filmov
tv
Βόλτα - Jolly Roger

Показать описание
Facebook page:
Πάμε να φύγουμε θέλω να σου δείξω κάποια μέρη.
Το σκέφτομαι καιρό, μα δεν τα' χα καταφέρει.
Καλύτερα το ξέρει, μόνο όποιος υποφέρει,
λύνονται προβλήματα, όταν δίνεται το χέρι.
Πάμε στην Αθήνα ειν' ωραία αυτό το μήνα,
είναι κρίμα τέτοια μέρα να την φάμε στην βιτρίνα.
Κοίτα, ο ήλιος είναι ο καλύτερός μου φίλος,
μονάχα που φεγγάρια ερωτεύεται κι εκείνος,
σαν κι εμένα, που ερωτεύτηκα εσένα
και βόλτες ονειρεύομαι μ' αμάξια και με τρένα.
Είναι τρέλα, μα μεγάλωσα στην πόλη,
που όλοι έχουν μάθει να επιβιώνουν μόνοι.
Δεν τα θέλω αυτά, θέλω να πάμε αυτη τη βόλτα.
Σήκω, πλύσου, ντύσου τα κλειδιά είναι στην πόρτα.
Με κουράζεις, οταν σ' ακούω να γκρινιάζεις,
συμβιβάσου -επιτέλους- στην ιδέα πως αλλάζεις.
Έλα σήκω δεν πιάνω άλλη κουβέντα με τον τοίχο,
ούτε με κουτιά με εικόνα και με ήχο.
Θέλω αέρα, θέλω εσένα για μια μέρα,
δε χωράω στο σπίτι, γι' αυτό θα φύγω σφαίρα.
Βγήκαμ' έξω, κρατιέμαι αρκετά για να μην τρέξω,
μου είπαν πως ωρίμασα, μα εγώ θέλω να παίξω.
Δεν με νοιάζει, ο καθένας ας κοιτάζει,
ο καθένας που η ζωή του με μεγάλο ψέμα μοιάζει.
Μία βόλτα η ζωή μας και σε θέλω στο ταξίδι,
γι' αυτό σε λίγα χρόνια θα σου βάλω δαχτυλίδι.
Το παιχνίδι το' χουμε κερδίσει ήδη
κι ας φάγαμε το μήλο, που σου έδωσε το φίδι
και μας διώξανε -καρδιά μου- από τον παραδεισό τους,
μα είδαν πως αντέχουμε και σκάνε απ' το κακό τους.
Τραγουδάμε κι εκείνοι από μέσα τους λυσάνε,
που μένουνε αθάνατοι όλοι όσοι αγαπάνε.
Έλα πάμε, να σου δείξω αυτά τα μέρη.
Η αγάπη μας συμφέρει, μα κανείς μας δεν το ξέρει
και κλεινόμαστε στους τοίχους για να μην ερωτευτούμε.
Την καρδιά μας δεν ακούμε, απο φόβο μπας και ζούμε.
Κοίτα, το φεγγάρι βγήκε απόψε για να πάρει
την ασχήμια αυτού του κόσμου, που συνέχεια τον φλερτάρει,
μπας και κλέψει κάποιο στίχο ή κάποια σκέψη,
που αφήσαμε να φύγει και δεν έχει επιστρέψει.
Πάμε να φύγουμε θέλω να σου δείξω κάποια μέρη.
Το σκέφτομαι καιρό, μα δεν τα' χα καταφέρει.
Καλύτερα το ξέρει, μόνο όποιος υποφέρει,
λύνονται προβλήματα, όταν δίνεται το χέρι.
Πάμε στην Αθήνα ειν' ωραία αυτό το μήνα,
είναι κρίμα τέτοια μέρα να την φάμε στην βιτρίνα.
Κοίτα, ο ήλιος είναι ο καλύτερός μου φίλος,
μονάχα που φεγγάρια ερωτεύεται κι εκείνος,
σαν κι εμένα, που ερωτεύτηκα εσένα
και βόλτες ονειρεύομαι μ' αμάξια και με τρένα.
Είναι τρέλα, μα μεγάλωσα στην πόλη,
που όλοι έχουν μάθει να επιβιώνουν μόνοι.
Δεν τα θέλω αυτά, θέλω να πάμε αυτη τη βόλτα.
Σήκω, πλύσου, ντύσου τα κλειδιά είναι στην πόρτα.
Με κουράζεις, οταν σ' ακούω να γκρινιάζεις,
συμβιβάσου -επιτέλους- στην ιδέα πως αλλάζεις.
Έλα σήκω δεν πιάνω άλλη κουβέντα με τον τοίχο,
ούτε με κουτιά με εικόνα και με ήχο.
Θέλω αέρα, θέλω εσένα για μια μέρα,
δε χωράω στο σπίτι, γι' αυτό θα φύγω σφαίρα.
Βγήκαμ' έξω, κρατιέμαι αρκετά για να μην τρέξω,
μου είπαν πως ωρίμασα, μα εγώ θέλω να παίξω.
Δεν με νοιάζει, ο καθένας ας κοιτάζει,
ο καθένας που η ζωή του με μεγάλο ψέμα μοιάζει.
Μία βόλτα η ζωή μας και σε θέλω στο ταξίδι,
γι' αυτό σε λίγα χρόνια θα σου βάλω δαχτυλίδι.
Το παιχνίδι το' χουμε κερδίσει ήδη
κι ας φάγαμε το μήλο, που σου έδωσε το φίδι
και μας διώξανε -καρδιά μου- από τον παραδεισό τους,
μα είδαν πως αντέχουμε και σκάνε απ' το κακό τους.
Τραγουδάμε κι εκείνοι από μέσα τους λυσάνε,
που μένουνε αθάνατοι όλοι όσοι αγαπάνε.
Έλα πάμε, να σου δείξω αυτά τα μέρη.
Η αγάπη μας συμφέρει, μα κανείς μας δεν το ξέρει
και κλεινόμαστε στους τοίχους για να μην ερωτευτούμε.
Την καρδιά μας δεν ακούμε, απο φόβο μπας και ζούμε.
Κοίτα, το φεγγάρι βγήκε απόψε για να πάρει
την ασχήμια αυτού του κόσμου, που συνέχεια τον φλερτάρει,
μπας και κλέψει κάποιο στίχο ή κάποια σκέψη,
που αφήσαμε να φύγει και δεν έχει επιστρέψει.
Комментарии