Μανώλης Κοκολάκης_ΩΣ27_ΣΥΣΤΑΥΡΩΣΗ & ΣΥΝΑΝΑΣΤΑΣΗ_10-06-12. Γράφει ο απ. Παύλος στους Κορίνθιους τα εξής: «πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ». (Β΄ Κορ. κεφ. 4ο, στ. 10). Δηλαδή: πάντοτε (εμείς οι απόστολοι), φέρουμε στο σώμα μας τις οδύνες και τον θάνατο του Κυρίου Ιησού, κινδυνεύοντας να πεθάνουμε όπως Εκείνος. Τούτο όμως, για να φανερωθεί και στο δικό μας σώμα και στη δική μας ύπαρξη, η ζωή και η δύναμη του Χριστού.
Μιλάει ο απ. Παύλος για τον προσωπικό σταυρό που φέρει κατά την διάρκεια της ζωής του, στη διακονία του κηρυγματικού έργου. Αλλά και κάθε άνθρωπος σηκώνει τον δικό του σταυρό. Ο αληθινά πιστός όμως τον σηκώνει με την επίγνωση ότι πριν από αυτόν, τον έχει σηκώσει και ο Κύριός του! Ο Χριστός βέβαια ως Θεάνθρωπος, είναι αναμάρτητος. Υπέστη όμως την ταλαιπωρία της Σαρκός Του και τον Σταυρικό θάνατο νικώντας την αμαρτία προς χάριν μας, για να μας αποκαλύψει το μέγεθος της αγάπης Του και να γίνει το προσωπικό μας παράδειγμα. Αυτά ισχύουν για τους πιστούς κάθε εποχής, άρα και για εμάς.
Πίσω από αυτή τη «νέκρωσιν τοῦ Κυρίου» κρύβεται η νέκρωση των παθών μας. Όπως ο Κύριος κάρφωσε στον Σταυρό την αμαρτία του κόσμου με πρώτο το προπατορικό αμάρτημα, έτσι πρέπει να πράξουμε και οι πιστοί. Να καρφώσουμε πάνω στους δικούς μας σταυρούς ο καθένας, τα πάθη και τις αμαρτίες μας, τον παλαιό άνθρωπο. Δηλαδή, να τον ακινητοποιήσουμε. Όταν ο εαυτός μας επιθυμεί ή ζητάει κάτι αντίθετο με το θέλημα του Κυρίου, εμείς να μην του δίνουμε χώρο. Τι ζητάει ο κακός μας εαυτός; Την εγωιστική αυτοδικαίωση, την εκδικητικότητα, την βολή και την καλοπέραση εις βάρος των άλλων, την προσκόλληση στα υλικά αγαθά και στον πλούτο, την προβολή και τον έπαινο των ανθρώπων. Πως έζησε ο Χριστός; Με άκρα ταπείνωση, με μακροθυμία και ακακία, με συγωρητικότητα απέναντι και στους σταυρωτές Του, σηκώνοντας τις ταλαιπωρίες του Βίου Του και τελικά και τον Σταυρό Του μέχρι θανάτου, ευεργετώντας όλους. Αυτό είναι το παράδειγμα που μας άφησε. Αλλά μαζί με το παράδειγμα της σταύρωσης, μας άφησε παρακαταθήκη και κληροδότημα για μεν τον παρόντα βίο, την Χάρη και την βοήθειά Του για τη νέκρωση των παθών μας. Για δε τη μέλλουσα ζωή, την βεβαιότητα της προσωπικής μας ανάστασης. Έτσι φανερώνεται και θα φανερωθεί η ζωή του Κυρίου και στην δική μας ύπαρξη και στο δικό μας σώμα. Με τη συσταύρωση του παρόντος και τη συνανάσταση του μέλλοντος αιώνα.
Με αυτή την ελπίδα της εν Χριστώ ζωής, της εν Χριστώ χάρης και της κληρονομίας της Βασιλείας Του, σας εύχομαι καλή ακρόαση και ευλογημένη αυριανή.
