγαμε, εάν έχει γίνει το κέντρωμα. Εάν το Πνεύμα από «παρ’ ημίν», από δίπλα σας, είναι πλέον «εν ημίν», μέσα σας.
Εδ. 10. "Εάν ένας δεν έχει Πνεύμα Χριστού (μιλά για το Άγιο Πνεύμα), αυτός δεν είναι δικός του. Εάν όμως ο Χριστός είναι μέσα σας (διά του Αγίου Πνεύματος, να θυμηθούμε τα λόγια Του: "Θα έλθω πάλιν σε σας", Ιωάννης 14/17,18) τότε το σώμα σας είναι νεκρόν (είναι αμετάκλητα χτυπημένο με θάνατο. Αρχίζει να πεθαίνει απ' τη στιγμή ακριβώς που έρχεται στη ζωή). Και αυτό «εξ αιτίας της αμαρτίας (της αμαρτίας του Αδάμ, όπως μας είπε στο πέμπτο κεφάλαιο), αλλά το πνεύμα σας είναι ζωή ένεκα της δικαιώσεώς σας» (μιλά για το έργο του Ιησού Χριστού στον Σταυρό που μας δικαίωσε). Ήδη γευόμαστε την πνευματική μας ανάσταση, έχει αναστηθεί το πνεύμα μας, και τούτη είναι πρόγευση της ανάστασης και του σώματός μας.
Ο άνθρωπος, μας λέγει ο λόγος του Θεού στο Α΄Θεσσαλονικείς 5/23, συντίθεται από τρία στοιχεία: Σώμα, ψυχή και πνεύμα. Το «πνεύμα» στον άνθρωπο είναι το όργανο της ψυχής του με το οποίο επικοινωνεί με τον Θείο Κόσμο, με το οποίο αντιλαμβάνεται και οικειοποιείται καθετί το θεϊκό. Είναι μέσω του πνεύματος του ανθρώπου που το Πνεύμα του Θεού μπορεί να διεισδύσει στην ψυχή και δι' αυτής να κυβερνήσει το σώμα.
Εδώ αξίζει να προσέξουμε κάτι: Όταν το πνεύμα του ανθρώπου ενωθεί με το Άγιο Πνεύμα, δεν λέγει ότι το πνεύμα μας αρχίζει τότε και ζει, αλλά είναι ζωή, γίνεται ζωή («το δε πνεύμα ζωή δια δικαιοσύνην.") Η ζωή γίνεται φύση του, κατάστασή του. Πιο απλά, γίνεται και το ίδιο πηγή ζωής, αφού είναι ενωμένο αιωνίως με το Άγιο Πνεύμα. Έτσι η ζωή, πηγάζοντας από το πνεύμα του ανθρώπου, περνά σε όλη του την ύπαρξη, στην ψυχή και στο σώμα. Να γιατί το σώμα της ανάστασης δεν θα φθείρεται ποτέ, γιατί η πηγή της ζωής κατοικεί μέσα του και συνέχεια το ανανεώνει.
Αλλά αυτό το σώμα που τώρα φέρουμε, το παραδομένο στον θάνατο, θα εγκαταλειφθεί σ' αυτόν για πάντα; Όχι. Και το τελευταίο ίχνος της καταδίκης, ο θάνατος, θα πρέπει και αυτό να εξαλειφθεί. Διαφορετικά θα υπήρχε μια περιοχή της ύπαρξης όπου το Θείο ΄Εργο δεν θα μπορούσε να διεισδύσει, η Θεία Δόξα δεν θα μπορούσε να λάμψει. Αυτό είναι που θα μας εξηγήσει στη συνέχεια.
11. "Εάν το Πνεύμα εκείνου, ο οποίος ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών, κατοικεί μέσα σας, τότε εκείνος που ανέστησε τον Χριστόν εκ νεκρών, θα δώσει ζωήν και εις τα θνητά σώματά σας (μετά που ήδη ανέστησε το πνεύμα σας) διά του Πνεύματός του που κατοικεί μέσα σας."
Το Άγιο Πνεύμα θ’ αναστήσει όσα σώματα ήταν πραγματικά ναός Του εδώ κάτω, σε όσα κατοίκησε και τα διοίκησε, όπως το σώμα του Ιησού. Μην ξεχνάμε, στο Ρωμαίους 1/4 μας λέγει ότι ο Κύριός μας αναστήθηκε «κατά το πνεύμα της αγιωσύνης», γιατί άφησε το Άγιο Πνεύμα που οδηγεί στην αγιότητα, στην αφιέρωση, δηλαδή, στον Θεό, να βασιλεύσει επάνω Του. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και σ’ εμάς για να συμμετέχουμε και στη σωματική Του ανάσταση.
Ο Χριστός είναι η κεφαλή, εμείς, η Εκκλησία είμαστε το σώμα Του. Σώμα και κεφαλή δεν μπορεί να χωρίσουν. Ό,τι έγινε στην κεφαλή, θα γίνει και στο σώμα.
Στο εδάφιο όμως 9 λέει: «Σεις όμως δεν είστε της σαρκός, αλλά του Πνεύματος». Εσείς λοίπόν, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας, είστε κάτι άλλο, κάποιος Άλλος είναι μέσα σας, κι Αυτός είναι το Πνεύμα το Άγιο.
Από την 126η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας zoom της ΑΕΕ Τρικάλων στις 02/07/2023.
Προς Ρωμ. 8.5-11
Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος.
Το σαρκικόν φρόνημα είναι θάνατος, ενώ το φρόνημα του Πνεύματος είναι ζωή και ειρήνη."
Υπάρχει ένα προδιαγεγραμμένο τέλος και στις δύο πλευρές, το οποίο ασκεί πάνω στη θέληση του ανθρώπου μια έλξη σαν εκείνη που ασκεί ο γκρεμός στο ρεύμα του ποταμού, καθώς τούτο τον πλησιάζει. Τούτος ο αναπόφευκτος στόχος, το αναπόφευκτο τέρμα στο οποίο ο άνθρωπος ωθείται εσωτερικά είναι, απ' τη μια μεριά "θάνατος", απ' την άλλη "ζωή".
Η σάρκα τείνει στον θάνατο. Διότι, για να κερδίσει την ελευθερία την οποία επιδιώκει, για να κάνει ό,τι την ευχαριστεί, απομακρύνεται, χωρίζεται πιο πολύ και πιο πολύ απ’ τον Θεό και τον Νόμο Του. Και αυτό είναι ο θάνατος, γιατί ο Θεός είναι η πηγή της ζωής.
Το πνεύμα, αντιθέτως, καθώς είναι τώρα ενωμένο με το Πνεύμα του Θεού, διψά για ζωή στην κοινωνία του με τον Θεό και θυσιάζει το καθετί για να την αποκτήσει.
Η σάρκα «δεν υποτάσσεται εις τον νόμον του Θεού, αλλά ούτε είναι δυνατόν να υποταχθεί.» Γιατί; Γιατί η σάρκα επιθυμεί να ικανοποιήσει τον εαυτόν της και συχνά ο Νόμος τής αντιτίθεται. Απ' αυτό προκύπτει μια εσωτερική επανάσταση μέσα στον σαρκικό άνθρωπο, συχνά δε και εξωτερική.
Τα ακόλουθα λόγια απευθύνονται στο εκκλησίασμα, στους ανθρώπους που συναθροίζονται σε μια εκκλησία:
Εδ. 9: "Σεις όμως δεν είσθε σαρκικοί αλλά πνευματικοί, εάν βέβαια κατοικεί μέσα σας Πνεύμα Θεού".
Είναι αυτό που λέγαμε, εάν έχει γίνει το κέντρωμα. Εάν το Πνεύμα από «παρ’ ημίν», από δίπλα σας, είναι πλέον «εν ημίν», μέσα σας.
Εδ. 10. "Εάν ένας δεν έχει Πνεύμα Χριστού (μιλά για το Άγιο Πνεύμα), αυτός δεν είναι δικός του. Εάν όμως ο Χριστός είναι μέσα σας (διά του Αγίου Πνεύματος, να θυμηθούμε τα λόγια Του: "Θα έλθω πάλιν σε σας", Ιωάννης 14/17,18) τότε το σώμα σας είναι νεκρόν (είναι αμετάκλητα χτυπημένο με θάνατο. Αρχίζει να πεθαίνει απ' τη στιγμή ακριβώς που έρχεται στη ζωή). Και αυτό «εξ αιτίας της αμαρτίας (της αμαρτίας του Αδάμ, όπως μας είπε στο πέμπτο κεφάλαιο), αλλά το πνεύμα σας είναι ζωή ένεκα της δικαιώσεώς σας» (μιλά για το έργο του Ιησού Χριστού στον Σταυρό που μας δικαίωσε). Ήδη γευόμαστε την πνευματική μας ανάσταση, έχει αναστηθεί το πνεύμα μας, και τούτη είναι πρόγευση της ανάστασης και του σώματός μας.
Ο άνθρωπος, μας λέγει ο λόγος του Θεού στο Α΄Θεσσαλονικείς 5/23, συντίθεται από τρία στοιχεία: Σώμα, ψυχή και πνεύμα. Το «πνεύμα» στον άνθρωπο είναι το όργανο της ψυχής του με το οποίο επικοινωνεί με τον Θείο Κόσμο, με το οποίο αντιλαμβάνεται και οικειοποιείται καθετί το θεϊκό. Είναι μέσω του πνεύματος του ανθρώπου που το Πνεύμα του Θεού μπορεί να διεισδύσει στην ψυχή και δι' αυτής να κυβερνήσει το σώμα.
Εδώ αξίζει να προσέξουμε κάτι: Όταν το πνεύμα του ανθρώπου ενωθεί με το Άγιο Πνεύμα, δεν λέγει ότι το πνεύμα μας αρχίζει τότε και ζει, αλλά είναι ζωή, γίνεται ζωή («το δε πνεύμα ζωή δια δικαιοσύνην.") Η ζωή γίνεται φύση του, κατάστασή του. Πιο απλά, γίνεται και το ίδιο πηγή ζωής, αφού είναι ενωμένο αιωνίως με το Άγιο Πνεύμα. Έτσι η ζωή, πηγάζοντας από το πνεύμα του ανθρώπου, περνά σε όλη του την ύπαρξη, στην ψυχή και στο σώμα. Να γιατί το σώμα της ανάστασης δεν θα φθείρεται ποτέ, γιατί η πηγή της ζωής κατοικεί μέσα του και συνέχεια το ανανεώνει.
Αλλά αυτό το σώμα που τώρα φέρουμε, το παραδομένο στον θάνατο, θα εγκαταλειφθεί σ' αυτόν για πάντα; Όχι. Και το τελευταίο ίχνος της καταδίκης, ο θάνατος, θα πρέπει και αυτό να εξαλειφθεί. Διαφορετικά θα υπήρχε μια περιοχή της ύπαρξης όπου το Θείο ΄Εργο δεν θα μπορούσε να διεισδύσει, η Θεία Δόξα δεν θα μπορούσε να λάμψει. Αυτό είναι που θα μας εξηγήσει στη συνέχεια.
11. "Εάν το Πνεύμα εκείνου, ο οποίος ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών, κατοικεί μέσα σας, τότε εκείνος που ανέστησε τον Χριστόν εκ νεκρών, θα δώσει ζωήν και εις τα θνητά σώματά σας (μετά που ήδη ανέστησε το πνεύμα σας) διά του Πνεύματός του που κατοικεί μέσα σας."
Το Άγιο Πνεύμα θ’ αναστήσει όσα σώματα ήταν πραγματικά ναός Του εδώ κάτω, σε όσα κατοίκησε και τα διοίκησε, όπως το σώμα του Ιησού. Μην ξεχνάμε, στο Ρωμαίους 1/4 μας λέγει ότι ο Κύριός μας αναστήθηκε «κατά το πνεύμα της αγιωσύνης», γιατί άφησε το Άγιο Πνεύμα που οδηγεί στην αγιότητα, στην αφιέρωση, δηλαδή, στον Θεό, να βασιλεύσει επάνω Του. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και σ’ εμάς για να συμμετέχουμε και στη σωματική Του ανάσταση.
Ο Χριστός είναι η κεφαλή, εμείς, η Εκκλησία είμαστε το σώμα Του. Σώμα και κεφαλή δεν μπορεί να χωρίσουν. Ό,τι έγινε στην κεφαλή, θα γίνει και στο σώμα.