filmov
tv
Φειδίας Μεστάνας - Ένα περιστέρι (Στον Αλέξη Μουγιάρη)

Показать описание
Ποίηση Φειδία Μεστάνα
Δημιουργία βίντεο: Αντρέας Τιμοθέου
Μουσική
Chad Lawson - Chopin (Variation) Nocturne in F Minor Op. 55 No.1 for Piano, Violin, Cello
Ένα περιστέρι (Στον Αλέξη Μουγιάρη)
Δεν σε γνωρίζω, αλλά σε ξέρω
Αγόρι
Είσαι εκείνο το αγόρι στη γωνία
Κάθεσαι κάτω κουλουριασμένος
έχοντας στις χούφτες ένα περιστέρι
Μέσα στου κόσμου την οδύνη
οι διδαχές, ανούσιες και άδειες λέξεις
Μόνος, μαρτυράς το ψέμα
μα δεν ακούγεσαι.
Ασφυκτιάς, πονάς, συνθλίβεσαι
ευαίσθητος και μ’ όνειρα πλασμένος
Τώρα πια, σε βλέπω
βαδίζεις αργά, σιγανά
Μετέωρα, αθόρυβα τα βήματα
Απομακρύνεσαι… Ερημιά
Τα στοιχεία της φύσης αγριεμένα παλεύουν
Οι άνεμοι σφυροκοπούν
στροβιλίζοντας το λευκό χρώμα
Του ήλιου το σκούρο υπερισχύει
Η στιγμή αλλοιώνεται, πάσχει
προδίδει τελικά τον χρόνο
Οι αστραπές σχίζουν με φωτιά
την Αρχαία τράπεζα
Η βροχή λευκό σεντόνι,
ριχτό στο πρόσωπο
σκεπάζει τις πτυχές της καινής ψυχής
Εδώ μένει το σώμα
Αφήνεσαι αμολώντας στο πλέγμα
το αφηρημένο, το ανεξήγητο
Το Περιστέρι, όαση
Ήρεμο τελάρο
Ψηλά φτερουγίζεις
Το λιτό φως σ’ αγκαλιάζει
Οι αναμνήσεις σε περιμένουν κεριά αναμμένα,
κεριά που δε σβήνουν
Τα όνειρα πίσω σκορπάς
Να νιώσουμε
Ν’ αφουγκραστούμε άλλους κόσμους
Να ονειρευτούμε
Δημιουργία βίντεο: Αντρέας Τιμοθέου
Μουσική
Chad Lawson - Chopin (Variation) Nocturne in F Minor Op. 55 No.1 for Piano, Violin, Cello
Ένα περιστέρι (Στον Αλέξη Μουγιάρη)
Δεν σε γνωρίζω, αλλά σε ξέρω
Αγόρι
Είσαι εκείνο το αγόρι στη γωνία
Κάθεσαι κάτω κουλουριασμένος
έχοντας στις χούφτες ένα περιστέρι
Μέσα στου κόσμου την οδύνη
οι διδαχές, ανούσιες και άδειες λέξεις
Μόνος, μαρτυράς το ψέμα
μα δεν ακούγεσαι.
Ασφυκτιάς, πονάς, συνθλίβεσαι
ευαίσθητος και μ’ όνειρα πλασμένος
Τώρα πια, σε βλέπω
βαδίζεις αργά, σιγανά
Μετέωρα, αθόρυβα τα βήματα
Απομακρύνεσαι… Ερημιά
Τα στοιχεία της φύσης αγριεμένα παλεύουν
Οι άνεμοι σφυροκοπούν
στροβιλίζοντας το λευκό χρώμα
Του ήλιου το σκούρο υπερισχύει
Η στιγμή αλλοιώνεται, πάσχει
προδίδει τελικά τον χρόνο
Οι αστραπές σχίζουν με φωτιά
την Αρχαία τράπεζα
Η βροχή λευκό σεντόνι,
ριχτό στο πρόσωπο
σκεπάζει τις πτυχές της καινής ψυχής
Εδώ μένει το σώμα
Αφήνεσαι αμολώντας στο πλέγμα
το αφηρημένο, το ανεξήγητο
Το Περιστέρι, όαση
Ήρεμο τελάρο
Ψηλά φτερουγίζεις
Το λιτό φως σ’ αγκαλιάζει
Οι αναμνήσεις σε περιμένουν κεριά αναμμένα,
κεριά που δε σβήνουν
Τα όνειρα πίσω σκορπάς
Να νιώσουμε
Ν’ αφουγκραστούμε άλλους κόσμους
Να ονειρευτούμε