Μαύρο Δεντρί - Μυρτιές

Ξεκίνησα απ' τις Μυρτίες μες το σκοτάδι
αφέγγαρη περπάτησα προς του Σαγιάννη
για τον τσαμπάτο να μου πει και για τ' αϊδάνι
και πώς λοξεύoυν το κλαδί στο τρίτο μάτι.

Τί αρμηνεύει ο καιρός και το φεγγάρι
τί λέει στην άμπελο κρυφά που διπλοσκάβει.

Μα ένα βλέμμα περιττές τις λέξεις κάνει
μόνο η σιωπή κατέχει το φωνές να βγάνει
βλέφαρα ανοιγοκλείνουνε στιγμές που φεύγουν
μόνο τα κούφια τα βουνά και οι πέτρες μένουν.

Λένε για μένα οι παλιοί πως δεν κοιμούμαι
μα εγώ βλέπω το χάραμα που αυτοί στερούνται.